ตอนที่ 8 กินคัปเค้กกับพี่สาว
3824 คำ
ตอนที่ 8 กินคัปเค้กกับพี่สาว
“มอร์นิงนะตุล สุขสันต์วันเปิดเรียน” เสียงใส ๆ กล่าวทักทายยามเช้า ตุลงัวเงียตื่นมาอย่างงง ๆ พบร่างเล็กกำลังนอนทับอยู่บนตัว แก้มใส ๆ แนบหน้าอกเขา
“ขึ้นมาทำไร” ตุลถาม
ตั้งแต่วันที่ได้เปิดใจคุยกัน และตุลกลายเป็นรับในมโนของมุ่ย มุ่ยดูเหมือนจะทิ้งช่องว่างทั้งหมดที่มี คนตัวเล็กใกล้ชิดเขามากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
“อยากลองมอร์นิงคิสกันแบบน่ารัก ๆ” มุ่ยเอ่ยด้วยท่าทางดูตื่นเต้น เมื่อคืนเขาเพิ่งอ่านนิยายไปแล้วมีฉากที่เมะเด็กขอตุลที่เป็นเคะสุดแซ่บมอร์นิงคิสตอนเช้า ภาพในหัวน่ารักมากจนอยากลองมาทำกับตุลบ้าง
คนที่ได้ฟังถึงกับนิ่งไป ตื่นมาเจออะไรท้าทายจิตใจตั้งแต่เช้า แล้วคำเชิญชวนมันดีขนาดนี้ มีหรือคนอย่างตุลจะปฏิเสธ
“แบบไหนถึงน่ารัก”
“แบบนี้ จุ๊บ” ปากแดง ๆ ยื่นไปประกบลงบนริมฝีปากหนาของตุล ก่อนจะผละออกแล้วยิ้มหวาน แต่แบบนี้มันไม่ใช่แบบที่ตุลคิดไว้เลยสักนิด
“ไม่เห็นน่ารัก”
“อ่า”
“ชอบแบบนี้มากกว่า”
“อื้ออ” ตุลคว้าคอคนตัวเล็กมาประกบจูบอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่ใช่เพียงปากแตะปาก ลิ้นร้อนส่งเข้าไปทักทายช่องเล็ก ๆ ตักตวงฉกชิงความหวานจากคนน่ารักอย่างเต็มที่จนแทบหมดลม
“แฮ่ก” เมื่อเป็นอิสระ ร่างเล็กก็หอบหายใจเหนื่อย มือบางแกะแขนแกร่งแล้วเงยหน้ามองคนที่ทำเขาเหนื่อยแต่เช้า
“แบบนี้ไม่น่ารักแล้ว” คนตัวเล็กบ่น ตุลลูบหัวแมวน้อยในอ้อมกอด เรียนมาจนถึงมหา’ ลัย ผ่านการเปิดเทอมมาเป็นสิบ ๆ ครั้ง นี่เป็นวันเปิดเทอมที่ดีที่สุดในชีวิตเขา
เปิดเทอมวันแรกในระดับอุดมศึกษาต่างจากที่มุ่ยเคยเปิดเทอมตอนมัธยม อย่างแรกคงเป็นรูปแบบการเรียนที่ไม่ต้องตื่นเช้ามาจองที่ เพราะไม่ได้นั่งเรียนอยู่กับห้อง แต่ต้องไปเข้าตามวิชา รูปแบบการเรียนที่ดูจะอิสระแต่ต้องรับผิดชอบตัวเองมากขึ้น ที่ต่างมากสุดคงเป็นเรื่องเพื่อน
ในตอนมัธยม ตอนเข้ามอหนึ่ง หรือมอสี่ใหม่อาจจะงง ๆ ยังไม่ค่อยมีเพื่อน แต่ในมหา’ ลัยที่มีการต้องมาทำกิจกรรมที่คณะก่อนไม่ว่าจะปฐมนิเทศ รับน้องรวม บวงสรวง หรืออะไรต่าง ๆ นานา ทำให้มุ่ยเริ่มรู้จักและสนิทกับเพื่อนแล้ว
“ไงมุ่ย”
“หวัดดี” ระหว่างที่มุ่ยกำลังนั่งรอที่จะเรียนก็มีเพื่อนคนหนึ่งเดินมาทักทาย เพื่อนคนนี้มีรูปร่างสูงใหญ่ ใบหน้าหล่อคม จำได้ว่าชื่ออาร์ตแต่ยังไม่สนิทกันมาก ส่วนเพื่อนที่มุ่ยเริ่มสนิทยังมาไม่ถึงห้อง
“เรานั่งด้วยได้ปะ” อาร์ตเอ่ยถามด้วยใบหน้าเป็นมิตร
“ตรงนี้เดี๋ยวเพื่อนเรามานั่ง” มุ่ยรีบดักไว้ก่อน
อันที่จริงเขาไม่ใช่คนเข้ากับคนยากอะไร แต่ด้วยนิสัยที่ไม่ชอบเล่นกับผู้ชายตัวโต ๆ เพราะโดนแกล้งบ่อยในตอนเด็ก เลยทำให้มุ่ยไม่ค่อยชอบอาร์ตเท่าไร สำหรับเขาเพื่อนผู้ชายที่ตัวโต ๆ มักจะดูน่ากลัว
ยกเว้นตุลที่น่ารัก
“งั้นเรานั่งคุยกับมุ่ยเฉย ๆ พอเพื่อนมุ่ยมาเราก็ลุกเนอะ” อาร์ตถือวิสาสะนั่งลงข้างมุ่ย การกระทำของอาร์ตทำเอาคนตัวเล็กยู่ปากอย่างไม่ชอบใจ
“ทำไมทำหน้าแบบนั้น ทำหน้ามุ่ยได้น่ารักจังนะมุ่ยนี่” เพื่อนใหม่เอ่ยยิ้ม ๆ เป็นรอยยิ้มที่คนอื่นเห็นคงจะละลาย แต่ไม่ใช่กับมุ่ยเลย
“ห้ามมองหน้าเรา” แต่คำชมนั้นกลับไม่เป็นผล คนตัวเล็กยกมือขึ้นปิดปากไม่ให้อาร์ตมองเห็นหน้าตัวเองครบหมด
ตอนเด็ก ๆ นอกจากจะเคยโดนเพื่อนผู้ชายแกล้ง ยังเคยโดนเพื่อนผู้ชายเข้ามาชมว่าปากน่ารัก แล้วมาขโมยจูบกันอีก จึงทำให้มุ่ยต้องระวังตัวมากเป็นพิเศษ
“อะไรกัน มองก็ไม่ได้เหรอ”
“ไม่ได้”
“อ่า” อาร์ตทำหน้าเศร้าใจ เห็นแบบนั้นคนตัวเล็กก็รู้สึกผิด (?) อยู่เหมือนกัน แต่อย่างไรแล้วต้องระวังตัวไว้ก่อน โตแล้วไม่อยากจะโดนใครแกล้งอีก
“มุ่ยดูไม่ชอบเราเลยอะ ทั้ง ๆ ที่เป็นรับ จิตใจอ่อนโยนเหมือนกันแท้ ๆ” แต่เสียงตัดพ้อจากคนข้าง ๆ ทำเอามุ่ยต้องหันไปมอง มือที่ปิดปากอยู่ค่อย ๆ ละออก
“เมื่อกี้อาร์ตว่าอะไรนะ”
“เราบอกว่าเราก็เป็นรับ แล้วก็ชอบอะไรอ่อนโยน ๆ เหมือนกัน ถึงตัวเราจะบึกบึนดูน่ากลัว” อาร์ตว่าเสียงเศร้า คำพูดของเพื่อนร่วมเอกทำคนตัวเล็กโล่งใจและตื่นเต้นขึ้นมา
“อาร์ตก็เป็นเหมือนกันเหรอ”
“อื้ม เป็นเหมือนมุ่ยเลย” อาร์ตว่าพร้อมหยิกแก้มใส ๆ ของมุ่ยด้วยท่าทางเหมือนหยอกล้อ ในคราแรกมุ่ยชะงักเล็กน้อย แต่เห็นท่าทางที่อาร์ตแสดงออกมา มันดูน่ารักนุ่มนิ่มและน่าวางใจ
“อ่า เราขอโทษนะ ไม่รู้ว่าอาร์ตเป็นแบบเดียวกัน ขอโทษที่ทำเป็นตึงใส่ ต่อไปเราจะไม่ทำแล้ว” ราวเปลี่ยนเป็นคนละคน มุ่ยจับมือเพื่อนใหม่มาประสานกันแล้วยิ้มกว้างให้ด้วยรอยยิ้มจริงใจ
“ต่อไปเป็นเพื่อนกันก็ได้”
“โอเค ขอบคุณนะมุ่ย งั้นเราขอไลน์มุ่ยไว้ได้ไหม มีไรจะได้คุยกัน”
“ไลน์เราอยู่ในไลน์เอกเลย”
“เรามีแล้วล่ะ แต่ไม่กล้าแอดไปเลยเลยอยากขอก่อน”
“โอเคเราอนุญาต อาร์ตแอดมาได้เลย”
ได้ยินแบบนั้นอาร์ตจึงยิ้มกว้างก่อนจะต้องขอตัวกลับโต๊ะเพราะเพื่อนมุ่ยมาแล้ว ระหว่างที่กลับไปนั่งโต๊ะ มือหนาจัดการส่งสติกเกอร์ไปทักทายมุ่ย แต่ยังไม่ขึ้นอ่านเพราะมุ่ยสนใจมองแต่หน้าห้องเพราะตอนนี้อาจารย์มาแล้ว จากนั้นจึงจัดการส่งไลน์ไปหาเพื่อนมุ่ยด้วย
อาร์ต : ขอบใจมากมึง
เนียร์ : อย่าบอกว่าแอบมาเข้าหามุ่ยแล้ว
อาร์ต : เออ น่ารักฉิบ
อาร์ต : ถ้ามึงไม่บอกนี่เข้าไม่ถูกจุดเลยนะ ยังไงก็ขอบคุณมาก
เนียร์ : ไม่เป็นไร อยากได้เพื่อนเขยหล่อ
อาร์ต : 5555555555555555555555555
วันแรกที่เปิดเรียน มุ่ยมีวิชาที่ต้องเรียนสองวิชา ทั้งสองวิชายังไม่มีอะไรมาก ส่วนใหญ่อาจารย์เพียงพูดคุยปฐมนิเทศเกี่ยวกับวิชานั้น ๆ ซึ่งคนขยันอย่างมุ่ยตั้งใจฟังเป็นอย่างดี เพราะมีเรื่องเกี่ยวกับการตัดเกรดและสัดส่วนคะแนน
หลังจากเรียนเสร็จร่างเล็กปั่นจักรยานกลับมาหออย่างสบายใจ ระหว่างที่กำลังจะเดินขึ้นห้องก็มีหนุ่มน้อยตัวเล็กคนหนึ่งวิ่งมาดักเขาไว้ก่อน มุ่ยขมวดคิ้ว ตาจ้องมองเพื่อนคนนั้น ไม่ค่อยคุ้นหน้าเท่าไรเลยนะ
“มีอะไรเหรอ”
“รูมเมตพี่ตุลทิวทัศน์ใช่ไหม” ทิวทัศน์คือชื่อตัวละครในซีรีส์วายเรื่องแรกที่ตุลเล่น มุ่ยพยักหน้ารับ
“ใช่ ทำไมเหรอ”
“เราอยากฝากขนมให้พี่ตุลน่ะ” เพื่อนคนนั้นยื่นคัปเค้กประมาณแปดถ้วยมาให้มุ่ย มุ่ยรับถุงกล่องขนมไปอย่างงง ๆ
“อ่าได้ ให้เราบอกว่าอะไรเหรอ”
“บอกว่าจากแฟนคลับ แล้วก็ฝากบอกพี่ตุลว่าเรารอซีรีส์พี่ตุลอยู่นะ อยากให้พี่ตุลเล่นคู่กับพี่เกลอีก” เพื่อนคนนั้นว่าแล้วรีบวิ่งไป มุ่ยมองตามเพื่อนคนนั้นแล้วทำหน้าขัดใจ
ตอนเล่นกับพี่เกลตุลเป็นรุกนี่ ตอนนั้นแฮชแท็กตุลเกลดังทั่วบ้านทั่วเมือง แต่สำหรับมุ่ยแล้ว ตุลต้องคู่กับพี่ทับที่เล่นเป็นเพื่อนสนิท หรือพี่ก้องที่เล่นเป็นพี่ชายตุลมากกว่า
เพื่อนคนนี้นี่มีตาแต่ไม่มีแววเลยนะ
หลังจากได้รับขนมจากเพื่อนคนนั้น มุ่ยเดินขึ้นห้องอย่างอารมณ์ดี เปิดประตูเข้ามาพบว่าตุลนอนอยู่ในห้องแล้ว
“อ้าว ตุลไม่ไปเรียนเหรอ” ระหว่างที่ถามก็จัดการเก็บของและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อย
“เลิกไว คาบแรกอาจารย์พูดถึงคอร์สซิลลาบัสแล้วปล่อย”
“เหมือนกัน แต่อาจารย์เราคุยเก่ง เล่าให้ฟังเยอะเลยว่าเอกนี้ต้องเรียนอะไร ทำอะไร เล่าไปถึงฝึกสอน เล่าจนจบคาบเลย”
“ตอนไปเป็นครูก็อย่าพูดมากแบบอาจารย์คนนั้นแล้วกัน รีบ ๆ ปล่อยเด็กไปนอนกลางวันด้วยล่ะ”
“โหย ครูอนุบาลมีสอนบรรยายที่ไหนเล่า เออใช่ ลืมเลย นี่ แฟนคลับตุลฝากมาให้” ตุลรับขนมเหล่านั้นไปแล้วกดถ่ายรูปลงไอจีสตอรี เขาอาจดูไม่สนใจโลกเท่าไร แต่กับคนที่รักเขาอย่างเหล่าแฟนคลับ ตุลมักจะดีด้วยเสมอ มือหนาพิมพ์ข้อความว่าขอบคุณครับก่อนจะกดลง
“กินไหม” พอลงเสร็จ ตุลยื่นขนมในมือให้มุ่ย ไม่ใช่เพราะไม่อยากกิน แต่ของหวานกับนักแสดงที่ต้องใช้ร่างกายทำงานอาจจะไม่เข้ากันมากเท่าไร บวกกับเขาเองไม่ได้ชอบกินขนมเด็กน้อยเหมือนมุ่ย
“ตุลไม่กินเหรอ”
“มึงกินเถอะ เพิ่มหุ่นหน่อย นี่ตัวเท่าหมอนข้างเลย” ตุลยัดถุงขนมใส่มือคนตัวเล็ก
“ตัวเล็กแบบนี้จะได้อุ้มถนัดไง” มุ่ยหยอกคนที่คิดว่าเป็นเพื่อนสาว ได้ยินแบบนั้นแล้วตุลจึงอยากอุ้มขึ้นมา
“ไหนลองหน่อยว่าถนัดจริงไหม” ว่าจบก็อุ้มร่างเล็กขึ้นมาเหมือนคุณพ่อกำลังอุ้มลูกชายตัวเล็ก ๆ
“อุ้มแบบนี้เหมือนอุ้มเด็กเลย”
“แล้วไม่เด็กเหรอ” ตุลอุ้มคนตัวเล็กไว้ด้วยแขนข้างเดียว แขนอีกข้างยกขึ้นมายีผมคนตัวเล็กอย่างมันเขี้ยว
“งั้นเราจะกินเยอะ ๆ ตัวจะได้โต ๆ” มุ่ยหยิบคัปเค้กขึ้นมาชิ้นหนึ่ง ตุลช่วยเอาที่เหลือวางไว้บนโต๊ะให้ ก่อนจะนั่งลงบนเตียงทั้งที่ยังอุ้มมุ่ยอยู่ในอ้อมกอด
“จะกินให้หมด” ดวงตาหวานมองคัปเค้กในมือ ก่อนลิ้นแดงจะละเลียดชิมเนื้อครีม ภาพลิ้นแดง ๆ ที่ตวัดเลียเนื้อครีมขาว ๆ ทำเอาคนมองอยู่ต้องเบือนหน้าหนี
เอาอีกแล้ว มุ่ยหาเรื่องยั่วกันอีกแล้ว
“อร่อยน้า ตุลไม่กินจริง ๆ เหรอ” คนตัวเล็กถามพร้อมเลียครีมที่อยู่ด้านบนคัปเค้กอีกที เห็นแบบนั้นตุลกลัวตัวเองจะทนไม่ไหว แค่หลอกว่าเป็นรับเพื่อให้มุ่ยไว้ใจก็แย่แล้ว ถ้าเขาจะเอาเปรียบคนตัวเล็กบ่อย ๆ คงไม่ดี จึงตัดสินใจวางร่างเล็กลงข้างตัวแล้วแสร้งหยิบโทรศัพท์มาเล่น
“ตุลอ่า” แต่เหมือนความพยายามของเขามันจะไม่เป็นผล เมื่อมุ่ยดันให้ตุลเอนตัวลงบนเตียง แล้วปีนขึ้นมานั่งคร่อมอยู่บนหน้าท้องตุลซะเอง
“ลงไปนั่งกินดี ๆ ดิมุ่ย นี่มันบนเตียง”
“ตุลอย่าดุสิ” คนตัวเล็กว่าอ้อน ๆ ก่อนจะหยิบคัปเค้กมาถืออีกครั้ง
“ตุล เราจะกินเค้ก จะได้ตัวโต ๆ”
“ก็กินสิ แล้วก็ลงไปกินดี ๆ” ตุลกำลังจะยกคนตัวเล็กลงจากตัว แต่มุ่ยขืนตัวไว้อีก
“เราอยากกินตรงนี้ไม่ได้เหรอ” มือบางจิ้มลงหน้าอกตุลเบา ๆ ก่อนเลื่อนนิ้วไปเขี่ยยอดอกของตุล เอาอีกแล้ว มุ่ยคนคลั่งกล้ามอกของเขากลับมาอีกแล้ว
พูดถึงกล้ามอก วันนั้นที่อ่านนิยายเห็นมุ่ยบรรยายกล้ามแน่น ๆ ที่ตุลอุตส่าห์ออกกำลังมาอย่างหนักว่าหน้าอกอวบอิ่มแล้วเครียดขึ้นมา เอาอะไรมาอวบอิ่ม แข็งขนาดนี้
“อย่าซนน่ามุ่ย”
“ตุลนั่นละอย่าซน มาเร็ว เดี๋ยวพี่สาวจะกินคัปเค้กแล้วน้า”
ตุลขมวดคิ้วอีกครั้งกับคำพูดของมุ่ย แน่ ๆ ต้องไปอ่านนิยายอะไรแปลก ๆ มาแน่ หากให้เดาคงอ่านนิยายที่เขาเป็นรับเยอะ แล้วคนที่จะจินตนาการว่าเขาเป็นรับสุดแซ่บเหมือนมุ่ยคงไม่ค่อยจะใช่คนปกติกันเท่าไรหรอก
เครียด สังคมมันหล่อหลอมเป็นอย่างไร เพิ่งเข้าใจตอนเจอมุ่ยเลย
“จ๊วบ” มุ่ยแตะนิ้วลงบนครีมแล้วยกขึ้นดูดเบา ๆ ตุลพยายามมองไปทางอื่น บอกตัวเองว่าอย่ารังแกมุ่ย ไม่หาเศษหาเลยกับมุ่ยแล้ว แต่มุ่ยยั่วเองล้วน ๆ หลักฐานไม่มีอะไรนอกจากตัวนุ่มนิ่มที่กำลังนั่งดูดนิ้วอยู่บนหน้าท้องเขาเลย
“อื้ม” ตุลที่กำลังเก็บหน้าให้นิ่งเรียบส่งเสียงครางออกมาเบา ๆ เมื่อรู้สึกถึงสัมผัสที่ยอดอก พอหันมามองพบว่ามุ่ยกำลังทาครีมลงบนยอดอกของตนเอง
“ทำไรเนี่ย”
“ขอชิมหน่อยน้า น้องตุล” เอ่ยเสียงใสก่อนก้มลงเลียยอดอกตุลเบา ๆ ตุลแทบกลั้นหายใจกับสัมผัสชวนสยิว
มุ่ยไม่ทำแค่เลียครั้งเดียว ลิ้นแดง ๆ ตวัดหยอกล้อยอดอกเขาอยู่หลายครั้ง สลับกับดูดดึงจนมันแข็งชูชัน เมื่อดูดจนพอใจมุ่ยจึงป้ายครีมลงใหม่
“อร่อยจัง” เอ่ยอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะก้มลงดูดหน้าอกของตุลต่อ
ตุลมองภาพนั้นแล้วได้แต่สวดมนต์ในใจ มุ่ยกล้าเขียนได้อย่างไรว่าเขาคือเคะสุดฮอต เคะร้อนแรง เคะขี้ยั่ว ไอ้ที่มุ่ยเขียนมันตัวเองทั้งนั้น ไม่รู้หรือยังไงว่าลิ้นแดง ๆ มันส่งผลต่อใจคนมองแค่ไหน แล้วนั่นใจคอจะดูดจนของเขามันหลุดคาปากไปเลยหรือ
“เวลาตุลมีครีมทาบนอกมันเซ็กซี่จัง ไว้ตุลไปทำแบบนี้กับหนุ่ม ๆ ทุกคนคงชอบ”
ตุลฟังแล้วอยากจะยกมือตีหัวตัวเอง หนุ่มที่ไหนมันจะชอบวะ เออถ้าน่ารักแบบมุ่ยว่าไปอย่าง คิดแล้วเหนื่อย ขอโฟกัสที่ลิ้นแดง ๆ นั่นแทนดีกว่า
“จ๊วบ” คนตัวเล็กดูดหน้าอกตุลอีกสองสามครั้งจึงยอมผละแล้วลุกขึ้นนั่ง ตุลเห็นแบบนั้นก็โล่งใจคิดว่ามุ่ยจะหยุด ที่ไหนได้คนตัวเล็กดันเลิกเสื้อตัวเองขึ้น แล้วเอาครีมมาทาหน้าอกตัวเองบ้าง
“อ๊ะ” นิ้วเรียวป้ายครีมลงบนยอดอกตัวเอง ป้ายเองแล้วเสียวจนเกร็งหน้าท้องเอง ตุลนอนมองคนน่ารักเล่นหน้าอกตัวเองแล้วหายใจติดขัดขึ้นมา ยั่วเข้าไป ยั่วให้บ้าตายกันไปเลย
“เรานมเล็ก ไม่เซ็กซี่เหมือนตุลเลย” มุ่ยว่าเสียงเศร้า
“เซ็กซี่แล้ว ตัวเล็กแค่นี้จะอยากนมใหญ่ทำไม” ตุลไม่อยากจะพูดออกไปตามตรง ว่านมเล็ก ๆ แบน ๆ แบบนี้ละโคตรน่ารัก เพราะพูดไปมุ่ยคงตอบกลับมาว่า ของเราไม่น่ารักเท่าของตุลอยู่ดีนั่นละ
“ตุลจะได้อยากเล่นของเรา เหมือนที่เราชอบเล่นของตุลไง” คำตอบน่ารักทำเอาคนฟังรู้สึกหน้ามืด มุ่ยไปเอาความน่ารักขนาดนี้มาจากไหนวะนี่ ทำไมทำเขาอาการหนักได้ขนาดนี้
“รู้ได้ไงว่าไม่ชอบเล่น”
“ก็เราแอ่นรอตั้งนานแล้ว ตุลก็ไม่เล่นสักที”
โดนดาเมจขั้นรุนแรงจนแทบจะตาลอย เห็นแบบนั้นจึงไม่รอช้ารวบเอวเล็กเข้าใกล้ตัวแล้วแตะลิ้นลงบนยอดอกน่ารักนั้นทันที
“อื้อ” ตุลดูดหน้าอกเล็กซ้ำ ๆ เมื่อเลียครีมออกหมดก็ดูดหน้าอกเปล่า ๆ ต่อ มุ่ยให้ความร่วมมือด้วยการคาบเสื้อตัวเองไว้ไม่ให้หลุดลงไปรบกวนตุล
“อร่อย” ตุลเอ่ยบอกพร้อมเอาครีมมาป้ายเพิ่ม จากปกติไม่ชอบกินขนมหวาน ๆ เลี่ยน ๆ แบบนี้ แต่เมื่อมันมาอยู่บนหน้าอกมุ่ยแล้วอร่อยอย่างบอกไม่ถูก
“อื้อ ตุล” คนตัวเล็กปล่อยเสื้อให้หล่นขวางกั้นตุล ใบหน้าน่ารักขึ้นสีแดงระเรื่อเพราะความเขิน
“เห็นยัง ว่าแบน ๆ ก็ชอบ”
“ตุลน่ารัก” คนตัวเล็กป้ายครีมลงบนแก้มตุลแล้วกระโจนเข้าหอมและเลียเบา ๆ
“ซน” ตุลลูบหัวเด็กน้อยที่เริ่มเปลี่ยนจากแก้มมาป้ายครีมที่คอแล้วดูดคอเขาไม่ห่าง
“ตุล”
“หืม”
“ตุลว่าครีมพวกนี้ ใช้แทนเจลหล่อลื่นได้ไหม” คนที่คลอเคลียอยู่ที่คอเอ่ยถาม ตุลแทบช็อกในคำถามของเด็กดื้อ เข้าใจแล้วว่าจินตนาการของนักเขียนมันล้ำเลิศไปได้ขนาดไหน
“คิดจะทำอะไร”
“เราอยากลองใช้มัน เอ่อ ทำให้ข้างหลังลื่น เราลองดูกันไหมตุล” เอ่ยชวนด้วยท่าทีปกติซะเหลือเกิน ตุลฟังแล้วหายใจไม่ออกเลยทีเดียว
“แล้วจะเอาอะไรสอด”
“ก็ เอ่อ ถ้าจะยืมของตุลได้ไหม หรือถ้าตุลไม่อยากทำก็เอาของเล่น” มุ่ยบอกความต้องการออกไป แต่ถึงอย่างนั้นมุ่ยยังเกรงใจตุลอยู่ กลัวว่าถ้าตุลต้องฝืนเป็นคนเสียบบ่อย ๆ จะอึดอัด จะให้เขาทำคืนตุลก็ไม่ยอม เพราะคงไม่ชอบอันเล็ก ๆ แบบนี้
“แม่ง” ถึงปากจะสบถออกมาอย่างอ่อนใจ แต่นิ้วใหญ่ ๆ ดันเอาครีมมาป้ายช่องทางด้านหลังไม่รอให้มุ่ยได้ตั้งตัว แค่ปาดโดยรอบ ยังไม่ทันได้ดันเข้ามามุ่ยก็ร้องห้ามไว้ก่อน
“อย่าเพิ่งเอานิ้วเข้ามานะตุล”
“ทำไมวะ จะเปลี่ยนใจเหรอ”
“เปล่า คือเรา คือว่า เอ่อ อยากลองแบบไม่ต้องเบิกทางดู”
“มุ่ย!!” ไม่ไหวแล้ว ไม้แขวนเสื้ออยู่ไหน ทำไมอยากตีจังเลยวะ
“ตุลอย่าดุสิ ลองดูกันนะ เราว่าของเราเดี๋ยวนี้ยืดหยุ่นขึ้นเยอะ น่าจะเข้าได้เลยไม่ต้องเสียเวลาเบิกทางหรอก”
ดูพูดเข้า แค่เบิกทางมันจะเสียเวลาขนาดไหนวะ ตุลคิดแล้วขมวดคิ้วเป็นปม
“เอาเลยนะตุล” พูดจบมุ่ยก็เริ่มอ้าขาออกให้กว้างกว่าเดิม จับของตุลตั้งตรงแล้วชโลมครีมลงไป ก่อนขยับนำช่องทางรักของตนเองมาจ่อที่ส่วนหัว
“เรากะจังหวะไม่เป็น ตุลช่วยหน่อย” ตุลละเชื่อเขาเลย อยากดื้อทั้ง ๆ ที่ยังทำไม่เป็นด้วยซ้ำ
มือหนาเอื้อมประคองเอวบาง ก่อนจะจับมุ่ยทิ้งตัวลงมา มุ่ยหน้าเหยเกอย่างเห็นได้ชัด คงเพราะไม่ได้เบิกทางก่อน ตุลจะช่วยส่งนิ้วเข้าไปด้านในคนตัวเล็กก็ส่ายหน้าก่อน
“เราไหว มันเข้าได้” มุ่ยบอกน้ำเสียงมุ่งมั่น คิดว่าถ้าของตุลเล็กกว่านี้สักนิดน่าจะเข้าได้คล่องเลย แต่ทำใจได้ ตุลของเขาเป็นเคะสายชอบทำลายความมั่นใจเมะอยู่แล้วนี่นา
“อื้ม มุ่ย”
“อ๊ะ อึก” คนตัวเล็กค่อย ๆ กดตัวครอบเอาส่วนหัวจนหมด มาถึงลำท่อนมันก็เข้าได้ง่ายขึ้น ก่อนจะทิ้งตัวลงจนสุดท่อนลำ
“ดื้อ”
“มันทำให้ลื่นได้เหมือนเจลเลย” กล่าวเสียงสดใสทั้งที่หางตามีน้ำตาคลอ ตุลควบคุมสติแล้วสูดหายใจเข้าออก ตามองช่องทางรัด ๆ ที่กำลังกลืนลูกชายของตนอยู่แล้วมวนท้องแปลก ๆ
“วันนี้เราจะโยกเอง” คนที่ยังมีน้ำตาคลออยู่เอ่ย ทันทีที่พูดจบมุ่ยเริ่มโยกเอวไปมาเบา ๆ ความนุ่มนิ่มทั้งที่มาจากท่าทางของคนตัวเล็ก และสัมผัสจากช่องทางด้านหลังทำร่างกายตุลแทบหลอมละลาย
“อ๊ะ อื้อ อ๊ะ” พออะไร ๆ เริ่มเข้าที่ ร่างเล็กจึงเริ่มโยกไหวแรงขึ้น มันไม่ได้ดุดันแบบตอนที่ตุลทำ แต่มันเต็มไปด้วยความรู้สึกวาบหวามไม่แพ้กัน
คนตัวเล็กเท้ามือลงบนหน้าท้องแกร่ง เริ่มควบเร็วขึ้น ท่าทางเหมือนกำลังควบม้าเร้าอารมณ์คนที่กำลังทำหน้าที่เป็นม้าเป็นอย่างมาก
น่ารักจนใจเจ็บไปหมด
“คัปเค้กอร่อยจัง ตรงนั้นเรากินคัปเค้กใหญ่เลย” คนน่ารักครางไปพูดไป คนพูดลามกที่พร่ำพูดออกมาทำเอาคนฟังทนไม่ไหวเริ่มโยกเอวขึ้นสวน แต่โดนมุ่ยทำหน้าดุไว้ก่อน
“อ๊ะ อื้อ อย่าซนสิตุล” เอ็ดเบา ๆ แต่ไม่ได้น่ากลัวสักนิด แต่ถึงอย่างนั้นตุลยังยอมหยุดเอวลงให้มุ่ยได้ควบด้วยตนเองต่อไป
เวลาผ่านไปเนิ่นนาน เพราะมุ่ยโยกแบบไม่รีบร้อนทั้งเขาและมุ่ยจึงยังไม่เสร็จ แต่ไม่อยากรีบเร่งอะไร เพราะได้อยู่ในตัวมุ่ยนาน ๆ ก็เป็นสิ่งที่ดี แถมท่าทางที่โยกช้า ๆ เบา ๆ ค่อยเป็นค่อยไปของมุ่ยมันก็ช่างมีเสน่ห์
มุ่ยจะโยกถึงพรุ่งนี้ตุลก็คงยอม
“อื้อ ชอบจังเลย” คนน่ารักเอ่ยเสียงหวาน ชอบความรู้สึกที่มีอะไรอยู่ข้างใน โดยเฉพาะของคนน่ารักอย่างตุล
“อ๊ะ อ๊ะ อึก ฮร่า” เมื่อเวลาเริ่มผ่านไป อารมณ์ที่ค่อย ๆ ปะทุมาตลอดจึงเริ่มใกล้ถึงฝั่งฝัน คราวนี้มุ่ยเร่งจังหวะมากขึ้น ทั้งจังหวะการโยกและจังหวะการตอดรัดจนตุลเองเริ่มร่างกายกระตุก เป็นสัญญาณว่าใกล้เสร็จเหมือนกัน
พอร่างกายคนทั้งสองเรียกร้อง มุ่ยเร่งจังหวะเร็วขึ้นเข้าที่ทำไว้ คนตัวเล็กควบแรงให้เหมือนม้ากำลังพยศ ตุลเองแม้ไม่ได้ช่วยสวนกายขึ้น แต่ก็ช่วยประคองเอวแล้วบังคับจังหวะแทน
“ไม่ไหวแล้ว อ๊ะ อ๊ะ อ๊า” ในที่สุดมุ่ยก็ทนไม่ไหว ปลดปล่อยออกมาเต็มหน้าท้องตุล เมื่อคนตัวเล็กเสร็จ แรงบีบรัดก็ยิ่งมาก ตุลจับเอวบางไว้แล้วโยกคืนจนในที่สุดก็ปลดปล่อยออกมาเต็มช่องทางด้านหลัง
“อื้มม”
“ตุลอ่า ปล่อยสีขาวเข้ามาเหมือนกันแบบนี้ ก็แยกไม่ออกหมดสิ ว่าอันไหนครีม อันไหนของตุล” คนที่นอนพักเอาแรงอยู่บนตัวเขาเอ่ยหยอกล้อ แต่คำหยอกล้อก็แสนจะลามกจนน่ามันเขี้ยว
มุ่ยแม่ง จะน่ารักไปถึงวะ
-------------------------------------------------------------------------------------
ยังคงกรุบกริบกันอยู่
จะบอกว่า NC เราอาจจะไม่ได้จัดเต็ม ชุดใหญ่ ท่าเยอะทุกตอนนะคะ สลับๆ กันไป ชุดใหญ่บ้าง ชุดเล็กบ้าง น่ารักมุ้งบ้าง ร้อนแรงบ้างจะได้ไม่เบือกันเนอะ
ปล. พี่ตุลช้า มัวแต่เป็นรับในมโนอยู่ได้ เลยแอบส่งคนมาช่วยกระตุ้นให้แล้วนะคะ อิอิ
- ผู้เขียน
