มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน Ep7

642 คำ
"เชิญนั่งก่อนสิคะ" คนที่กล่าวเชิญก็คือมัลลิกา เป็นเจ้าหน้าที่สัมภาษณ์ในครั้งนี้ "ขอบคุณค่ะ" จ๊ะเอ๋รีบเรียกสติตัวเองให้กลับมา แล้วก็นั่งลงตรงหน้าของคนที่สัมภาษณ์ "ดูจากประวัติแล้ว คุณจ๊ะเอ๋ยังไม่มีประสบการณ์ในการทำงานเลยนี่คะ" "ใช่ค่ะ ดิฉันเพิ่งเรียนจบ" "แต่สายที่คุณเรียนมาก็ตรงกับที่เราต้องการ.." จ๊ะเอ๋ทำได้แค่นั่งฟังอยู่เงียบๆ พอทางฝ่ายสัมภาษณ์ต้องการรายละเอียดเธอถึงได้บอกไปตามนั้น ..ไอ้ที่เตรียมมาว่าจะพูด ตอนนี้ลืมไปหมดสิ้น แต่ถึงพูดสิ่งที่เตรียมมา ทางบริษัทก็คงไม่รับเธอเข้าทำงานแล้วล่ะ "คนต่อไปเลยค่ะ" ของขวัญลุกขึ้นแล้วเดินมารอเพื่อจะเข้าไปสัมภาษณ์คนต่อไป แต่จังหวะที่เพื่อนเดินออกมา ดูสีหน้าแล้วคงหมดหวัง จะถามก็ไม่ได้ เพราะต้องรีบเดินเข้าไป.. "สวัสดีค่ะดิฉันชื่อนางสาวของขวัญ...??" พอของขวัญเงยหน้าขึ้นมองคนที่นั่งอยู่ในห้องจนทั่ว เครื่องหมายคำถามก็ได้ผุดขึ้นมา แบบนี้เองเหรอเพื่อนถึงได้มีสีหน้าแบบนั้น "คุณจบมาจากที่เดียวกับคนเมื่อสักครู่ใช่ไหมคะ" มัลลิกายังคงทำหน้าที่สัมภาษณ์ต่อ "ใช่ค่ะ" ของขวัญก็ตอบรายละเอียดตามที่ผู้สัมภาษณ์ได้ถาม แถมสายตายังคงแอบมองผู้ชายที่นั่งอยู่ในห้องนั้นด้วย "คนต่อไปเชิญเลยค่ะ" "เรากลับบ้านกันเถอะ" ของขวัญเดินออกมาก็เอื้อมมือไปจับแขนเพื่อนที่นั่งอยู่ให้ลุกขึ้น ขณะที่กำลังลุกน้ำตาที่คลอเต็มเบ้าก็ได้หยดลงมา เพราะความหวังเดียวที่มีมันได้หายไป เขาคงทำหน้าที่เป็นฝ่ายคัดกรองว่าจะเลือกใครเข้าทำงาน ถึงได้มาทำหน้าหล่ออยู่ในห้องสัมภาษณ์แบบนั้น "ฉันขอไปดูแม่หน่อยนะ" ก่อนที่จะไม่ได้เข้ามาที่นี่อีก อยากจะเห็นแม่เป็นครั้งสุดท้าย "ฉันไปเป็นเพื่อน" ของขวัญพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้กับเพื่อน "ฉันไม่รู้จะปลอบแกยังไง ร้องไห้ออกมาเถอะเพื่อน" "ฉันไม่ได้ว่าจะร้องไห้สักหน่อย ฝุ่นคงเข้าตามั้ง" ฝุ่นเข้าตาแต่มีเสียงสะอื้นออกมาด้วย แบบนี้ใครเขาจะเชื่อ จ๊ะเอ๋ก็เลยเดินไปตรงที่เห็นแม่เมื่อวานนี้ โดยยอมให้ของขวัญมาด้วย "ทำความสะอาดยังไง" ประโยคแรกที่ได้ยินดังก้องออกมาจากห้องน้ำเมื่อทั้งสองมาถึง "ขอโทษค่ะเดี๋ยวฉันจะทำให้ใหม่อีกรอบ" "ถ้าห้องน้ำยังมีกลิ่นอยู่นะ ฉันจะแจ้งไปทางหัวหน้าแม่บ้าน ให้เปลี่ยนคนทำความสะอาดคนใหม่!" อึบ! จ๊ะเอ๋รีบคว้าแขนเพื่อนไว้ เพราะดูเหมือนของขวัญจะโมโหมาก ที่แม่ของเธอถูกต่อว่า "เธอทนได้ยังไง" ของขวัญถามเพื่อนกลับ เพราะถ้าจ๊ะเอ๋ไม่ห้ามไว้ ของขวัญคงได้เข้าไปตบปากคนที่กำลังด่าแม่เพื่อนอยู่ "คนจนแบบเรามีทางเลือกไม่เยอะหรอกนะขวัญ" ทำไมเธอจะไม่โมโห ขนาดเพื่อนยังโมโหได้มากเท่านี้ แล้วในใจของเธอจะร้อนรุ่มแค่ไหน ทั้งสองเดินออกมาจากบริษัท เพื่อรอรถประจำทาง "เรานั่งแท็กซี่กลับกันก็ได้นะ เดี๋ยวฉันให้แท็กซี่ไปส่งเธอที่บ้านก่อน" "ถ้าแกจะขึ้นแท็กซี่ก็ไปเถอะ ฉันรอรถเมล์ได้" "แล้วนี่แกจะเอายังไงต่อ" "คงต้องกลับไปทำงานที่บาร์เหมือนเดิมนั่นแหละ" ไม่รู้ว่ากลับไปทำงานจะโดนเสี่ยเล่นงานไหม เพราะเมื่อคืนนี้ทำกับเขาไว้หนักมาก ที่จ๊ะเอ๋กล้าฟ้องเจ๊ เพราะคิดว่ามาสอบสัมภาษณ์แล้วจะไม่กลับไปทำงานที่นั่นอีก แต่เห็นแบบนี้แล้วเธอคงต้องได้แบกหน้ากลับไป..
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม