บทที่3[50%]
1361 คำ
Cho & Maifar
3
“ทำไมทำหน้ายิ้มๆ แบบนั้นว่ะอิฐ..ปกติทำหน้าแทบจะหารอยหยักบนใบหน้าไม่เจอ ไปเจอห่าอะไรมาเล่ามาเลยนะเว้ย!!” โชถามอิฐที่นั่งยิ้มอยู่แบบนั้นเมื่อนึกถึงเด็กคนนั้นเมื่อคืนที่เอะอะก็เรียกเขาว่าลุงๆ ท่าเดียวเลย..พลางนึกถึงใบหน้าที่จิ้มลิ้มและดูแก่นจนเขาอดไม่ได้ที่อยากจะเจอกับเด็กคนนั้นอีกครั้ง
“ก็ไปเจอเด็กคนหนึ่งมา..”
“แล้ว..??”
“แกจะถามอะไรว่ะโช สนใจหรือไง?”
“บ้า!! อย่างฉันไม่สนนมไซส์ประถมหรอกเว้ย..ต้องนมบิ๊กๆ” โชเบ้ปากแล้วมองเพื่อนของตัวเองที่ยังคงไม่พูดอะไรแต่กลับนั่งยิ้มอยู่แบบนั้น วันนี้เรามารอรับของที่ท่าเรือซึ่งโกดังของเขาเป็นคลังเก็บอาวุธ ซึ่งภายนอกจะดูเป็นแค่โกดังเก็บของธรรมดาแต่ภายในกลับมีอาวุธเพียบจนไม่มีใครรู้นอกจากคนของเขาและอิฐ
“ว่าไงอิฐ..โมเม้นท์แกมันเหมือนคนกำลังตกหลุมรักเลยว่ะ”
“บะ บ้าแล้วไงไอ้โช..แม่งพูดมากก็แค่..”
“แค่?”
“แค่..ไม่เคยเห็นเด็กที่ไหน ทำให้ฉันยิ้มได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอหน้ากันก็เท่านั้น” อิฐหันหน้าหนีโชทันทีที่จับหน้าเขาให้หันมาเผชิญหน้ากับมันที่เชี่ยวชาญเรื่องผู้หญิง
“แกแม่งน่ารักนะไอ้อิฐ..ตกลงหลุมรักเด็กเหรอว่ะ 5555”
“ไอ้โช!! กูบอกว่าไม่ใช่ ไอ้เวร..”
“แล้วไงว่ะ ห่างกันกี่ปี?”
“ก็ 10 ปี”
“โหหห..ไอ้อิฐ 5555 แม่งเสี่ยวว่ะ แดกเด็กเลยนะมึง” โชที่ได้ฟังก็ขำไปมาจนลูกน้องของเขาต่างพากันสงสัยว่านายทั้งสองคนคุยอะไรกันอยู่
“เออ..แม่งเจอหน้ากันครั้งแรก ก็เรียกฉันว่าลุงแล้ว”
“ลุงเหรอ อะ 55555 ลุงอิฐเหรอว่ะ เด็กนั่นแม่งคงแสบน่าดูนะ..กล้าเรียกมาเฟียอิฐหน้าตายว่า ลุงอ่ะ”
“เลิกหัวเราะได้ยังไอ้เวร!! มันใช่เรื่องไหม..” อิฐผลักหัวโชที่ยังคงขำอยู่แบบนั้น..เออแล้วไงว่ะ ผิดหรือไงที่เรามีความรู้สึกดีๆ ให้ใครสักคนหนึ่ง มันผิดเหรอที่เธอคนนั้นอายุน้อยกว่าเขาตั้ง 10 ปี..มันมีขีดจำกัดหรือไงว่ะ?
“เออ แกก็ดูของไปแล้วกัน..ฉันเข้าสปาก่อนมีงานต้องเคลียร์ ไปล่ะ”
“เออ..”
“กินเด็กแล้วเป็นอมตะ”
“ไอ้เหี้ยโช!!”
“55555” โชยกมือให้อิฐที่หยิบขวดน้ำเขวี้ยงมาที่เขาแต่เขาก็หลบทัน..ร่างหนาของโชยังคงขำกับเพื่อนตัวเองที่อยู่ๆ ก็ตกหลุมรักเด็กเนี้ยนะ แถมยังห่างกันตั้ง 10 ปี..ให้ตายเหอะ อิฐมึงจะให้เมียดูแลมึงตอนแก่ตายเลยหรือไง คิดแล้วขำว่ะ อยากจะเห็นหน้าเด็กคนนั้นจริงๆ ที่ทำให้เสือในถ้ำอย่างอิฐยิ้มและมีความรู้สึกชอบใครสักคน คงจะเป็นเด็กที่น่ารักและอ่อนโยนมากแน่ๆ และปนความแก่นหน่อยๆ ก็คงจะกินใจไอ้อิฐไปอีกนานล่ะมั้ง หึ
“ฮะ ฮัดเช้ยยย!!! โว๊ยย..ใครด่าว่ะ” เพที่กำลังทำความสะอาดพื้นอยู่ถึงกับจามออกมาทันทีทำให้แขกที่กำลังเข้ามาทำสปามองด้วยสายตารังเกียจจนเธอได้แต่หัวเราะ วันนี้เธอลองมาสมัครงานที่สปาแห่งหนึ่งที่ดังมากแต่ไม่คิดว่าจะเป็นโชคดีของเธอที่ทำให้เธอได้งานเร็วขนาดนี้นะ ร่างเล็กสวมชุดร้านสปาที่ชื่อว่า ‘Chu Spa’ ซึ่งเป็นชื่อร้านที่แปลกมากสำหรับเธอแต่ช่างเถอะแค่รู้ว่าที่นี่ได้เงินเลยก็พอใจแล้วล่ะ
“อ้าวนี่เธอ เดี๋ยวไปถูบริเวณหน้าสปาด้วย..วันนี้เจ้าของร้านสปาจะเข้ามาตรวจงาน ทำให้สะอาดล่ะ”
“จ๊ะ..รับรองสะอาด ไม่มีรอยขีด รอยข่วนเลยล่ะ”
“ดี งั้นฉันเตรียมตัวต้อนรับเจ้าของร้านก่อน” ร่างเล็กมองทุกคนที่ตอนนี้ต่างพากันแต่งตัวให้ดูดี โดยเฉพาะพนักงานสาวๆ ที่นมโตกำลังดันทรวงอกตัวเองให้ล้นออกมา จนเพกอดอกมองด้วยสายตานิ่งๆ
“เจ้าของร้านสปานี่..ต้องเป็นพวกตาแก่ลามกแน่เลย พวกพนักงานถึงได้พากันอ่อยแบบนี้”
“ฮะ ฮัดเช้ยยย!! แม่ง..จามห่าอะไรว่ะ เสื้อเลอะหมด” โชที่กำลังเลี้ยวรถเข้ามาในร้านสปาของตัวเองที่ดังติดท๊อปอันดับหนึ่งที่คนมาใช้บริการมากที่สุด ก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้ามองเช็ดบริเวณปากตัวเองพลางหงุดหงิดทันทีเพราะปกติเขาจะไม่ค่อยจามสักเท่าไหร่ถ้าไม่ได้ป่วย
“หรือไอ้อิฐ..แม่งด่าเราอยู่ว่ะ ช่างเถอะ” ทันทีที่รถหรูขับเข้ามาพนักงานทุกคนต่างพากันเสนอหน้าออกมาต้อนรับกันใหญ่โดยเฉพาะพวกพนักงานหญิงที่แต่งกระโปรงนุ่งสั้นและทรวงอกที่เหี่ยวๆ จะดันขึ้นมาทำให้เพที่กำลังมองอยู่ไม่ได้สนใจว่าตัวเองได้จุ่มน้ำถูพื้นมากเกินไป จนทำให้พื้นตอนนี้เปียกไปหมด.. ร่างสูงของโชออกจากรถมาทำให้พนักงานสาวๆ ต่างพากันยิ้มอย่างยั่วยวนเพราะว่าเพื่อคืนนี้ใครคนใดคนหนึ่งอาจจะเป็นคนที่ทำให้โชมีความสุขทั้งคืนก็ได้ เพพยายามเขย่งตัวมองเจ้าของร้านสปาแต่มองเท่าไหร่ก็ไม่เห็น จนกระทั่งบรรดาพนักงานต่างแหวกทางให้เพมองเห็นชายแก่ตัณหากลับคนนั้น..ทันทีที่ร่างสูงมองตรงไปที่ร่างเล็กก็ต้องตกใจทันที
“ยะ ยัยเด็กสะ..อะ เฮ้ยยย!!!”
“ชะ โช..อ๊ากกก!!!”
วืดดดด...
พลั่ก!! ตุ้บ!!
“กรี๊ดดดด..คุณโช!!!” เสียงรอบข้างดังขึ้นแต่ไม่ได้ทำให้ร่างสองร่างที่นอนทับกันอยู่ได้ยินเลย..นอกจากเจ็บปวดไปทั้งตัวโดยเฉพาะร่างหนาที่เป็นเบาะรองรับร่างเล็กนี้ โชที่เดินเข้ามาเห็นเพก็ตกใจทันทีลื่นน้ำที่เพทำไว้ก่อนจะคว้าร่างเล็กที่ยืนเหวออยู่ให้ล้มลงมาด้วย สายตากลมโตของเพพยายามควานหาแว่นตาที่ตอนนี้กระเด็นไปตกอยู่ตรงไหนแล้วไม่รู้..แต่กลับทำให้คนด้านล่างได้แต่มองร่างเล็กที่ยีตาคลำหาอะไรบางอย่าง ทำให้ใบหน้าของเพเฉียดไปมาที่จมูกของโชที่ได้กลิ่นหอมจากร่างเล็กนี้
“แว่น..แว่นไปไหนอ่ะ!!”
“โธ่เว้ย..ยัยเด็กป่วน..” โชหันไปมองหาแว่นให้ยัยตัวดีก่อนจะเอื้อมไปหยิบที่เหนือหัวตัวเองแล้วสวมให้เพทันทีก่อนที่เธอจะมองคนตรงหน้าที่ตอนนี้กำลังหายใจรดริมฝีปากบางอยู่ ทำให้ได้กลิ่นบุหรี่อ่อนๆ ของเขาทำเอาเด็กสาวถึงกับใจเต้นทันที ไม่ต่างจากโชที่ได้กลิ่นหอมกลิ่นวนิลาจากตัวเด็กนี้
“ลุกเดี๋ยวนี้เลยนะเธอ..” เพถูกพนักงานหลายคนดึงให้ลุกจากตัวของโชที่ลุกขึ้นนั่งแล้วมองเสื้อสูทของตัวเองที่เปียกไปหมดแล้ว พลางช้อนสายตามองร่างเล็กที่ทำหน้าเหยเกอยู่
“เอาเสื้อผ้ามาให้ผมเปลี่ยนที่ห้องเดี๋ยวนี้..และเรียกฝ่ายบุคคลมาพบผมด้วย!!” โชลุกขึ้นยืนแล้วหมุนตัวเดินเข้าห้องตัวเองไปก่อนจะถอดชุดสูทออกทันทีแล้วโยนทิ้งอย่างไม่ไยดี
ก๊อกๆ..
“เข้ามา!!”
“คะ คุณโช..”
“ใครให้รับยัยเด็กนั่นเข้ามาทำงานที่นี่ห๊ะ!!” ร่างหนาหันไปตะคอกผู้จัดการฝ่ายบุคคลที่ตอนนี้กลัวกับใบหน้าของโชตอนนี้เหลือเกิน ปกติโชจะเป็นคนที่ไม่ค่อยจะแสดงอารมณ์โมโหให้เห็นเลย..แต่เหตุการณ์วันนี้ทำให้เขาต้องเข้าโหมดนี่อีกแล้ว
“ตอบ!!!”
“อะ ค่ะๆ คือเรา..รับเด็กคนนั้นมาแค่ชั่วคราวค่ะ”
“เหรอ? ดีนะ..รับแค่ชั่วคราว ไม่คิดว่าร้านของฉันมันจะเหมือนร้านทั่วไปที่ใครมาสมัครก็รับมันส่ง!!”
“คะ คือเด็กคนนั้นเดือดร้อนจริงๆ นะคะ..ไม่มีเงินด้วย”
- ผู้เขียน
