“อื้อ~” ไอความเย็นของเครื่องปรับอากาศที่สาดกระทบลงมาบนผิวเนียนส่งผลให้คนบนเตียงขยับตัวอย่างเชื่องช้า
ความจำในเรื่องที่ว่าก่อนที่ทุกอย่างมันจะมาจบบนเตียงเซย์ไล่เธอกลับแบบไม่ใยดีทำให้ไม่สามารถใช้ความเหนื่อยล้าปล่อยตัวให้พักได้เต็มที่
ใครมันจะไปกล้าหน้าด้าน แค่โดนไล่แบบนั้นก็เจ็บมากพอ!
แขนเรียวขยับเบาๆ เพราะลึกๆ ไม่อยากให้คนที่หลับนอนอยู่ข้างกันรู้สึกตัวตื่น ทว่าแขนเรียวสัมผัสได้เพียงความว่างเปล่าและไอความเย็นของพื้นที่นอนเท่านั้น
จีน่ากระชับผ้าห่มพันรอบตัวก่อนจะดันตัวลุก ตากลมกวาดมองออกไปรอบๆ ห้องนอนก่อนที่เท้าเปลือยจะแตะพื้น ลุกไปคว้าผ้าขนหนูพันรอบตัวเอง ฉับพลันเสียงของบุคคลที่สามที่ดังภายในห้องนอนก็ลอยมากระทบหูทั้งสองข้าง
มวลสมองหนักอึ้งไปชั่วขณะ กำลังประมวลบางอย่างอย่างเชื่องช้า ทั้งที่ภายในใจร้อนรุ่มแบบที่ไม่เคยเป็น!
ริมฝีปากอิ่มเม้มเข้าหากันเมื่อแน่ใจว่าเสียงนั้นเป็นเสียงของผ
