ฉันกอดพี่สายฟ้าจนเผลอหลับไปพร้อมกับเขา ตื่นมาคือเวลาบ่ายสาม ลืมตาขึ้นเห็นดวงตาที่คุ้นเคยกำลังจับจ้องฉันอยู่
“ทำไมไม่ปลุกเค้า” น่าจะปลุกฉันนะ เราจะได้คุยบ้างกัน ไม่ใช่ปล่อยให้ฉันหลับแบบนี้ เสียดายเวลา
“ก็เธอหลับอยู่ไง มองเธอหลับน่ารักดี” พี่สายฟ้าโน้มใบหน้าลงมาประกบริมฝีปากฉัน เราแลกลิ้นจูบกันอย่างดูดดื่มอยู่พักใหญ่
และก็หยุดที่จูบ เขาถอนริมฝีปากออกแล้วยิ้มให้ฉัน
“แต่เค้าอยากคุยกับพี่ กินข้าว ดูหนัง ฟังเพลง อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่นอนหลับ แบบนี้เสียดายเวลา อยากอยู่กับพี่นาน ๆ”
“แต่เธอต้องกลับบ้านนะ สามทุ่มพี่ต้องเข้าผับ”
“เค้ารู้” ถ้าฉันบอกว่าฉันอยากงี่เง่าล่ะ ถ้าฉันบอกว่าฉันอยากงอแง อยากถามว่าพี่ไม่คิดถึงฉันอย่างที่ฉันคิดถึงพี่บ้างเหรอ พี่ไม่อยากอยู่กับฉันเลยเหรอ
ทำไมฉันรู้สึกเหมือนมีแต่ฉันที่อยากอยู่กับพี่
ทุกอย่างที่อยากถาม ฉันทำได้เพียงกู่ร้องภายในใจ ฉันไม่อยากให้เขาเครียดเพราะฉัน
