“แอว๊ะ!!” ฉันทำหน้าตาเหยเกพร้อมกับบ้วนน้ำโสโครกที่ค้างอยู่ในปากของตัวเองออกมา ถึงแม้ว่าบางส่วนจะถูกฉันกลืนลงคอไปโดยที่ไม่เต็มใจก็ตาม
“หึ!”
“พี่มันโรคจิต!” ฉันพูดแค่นั้นก่อนจะพยุงร่างกายอันบอบช้ำของตัวเองขึ้น ตั้งใจว่าจะเข้าไปล้างเนื้อล้างตัวแล้วก็ล้างปากเอาน้ำโสโครกคาวๆ นี่ออกในห้องน้ำ แต่....
หมับ!!
“ใครให้น้องไป...พี่ยังเอาน้องไม่เสร็จ!” ตัวฉันถูกกระชากลงบนที่นอนอย่างแรง ก่อนที่พี่คิมจะขึ้นมาคร่อมบนตัวของฉันอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้ฉันก็ไม่คิดที่จะต่อต้านหรือขัดขืนอะไรทั้งนั้น ฉันรู้สึกเหนื่อย เหนื่อยที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้!!
แล้วจู่ๆ น้ำตาที่กลั้นเอาไว้ก่อนหน้านี้ก็ไหลออกมาจนได้!
“ร้องไห้ทำไม?”
“......” ฉันเลือกที่จะเงียบเพราะไม่อยากจะพูดหรือคุยอะไรกับคนใจร้ายที่อยู่ตรงหน้าให้มันเปลืองน้ำลาย พร้อมกับสะกดกลั้นเสียงสะอื้นไห้ไม่ให้มันดังเล็ดลอดออกมา มีเพียงหยดน้ำตาของฉันเท่านั้นที่ฉันไ
