Dangerous Love 2 : Chapter 1
1062 คำ
@SF Bar 23.50 น.
"ยัยณิ....คนนั้นใช่พี่คิมหันต์เพื่อนพี่คินป่ะ ทำไมถึงมานั่งดื่มคนเดียวแบบนี้วะ!"เสียงใสของซัมเมอร์เอ่ยถามณิรินออกมา เธอจึงหันไปมองตามนิ้วของเพื่อนเธอที่ชี้ไปทางด้านหลัง ก่อนจะเห็นว่าเป็นคิมหันต์เพื่อนสนิทของพี่ชายเธอจริงๆ ซึ่งตอนนี้เขากำลังนั่งดื่มอยู่คนเดียวตามลำพังตรงเคาท์เตอร์บาร์กลางร้าน และก็ดูเหมือนว่าเขาเริ่มจะเมาแล้ว!!
"เออใช่พี่คิมจริงๆด้วย งั้นเดี๋ยวฉันมานะขอเข้าไปทักพี่เขาแป๊บนึง!!"ณิรินหันกลับมาพูดกับซัมเมอร์และอะตอมเพื่อนสาวคนสนิททั้งสองคนของเธอ ก่อนจะลุกจากเก้าอี้แล้วเดินตรงไปหาคิมหันต์ทันที
"สวัสดีค่ะพี่คิม....วันนี้มาดื่มคนเดียวเหรอคะ!" ณิรินกล่าวทักทายคิมหันต์ตามมารยาทเนื่องจากว่าเธออ่อนกว่าเขาไปสองปี แถมเขายังเป็นถึงเพื่อนคนสนิทของพี่ชายเธออีก ส่วนคิมหันต์ที่ตอนนี้สติเริ่มจะเลือนรางเพราะฤทธิ์ของแอลกอร์ฮอล์ที่ดื่มเข้าไปเยอะพอสมควรนั้นทำให้เขาเห็นร่างบางที่ยืนอยู่ตรงหน้าได้ไม่ชัดเท่าที่ควร และ.....
ฟุ่บ!!
"อ่าวเห้ย....พี่คิมคะ...พี่คิมได้ยินหนูณิมั้ย!!"
จู่ๆคิมหันต์ก็ฟุ่บหน้าลงกับเคาท์เตอร์บาร์ ทำให้ณิรินที่ยืนอยู่ข้างๆถึงกับตกใจ แล้วตอนนี้เธอก็กำลังร้องเรียกชื่อของเขาอยู่!!
"เอ่อ....มีอะไรให้ช่วยมั้ยครับ!!" พนักงานที่อยู่ประจำเคาท์เตอร์บาร์เอ่ยถามขึ้น
"ไม่เป็นไรค่ะ....เดี๋ยวฉันจัดการเอง!" ณิรินเอ่ยบอกพนักงานออกไป ก่อนที่เธอจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดโทรออกหาพี่ชายของเธอ แต่.....
(หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งค่ะ!)
"ทำไมพี่คินปิดเครื่อง....แล้วจะเอาไงดีจะทิ้งให้นอนที่นี่คงไม่ดีแน่!" เธอพูดกับตัวเองออกมา ก่อนจะหันไปมองยังเพื่อนรักทั้งสองคนที่ตอนนี้กำลังมองมาที่เธออยู่พอดี ซึ่งพอเธอเห็นแบบนั้นเธอก็กวักมือให้เพื่อนรักทั้งสองคนมาหาเธอที่เคาร์เตอร์บาร์
"พี่คิมเป็นอะไรเหรอยัยณิ!" อะตอมเอ่ยถามณิรินขึ้นมาทันทีหลังจากที่เธอและซัมเมอร์เดินมาถึงที่ณิรินยืนอยู่แล้วเห็นคิมหันต์ฟุ่บหน้าลงไปกับเคาร์เตอร์บาร์
"ฉันคิดว่าพี่คิมน่าจะเมาอะ...เมื่อกี้โทรไปหาพี่คินก็ปิดเครื่อง เราจะทำไงกันดี!" ณิรินพูดขึ้นมาพร้อมกับถามความคิดเห็นของเพื่อนทั้งสองคน ก่อนที่ซัมเมอร์จะเสนอความคิดเห็นออกมา!!
"เราพาพี่คิมไปส่งที่คอนโดพี่เขาดีมะ!"
"ฉันไม่รู้ว่าคอนโดพี่เขาอยู่ที่ไหนไง!" ณิรินตอบเพื่อนรักกลับไปทันที
"งั้นเอางี้....พาพี่คิมกลับคอนโดพวกเราก่อน แล้วเดี๋ยวพอถึงที่นั่นก็ขึ้นไปตามพี่คินลงมา ฉันว่าวิธีนี้โอเคที่สุดละ!" อะตอมเสนอความคิดออกมาทันที
"แล้วตอนนี้ใครจะเป็นคนแบกพี่คิมไปที่รถ!" ซัมเมอร์พูดออกมา ก่อนจะมองหน้าเพื่อนทั้งสองคนสลับกันไปมา เนื่องจากว่าทั้งสามคนตัวเล็กพอๆกันหมดเลยแถมเป็นผู้หญิงอีก ถ้าจะให้แบกผู้ชายร่างใหญ่ขนาดนี้ไปที่รถคิดว่าคงไม่ไหวแน่
"เอ่อขอโทษนะคะ.....รบกวนช่วยพาพี่ชายฉันไปส่งที่รถหน่อยได้มั้ย!" ณิรินหันหน้าไปพูดกับพนักงานตรงเคาท์เตอร์บาร์ก่อนจะหยิบแบงค์พันจำนวนสองใบในกระเป๋าสะพายออกมาแล้วยื่นให้พนักงานไป ซึ่งพนักงานก็รีบรับไปอย่างไวก่อนจะช่วยพะยุงคิมหันต์มาที่รถของเธอ
.
.
.
~30 นาทีต่อมา~
@คอนโด ณิริน 00.40 น.
"พวกแก....พี่คินไม่อยู่ที่ห้องไปกดออดเรียกตั้งนานไม่มีใครออกมาเปิดเลย โทรหาก็ปิดเครื่องอีก!" ณิรินเอ่ยบอกเพื่อนรักทั้งสองคนออกไป!
"แล้วพวกเราจะเอาไง....ขอลุงยามช่วยแบกขึ้นไปดีมั้ย!" ซัมเมอร์พูดขึ้นมาก่อนที่ณิรินกับอะตอมจะพยักหน้าเห็นด้วย แต่......
"เอาขึ้นไปแล้วจะให้พี่คิมนอนห้องใคร?" อะตอมพูดขึ้นมาอีกคน ณิรินทำหน้าครุ่นคิดอยู่นานก่อนจะพูดขึ้น
"นอนห้องฉันก็ได้....ยังไงพี่คิมเขาก็เป็นเพื่อนสนิทพี่ชายฉัน เดี๋ยวฉันดูพี่เขาเอง!"
"เอางั้นจริงดิ.....แต่พี่เขาเป็นผู้ชายนะยัยณิแถมยังเมาแบบนี้อีก แกแน่ใจใช่มั้ยว่าจะไม่เป็นอะไร?" อะตอมพูดขึ้นพร้อมกับจ้องหน้าณิริน
"พี่เขาเมาขนาดนี้ไม่เป็นไรหรอก อีกอย่างห้องฉันมีห้องนอนตั้งสองห้อง พวกแกไม่ต้องห่วง!" ณิรินตอบเพื่อนทั้งสองคนไป
"ฉันว่าคนที่น่าเป็นห่วงน่าจะเป็นพี่คิมมากกว่านะ แกจะไม่เผลอไปปล้ำพี่เขาใช่ป่ะ!" ซัมเมอร์พูดแซวณิรินออกไป
"ยัยบ้า....ฉันไม่ใช่แกนะย๊ะ ที่เห็นผู้ชายหล่อๆแล้วจะวิ่งเขาใส่อะ อีกอย่างนี่เพื่อนพี่ค่ะ เพื่อนพี่!!" ณิรินรีบพูดขึ้นทันทีก่อนที่ทั้งสามคนจะหัวเราะออกมา หลังจากนั้นพวกเธอก็ไปขอให้ลุงยามมาช่วยแบกคิมหันต์ขึ้นไปบนห้องนอนของณิริน!!
.
.
.
@ห้องนอนณิริน
ร่างบางได้แต่ยืนมองผู้ชายที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงนอนในห้องของเธอ ก่อนที่เธอจะค่อยๆย่องเข้าไปใกล้ๆเพื่อมองใบหน้าหวานราวกับผู้หญิงนั้น ซึ่งเธอมักจะแอบมองเขาเป็นประจำทุกครั้งที่เจอกัน เพราะเมื่อก่อนตอนที่พี่ชายของเธอเรียนอยู่ไฮสคูลนั้นเขามักจะพาคิมหันต์กับเหมันต์มาเที่ยวที่บ้านอยู่บ่อยๆ ซึ่งนั่นก็ทำให้เธอมีโอกาสได้เจอกับเขา
"เวลาที่พี่ดื่มเหล้า....พี่จะเมาแบบนี้ทุกครั้งเลยเหรอ?" ณิรินพูดกับตัวเองออกมาเสียงเบา พร้อมกับเอื้อมมือไปดึงผ้าห่มเพื่อจะเอามาคลุมตัวให้คิมหันต์ แต่......
หมับ!!
พรึ่บ!!
"ว้าย.....!!"
- ผู้เขียน
