ทันทีที่รถสปอร์ตแมคลาเรนคันหรูแล่นเข้ามาจอดที่บ้านหลังใหญ่ที่แสนอบอุ่นของตระกูลนพรัตน์ ไบรอันที่นั่งรถตู้กลับบ้านมากับครอบครัวก่อนก็รีบเดินออกมารอคุยกับพี่ชาย
สีหน้าของคนน้องมืดทะมึน กึ่งโมโหกึ่งสับสน
ส่วนสีหน้าของพี่ชายที่ก้าวออกมาจากรถสปอร์ตนั้นกลับแตกต่างจากเมื่อเช้าจากหน้ามือเป็นหลังมือ
“พี่ขับรถสปอร์ตยังไงให้ช้ากว่ารถตู้ ขับไปกินลมชมวิวมาเหรอ” คนน้องถามเสียงห้วย
“อืม”
ไบรอันงงจนหน้าสะบัด ไม่คิดว่าพี่ชายจะยอมรับในสิ่งที่เขาพูดประชด
“พี่ยอมหมั้นและยอมให้ปู่คุยเรื่องแต่งงานได้ยังไง ไหนบอกจะงัดข้อกับคุณปู่ให้ถึงที่สุด” เขาโวยวาย
ยิ่งมองแหวนบนนิ้วนางข้างซ้ายของพี่ชายที่มีการสวมให้กันเป็นการมอบของหมั้นแทนใจก่อนวันแต่งจริงแล้วเขาก็ยิ่งไม่เข้าใจ ว่าในนาทีนั้นคนที่จะไปปฏิเสธงานแต่งงาน ถึงได้ทำตัวนิ่งๆ ให้แม่สื่อแม่ชักและผู้ใหญ่สั่งการให้ทำอะไรต่างๆ จนเรียบร้อยทุกกระบวนการราวกับโดนยาส
