EP7.2 ll ของกินล้นตลาด เเต่ที่ขาดคือผู้ชาย [2]

1128 คำ

เอดส์ยด! เอดส์ยดค่า! ธรรมดาก็ไม่เท่าไหร่หรอก แต่พอผวนนี่… ทุเรศที่สุดในปฐพี! พูดจาแบบนี้นี่ไม่เกรงใจลูกมีพ่อมีแม่เลยนะ ฉันกับเขาเราสนิทกันขนาดนั้นเลยเหรอ ! ฉันกัดกรามฮึ่มฮั่ม นี่ถ้าไม่เกรงใจว่ากลัวเคสมือถือเป็ดน้อยลอยน้ำน่ารักเป็นรอย ฉันคงปาใส่หัวเขาแรงๆ สักทีไปแล้ว! ที่สำคัญคือจะมาถามฉันทำไม ไม่เกี่ยวเฟ้ย ไม่ๆๆๆๆๆ โอ๊ย เกลียดดดดดดดดด!! T^T PhakWhan: เจนี่นิสัยเหมือนเหี้ยที่เรารู้จักเลย Jaykung: แซวเล่นแค่นี้ต้องด่าเหี้ยเลยเหรอวะ 5555+ PhakWhan: แรงไป ไม่ชอบ Jaykung: โอ๋เอ๋ ไม่งอนนะ เกลียดนัก ผู้ชายกะล่อน! PhakWhan: ไม่ได้งอน โกรธโว้ย L ฉันพิมพ์ไวยิ่งกว่าจรวด รู้สึกหงุดหงิดแทนที่จะได้กินข้าวอย่างเอร็ดอร่อย กลับต้องมานั่งทะเลาะกับคนในมือถืออย่างเอาเป็นเอาตาย จะปล่อยไปก็ไม่ได้ เดี๋ยวรู้สึกแพ้ L ฉันกำลังจะพิมพ์ด่าเขาต่อ แต่หมอนั่นดันตอบกลับมาก่อนทำให้ฉันรู้ว่าเขาไม่ได้กวนประสาทฉั

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม