ฝืนชะตา

ตอนที่3 โจทย์เก่า

“ ถ้าความอดทนหรือปล่อยวาง พวกเจ้าทั้งสองป่านนี้คงได้เจอกันนานแล้ว “ เทวดาหนุ่มมองรถหรูของหญิงสาววิ่งออกไปด้วยความรู้สึกสงสารต่อวิญญาณและคนเป็น ถ้าไม่ปล่อยให้

ความโกรธ ความโลภ ความหลง เข้ามาบังตาละก็ป่านนี้ชีวิตของเด็กผู้หญิงคนนี้และก็วิญญาณดวงนี้คงไม่ได้มาเจอกันในสภาพนี้หรอก

บรื้น…..บรื้น….บรื้น

มหาวิทยาลัยเอกชน

“ คุณหินจะรอหรือว่าจะไปดูสาวๆกับฉันก็ได้นะคะ “ โฟนเธอทำท่าจะลงจากรถแต่เพราะทั้งคู่นั่งมาด้วยความเงียบกันมาตลอดทางเพราะทุกคำพูดของหลวงตาพูดกับเธอกับผู้ช่วยยิ่งทำให้โฟนคิดหนัก หินเมื่อได้ยินหญิงสาวพูดแบบนั้นจากที่นั่งเงียบอย่างคนใช้ความคิดเรื่องราวต่างๆอยู่ก็หันมามอหน้าหญิงสาวก่อนจะโน้มหน้าเข้ามาใกล้เธอ โฟนเมื่อเห็นแบบนั้นเธอก็ตกใจพร้อมกับหัวใจของเธอที่เต้นระส่ำอย่างกับกลองเพล หน้าตาหัวหูของเธอรู้สึกร้อนขึ้นมา ไม่ต่างอะไรกับหินเหมือนกันด้วยความที่เขาไม่เคยได้รู้จักความรักเลยนอกจากความรักที่มีกับพ่อแม่แล้วก็ไม่มีใครอีกเลย เพราะตอนเขาตายเขาตายตอนอายุ25ปีเท่าเธอนี้แหละ แต่ตอนตายเขาเป็นมะเร็งตายด้วยความที่พ้อกับแม่ยังลำบากและบ้านก็ยังเป็นกระต๊อบอยู่เลย หินก็เลยขายวิญญาณให้กับท่านพยายมเพือได้กลับมาดูแลพ่อแม่ทำให้พ่อแม่สบายมีทุกอย่าง จากนั้นเขาก็ตายอีกครั้งจากนั้นวิญญาณของเขาก็มาอยู่ที่นรกกับท่านยมนานกว่าร้อยปี จนกระทั่งได้มาเจอเธอเขาก็เลยได้ออกมา

“ ผมไม่มีเวลาไปดูใครหรอกครับ เพราะผมต้องดูคุณ “ หินพูดออกมาตามความจริงโฟนเมื่อเจอสายตาบวกกับความหล่อของชายตรงหน้าทำให้โฟนถึงกำบรู้สึกหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันที ก่อนจะได้สติแล้วรีบออกจากรถทันที ปล่อยให้วิญญาณหนุ่มมองพร้อมกับยิ้มกรุ้มกริ่มอย่งกับหนุ่มวัยรุ่น แต่ระหว่างที่โฟนเดินมาอยู่นั้นอยู่ๆเธอก็สังเกตุเห็นใครบางคน หนึ่งในนั้นคือเธอจำได้ นั้นคือ แอปเปิ้ล นางบำเรอของสามีชั่วของเอง เมื่อโฟนรู้แล้วว่าทำไมท่านยมและท่านผู้ช่วยถึงได้จัดสรรค์ให้เธอมาที่นี้ นี้แหละที่เขาบอกความบังเอิญ ไม่มีอยู่จริงบนโลก

“ หึหึหึ จัดไปอีสัมเพ็ง” โฟนจากที่เขิลอยู่ดีๆพอเจอกับโจทย์เก่าเท่านั้นแหละ เธอถึงกับแสยะยิ้มออกมาด้วยรอยยิ้มที่เหี้ยมเกรียม แต่ระหว่างที่เธอยืนดูอีผู้หญิงสารเลวคนนั้นเธอ ก็โดนผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาหาดูเหมือนว่าจะจีบเธออีกด้วย

“ สวัสดีครับน้องเป็นนักเรียนใหม่เหรอครับ พี่ไม่เคยเห็นเรามาก่อนเลย น้องย้ายมาจากที่ไหนเหรอครับ “ ชายหนุ่มหน้าตาดีเดินเข้ามาถามโฟน โฟนที่เพิ่งมาเรียนวันนี้เป็นวันแรกเธอก็ดูจะงงๆกับเหตุการณ์เรื่องจีบๆอะไรนี้อยู่เพราะเธอห่างไกลเรื่องเรียนและเรื่องมีแฟนมานาน เพราะเธอมีแค่ไอ้สามีสารเลวคนนั้นคนเดียว โฟนที่เอาแต่สนใจแอปเปิ้ลอยู่นั้นเธอก็ไม่ได้สนใจชายหนุ่มที่ทำท่าจะจีบเธอ แต่การกระทำของชายหนุ่มนั้นกับทำให้แอปเปิ้ลหันมาสนใจที่เธอได้ เมื่อแอปเปิ้ลหันมาเจอโฟนเท่านั้นแหละความอิจฉาริษยาที่มีต่อรุ่นน้องก็เริ่มแผดเผ่าเธอ โฟนเมื่อเห็นว่าเธอสามารถทำให้แอปเปิ้ลหันมาสนใจเธอได้ เธอก็เลยแกล้งหันไปยิ้มหวานให้ชายหนุ่มหน้าตาดี ด้วยความน่ารักสดใสของเธอเล่นเอาชายหนุ่มรุ่นพี่ที่มาจีบถึงกับตะลึงงัน

“ สวัสดีคะหนูชื่อโฟนคะเป็นนักเรียนใหม่ที่นี้คะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ” โฟนยกมือไหว้ด้วยท่าทางน่ารัก พร้อมกับส่งยิ้มหวานให้ชายหนุ่ม ชายหนุ่มที่ตกตะลึงให้กับความน่ารักของเธอก็ได้สติก่อนจะยิ้มหวานให้เธอแล้วแนะนำตัวให้เธอรู้จักทันทีว่าเขาเป็นใคร

“ สวัสดีครับพี่ชื่อเอก เรียนบริหารปี3ครับยินดีที่ได้รู้จักนะครับน้องโฟน” ชายหนุ่มแนะนำตัวให้หญิงสาวรู้จักก่อนยื่นมือออกมาจับเธอแบบฝรั่ง โฟนไม่ปฏิเสธเธอเอามือมาจับชายหนุ่มพร้อมกับยิ้มหวานส่งให้ ก่อนจะหันไปสนใจทางด้านหลังเมื่ออยู่ๆก็มีเสียงของคนที่เธอตั้งใจอยากให้มาหาเรื่องเข้ามาติดกับ

“ หึหึหึ ดูท่าแล้วคงเป็นเด็กเส้นหรือไม่ก็เด็กเสี่ยละสิ ถึงได้เข้าเรียนกลางเทรอม แล้วก็มีรถคันตั้ง18ล้านขับ “ แอปเปิ้ล พูดออกมาด้วยคงามอิจฉาเพราะตลอดเวลาที่เธอเรียนอยู่ทึ่นี้เธอเป็นตัวเด่นที่สุดมาตลอด แต่พอมีคนเข้ามาเด่นแทนแอเปิ้ลก็เลยรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก โฟนเมื่อรู้ว่าเหยื่อมาติดกับแล้ว เธอที่จับมืออยู่กับช่ยหนุ่มอยู่ก็หันกลับมาแล้วก็ยิ้มหวานอย่างกับคนไร้เดียงสา ก่อนจะพูดอะไรออกมาอย่างเฉียดนิ่มๆพร้อมกับรอยยิ้มที่ไร้เดียสาแต่ระหว่างที่โฟนกำลังจะอ้าปากพูด อยู่หินที่อยู่ในชุดศึกษาก็เดินเข้ามานั้นทำให้โฟนตกใจมาก เพราะเขาหล่อแต่กับต้องมาแปลกใจเพราะเขาเป็นวิญญาณ แล้วตอนนี้ทำไหมเหมือนเขาจะเป็นคนเลยละ

“ โฟนไม่ได้เป็นเด็กเสี่ย หรือว่าเด็กเส้นหรอกนะครับ แต่เธอเข้ามาด้วยความสามารถของเธอครับพอดีว่าทางมหาลัยไปเชิญตัวเธอมาเพราะเธอมีเกรดเฉลี่ยตั้งแต่ ประถมจนจบ ม.6 เกรดเฉลี่ย 4.00 ไม่เคยตกเลยทางมหาลัยก็เลยได้เชิญเราสองคนพี่น้องมาที่นี้แหละครับ “ หินที่เข้ามาในรูปแบบนักศึกษาปี2 เขาทั้งหล่อและดูดีอย่างกับดาราเกาหลีแต่ที่ทำให้โฟนไม่เข้าใจเลยนั้นก็คือเกิดอะไรขึ้นกับหิน หินเมื่อเห็นสายตาของหญิงสาวที่สงสัยแบบนั้นเขาก็หันมายิ้มหวานให้เธอเหมือนกับจะบอกเป็นในๆว่า เดี๋ยวเขาอธิบายให้ฟัง

“ OMG นี้อย่าบอกนะว่าสุดหล่อก็เป็นนักศึกษาใหม่ด้วย “ แก้ม เพื่อนสาวของแอปเปิ้ลที่เห็นคนหล่อไม่ได้อาการคันหูของเธอก็เริ่มทำงาน โฟนเมื่อเห็นท่าทางของกลุ่หญิงสาวที่สนใจแบบนั้นเธอก็อดขำไม่ได้ แต่ก็ต้องเก็บอาการ

“ ขอตัวก่อนนะคะ โฟนต้องไปเรียนแล้วคะ” โฟนที่ทำท่าจะเดินออกมา อยู่ๆก็มีคาถาบทหนึ่งผุดเข้ามาในหัว

☆ โอมทึงจงถอด มึงจงร้อน มึจงหลุด ☆

เพลี้ยง โฟนบ่นงึมงำออกมาเบาๆพร้อมกับเป่าคาถาออกมา จากนั้นอยู่ๆกางเกงในของ แอปเปิ้ลก็หลุดออกมาตกอยู่ที่พื้น แอเปิ้ลเมื่อโดนแบบนั้นเธอก็ทั้งตกใจและอายมากๆ ก่อนจะกรีดร้องออกมาอย่างกับคนบ้า

“ กรี๊สสสสสสสส” แอปเปิ้ลกรีดร้องออกมาสุดเสียง เธอทั้งอายทั้งขายหน้าจนแทบอยากแทรกแผ่นดินหนี โฟนเธอไม่สนใจเธอแสยะยิ้มแล้วเดินตรงไปยังอาคารเรียน แต่ระหว่างที่เธอเรียนอยู่นั้นเธอก็รู้สึกอย่างกับว่ามีสายตาของใครจับจ้องมาที่เธอ

“ เธอใช่มั้ยที่เป็นนักเรียนใหม่ “ เสียงของหญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาหาโฟนพร้อมกับทำหน้าตาอย่างเอาเนื่อง โฟนเมื่อเธอเห็นแบบนั้นเธอก็รู้ได้ทันทีว่าห้องนี้เจ้าที่อีกแล้ว

“ คะใช่คะ สวัสดีคะฉันชื่อโฟนนะคะ” โฟนยิ้มให้หญิงสาวอย่างเป็นมิตรแต่ดูแล้วเธอไม่เป็นมิตรเอาซะเลย และก็เป็นตามนั้น

“ หึหึหึ อย่ามาทำเป็นไร้เดียงสาหน่อยเลย ฉันว่าเธอนะเป็น กะ อย่างที่รุ่นพี่เขาพูดกันจริงๆใช่มั้ย ฉันว่าทรงเธอก็ได้อยู” หญิงสาวคนนี้ยังไม่หยุดพูดอีก แถมยังดูถูกเธออีกด้วย โฟนไม่พูดอะไรเธอได้แต่ยิ้มมองหน้าผู้หญิงคนนี้เฉยๆ แต่เฉยในที่นี้รับรองว่า……หึหึหึ