และเธอก็เย่อหยิ่งเกินกว่าจะเรียกร้องความรับผิดชอบจากเขา
เธอไม่ได้ปริปากบอกเขาเลย เรื่องการมีลาลิตา
ครั้งเมื่อเขาทราบความจริง หลังเผชิญหน้ากันโดยบังเอิญ
กุมภาพยามเจรจากับเธอ แต่เป็นเธอเองนั่นแหละที่พยามหนี
“รู้ความจริงแล้วนี่ ทำไมยังเรียกพ่อว่าลุงอีกล่ะ” กุมภาซ่อนตัวอยู่ใกล้ๆ เขาแอบฟังและรีบเสนอหน้า ทันทีที่ลีนายอมเปิดเผยความจริงให้บุตรสาวรู้
“แหม....” ลาลิตาลากเสียงยาว กลอกตามองบน ปากอิ่มบิดเบี้ยว
“แหมอะไรคะ...พ่อแค่อยากได้ยินลาลิเรียกพ่อว่าพ่อน่ะ แปลกตรงไหน”
“ขอเวลาลาลิทำใจก่อนค่ะ ลาลิยังไม่ชิน” ลาลิตาบอกปัด เดินเลี่ยงไปอีกทาง ได้ยินเสียงวิ่งตึงตังห่างออกไป พักใหญ่ก็ได้ยินเสียงหัวเราะร่วน
ลีนาวางหน้าไม่ถูก สำหรับลาลิตากุมภาคงยินดี แต่สำหรับตัวเธอ เขาคงไม่รู้ว่าจะวางเธอไว้ตรงไหน เธอมักจะเป็นส่วนเกินสำหรับคนรอบตัวเสมอ ความน้อยเนื้อต่ำใจกดดันลีนาจนเผลอตัวน้ำตาคลอ
“คิดอะไรเหลวไหลอีกแ
