เจอกันครั้งแรก

722 คำ
ไร่แสงอาทิตย์ " คุณอเนก กับ คุณรุ่งทิพย์ ต้องจัดการยัยเด็ก ผึ้งให้ลูกสาวผม นะครับ มันกล้าดียังไง กล้ามาตีลูกสาว ที่หน้ารักคนเดียวของผม " กำนันแป๊ะ พ่อของมด โวยวายเสียงดังลั่นบ้าน โดยที่มีลูกสาว นั่งประกบข้าง ทำท่าสะอึก สะอื้นเหมือนมีใครตาย " หือ ...หือ ...มดเจ็บค่ะ พ่อ" มดทำท่าทาง ออเซาะ พ่อ " เดี๋ยวรอให้ หนูผึ้งมาถึง เดี๋ยวผมจะถามที่ไปที่มาให้นะครับ " เสียงชายแก่ ผู้เป็นประมุขในอนาจักร ไร่แสงอาทิตย์ พูดด้วยน้ำเสียงใจดี เพื่อให้กำนัน ที่ตอนนี้โมโห จนตาโต " แม่ มีอะไรหรือเปล่าค่ะ ถึงได้โทรเร่งหนูแบบนี้ " ผึ้ง ที่ขี่รถหมอไซต์ Fino สีฟ้าวิ่งเข้ามาจอดที่หน้า บ้านหลังใหญ่ ของคุณท่าน " ผึ้ง ผึ้งไปทำร้าย ลูกสาวกำนันจริงๆ เหรอลูก ผิ่ง ผู้เป็นแม่ไม่อาจเชื่อได้ ว่าลูกสาวตัวน้อยๆ จะทำร้ายเพื่อน โดยที่ไม่มีเหตุผล " จริงค่ะ หนูทำ" ผึ้ง สบตาแม่แล้วยอมรับ กับแม่ว่าทำ แต่แม่ก็ยังทำหน้าสงสัย เพราะผิ่งผู้เป็นแม่ เลี้ยงลูกคนนี้มากับมือ ลูกสาวเธอไม่ว่าจะทำอะไรก็ช่างย่อมมีเหตุผล " มันมาแล้วค่ะพ่อ " เสียงมด ตะโกนบอกคนเป็นพ่อให้หันไปดู ผึ้งคนที่เข้ามาใหม่ " ผึ้ง เข้ามาหาลุงกับป้าหน่อยสิลูก " เสียง ลุงอเนก ที่เรียกด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล บ่งบอกว่าท่านเป็นคนใจดี " แม่อย่าไปให้ท้าย เด็กเหลือขอคนนั้นนะครับ " เสียงอาทิตย์ พูดแทรกหลังจากนั่งฟัง อยู่นาน แล้วส่งสายตา เล่นหูเล่นตากับมด อย่างคนเจ้าชู้ " อย่าพูดแทรก ตาอาทิตย์ แม่จะถามน้องเอง รุ่งทิพย์ ส่งสายตาดุ ไปยังลูกชาย ว่าไม่ให้ยุ่ง ผึ้ง ก้มหน้าเดินเข้ามา กับผู้เป็นแม่อย่างน้อบน้อม กำนันที่โมโห พ่อเห็นหน้าผิ่ง ผู้เป็นแม่ของผึ้ง ที่ยังสาวและสวย ก็ถึงกับทำหน้าไม่ถูก เพราะตั้งแต่เป็นพ่อม้าย มามีสาวใหญ่สาวน้อย เข้าหาเยอะ แต่ไม่มีใครที่จะสวย และถูกใจ เท่ากับหญิงสาวตรงหน้า " ผึ้งไหนหนูรองพูดให้ป้าฟัง สิ ว่าเรื่องเป็นมายังไหง " เสียง ประมุขที่ใหญ่กว่า ประมุขของบ้านถามด้วยน้ำเสียง ออ้นโยน ผึ้ง เงยหน้าขึ้นมา มองคนเป็นป้าด้วยสายตา เศร้าๆ เสี่ยอาทิตย์ ที่เห็นคนตรงหน้าครั้งแรก หลังจากที่ไม่เคยเห็นมาหลายปี ก็ถึงกับตะลึงในความน่ารัก เพราะไม่เคยคิดว่า ยัยขี้มูกตอนเด็ก พอโตมาจะสวยหน้ารัก ขนาดนี้ " คุณป้าค่า หนูไม่ได้ตั้งใจทำนะค่ะ แต่มดเค้า มาด่า หนูว่า หนูเป็นอีกระจอก หนูเป็นลูกไม่มีพ่อ " ผิ่ง ที่ได้ยินลูกสาวพูดแบบนั้น ก็ก้มหน้ากำมือแน่น เพราะกลัวตัวเองจะคุมตัวเองไม่ให้ ด่าสองพ่อลูกนั้น " ไม่จริงนะค่ะ ไม่จริง น้องมดไม่เคยพูดเลยนะค่ะ" มดรีบร้อง ปฏิเสธเสียงหลง เพราะกลัว หนุ่มหล่อลูกเจ้าของไร่ ที่ตอนนี้เปลี่ยนเป้าหมาย นั่งมองผึ้งจนตาค้าง เข้าใจผิด " นี้ค่ะ คุณป้า " ผึ้งยื่นวีดีโอ ที่ยัยน้ำเพิ่งส่งมาให้หมาดๆ ก็บอกแล้วว่า ใครจะเข้าโรงเรียนนั้นได้ ต้องหัวกระทิ ผึ้งคิดว่าจะต้องมีเรื่อง บานปลายแน่นอน ก็เลยสั่งให้น้ำอัดวีดีโอเอาไว้ ^___^ ! อีกระจอก อีลูกไม่มีพ่อ " ชัดแล้วนะกำนัน " เสียงคุณลุง อเนก บอกกำนันแป้ะ ที่ทำสีหน้าถอดสี ด้วยสีหน้าเรียบเฉย " ไปกับบ้าน มด นะมดทำไหมลูกไม่รอบครอบกว่านี้ " เสียงกำนัน ดุคนเป็นลูกด้วยน้ำเสียงที่กลัวลูกเสียใจ " พ่ออย่ามาด่า หนูนะ ใครจะไปรู้ว่ามันจะอัดวีดีโอเอาไว้ หึม....ฝากไว้ก่อนเถอะแก " มดทำสีหน้าเอาแต่ใจ และกะทืบเท้าเหมือนคนที่เอาแต่ใจ " ผึ้ง ทำดีมากนะลูก" ผิ่ง ลูบผมลูกและ เอามือปิดปากขำ กับการกระทำของลูก " แม่ไม่โกธร หนูเหรอค่ะ " ผึ้ง มองหน้าแม่ ก่อนจะส่งยิ้มหวานให้ ^__^
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม