คนถึงว่า ความคิดผู้หญิงล้ำลึกคาดไม่ถึง
ในหัวสมองเล็กๆ นั่นเต็มไปด้วยความคิดซับซ้อนที่คาดเดาไม่ออกเลยทีเดียว
“ผมไปจัดการห้องพักให้ตัวเองก่อนดีกว่าครับ ส่วนเรื่องผู้ชายชื่อลียง ผมจะให้คนที่ไว้ใจได้ทำแทน ผมคิดว่าการเข้าถึงคุณหนูคงไม่ง่ายนัก”
อูแบร์รีบเบี่ยงแบน ความโกรธของดามองน่ากลัวเกินกว่าจะมาล้อเล่น
“อืม...แล้วของใช้ของฉันล่ะ” ดามองถาม
อูแบร์กระโจนไปฉวยกระเป๋าเดินทางที่วางแอบไว้ริมผนังมาส่งให้เจ้านายพร้อมกับยิ้มประจบ
“ขนมล่ะ?” หลังมองจนแน่ใจ สิ่งสำคัญที่เขาย้ำแล้วย้ำอีกไม่มีตรงหน้า
อูแบร์เบิกตากว้าง “ผมลืมไว้ที่รถครับ”
“ไปเอามาสิวะ ขนมนั่นล่ะ จะใช้ล่ออะเมลี่” อะเมลี่พร้อมจะเป็นศัตรูกับผู้ชายทุกคนที่เข้าใกล้มารดา แต่หากมีตัวล่อที่น่าสนใจเธออาจจะยอมอ่อนให้ และยิ่งไม่ได้สนใจมารดาของเจ้าตัวด้วยแล้ว อะเมลี่คงกล่อมง่ายขึ้น
ขอความเมตตาจากปีศาจง่ายกว่าขอความปราณีจากดามอง
ลียงรีบกลับก่อน
