ป้าเทรซี่เดินนำหน้าเจ้านายหนุ่มเพื่อพาเขาไปพบซานายะ ยูอิ ที่ห้องพักของเธอ ดาวิเด้ลอบถอนใจโล่งอกจังหวะการเต้นของหัวใจกลับมาเป็นปกติหลังจากทราบว่าเธอได้รับการช่วยเหลือแล้วโดยป้าเทรซี่นึกว่าอวดเก่งปีนขึ้นจากบ่อหลงป่าให้เสือกัดตายไปแล้ว
ป้าเทรซี่ เป็นหัวหน้าแม่บ้านผู้สนิทสนม พูดคุยกับเขาได้เป็นกันเองและสามารถติเตียนได้ทุกกรณีตามประสาผู้ใหญ่ปรามเด็ก เพราะเธอเป็นถึงแม่นมคอยเลี้ยงดูเขามาแต่ยังเล็ก
“แม่หนูคนนั้นหลับอยู่ค่ะ ป้าป้อนข้าว เช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้ว”
แม่บ้านร่างท้วมเปิดประตูห้องออกกว้างสุดให้เขาได้มองเธอจากนอกห้อง เธอนอนหลับปุ๋ยผมยาวสยายเต็มหมอนนุ่มสีขาวใบใหญ่ ใบหน้าพริ้มเพราราวกับเด็กน้อยผู้ไม่มีพิษสงใดๆ แต่ช่างขัดกับนิสัยใจคอเธอนัก
“เธอไปทำอะไรให้คะ ถึงได้รังแกกันขนาดนี้”
เขาดึงสายตากลับมามองใบหน้าเหี่ยวย่นทำถมึงทึงของหญิงวัยเจ็ดสิบยืนเท้าสะเอวรอฟังความจริงจากเขา
“ม
