น้อยหน่ายืนมองคนตัวสูงที่ก้าวขาออกมาจากห้องนอนอีกห้อง ตั้งใจจะเดินเข้าไปหาแต่วินาทีนั้นจำต้องหลับตาปี๋เมื่อคนตัวโตรัวหมัดกระแทกเข้ากับผนังเย็นเฉียบ มีเสียงกระแทกดังขึ้นสามครั้งติด ในยามที่ลืมตามองจึงเห็นว่ามือหนาแตกยับ
“พี่เซย์ ทำไมต้องทำแบบนี้อ่ะ” คนตัวเล็กก้าวเข้าไปหา หมายจะคว้ามือมาสำรวจบาดแผลทว่าถูกห้ามก่อนที่เธอจะสัมผัสโดนตัวเขา
“ไปพักเถอะน้อยหน่า พี่อยากอยู่คนเดียว”
“หนูว่าไม่ไหวหรอก ที่พี่เป็นแบบนี้และเป็นหนักขนาดนี้หนูว่าพี่เลิก…”
ปิ่งป่อง! ปิ่งป่อง! ปิ่งป่อง!
น้อยหน่าเอ่ยออกมายังไม่ทันได้จบประโยคด้วยซ้ำเสียงสัญญาณจากประตูหน้าห้องก็ดังขัดจังหวะขึ้นติดกันเสมือนกับว่าผู้มาใหม่มาด้วยความร้อนใจ
คนตัวโตมองไปที่ประตูก่อนจะยกมือขึ้นสางเส้นผมที่ตกลงมาปรกหน้าผากลวกๆ จากนั้นก็เดินไปกระชากประตูให้เปิดออก
คนมาใหม่เองก็ผลักเจ้าของห้องและก้าวขาเข้ามาในห้องทันที
“กูมารับจีกลับ จีอยู่
