มนต์ชบาทำแบบนี้อยู่เกือบร่วมเดือน จนอาการของเขาหายดีเป็นปกติ บางครั้งบางเวลาความรู้สึกดีๆ ก็เริ่มก่อตัวขึ้นทำให้เผลอคิดไปว่าเขาคือสามีของเธอจริงๆ
“วันนี้ฉันไปรับที่ทำงานนะ” วินน์โทรศัพท์ไปบอกหญิงสาวด้วยความเป็นห่วงไม่อยากให้เดินมาหาเขาคนเดียวในตอนที่เลิกงานกะดึก
“ได้ค่ะ” มนต์ชบายิ้มแก้มแทบปริในความห่วงใยของเขา ไม่ได้รู้สึกแปลกใจต่อการกระทำที่ดีเกินเหตุของวินน์ ใครจะรู้ว่าภายใต้สีหน้ายิ้มแย้มของเขามันกลับอาบเอาไว้ด้วยยาพิษแสนขม ที่มนต์ชบาจะต้องจดจำไปจนวันตาย
แม่บ้านสาวแสนสวยรีบกุลีกุจอลงไปรับชายหนุ่มที่ด้านหลังของโรงแรม เมื่อวินน์ไปถึงก่อนเวลาเลิกงานถึงครึ่งชั่วโมง พร้อมกับบอกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของเบลลาเดโอคลับว่าเขาคือเพื่อนของมนต์ชบา ชายหนุ่มจึงได้รับอนุญาตให้เข้ามานั่งรอหญิงสาวในห้องพักของพนักงาน จากนั้นมนต์ชบาก็ต้องกลับไปทำงานของตัวเอ
