"นี่มาจ้องทำไมคนจะนอน..."
"ก็ลุงนอนกรนเสียงดังนี่นา"
"ไม่มีหรอกชั้นไม่เคยนอนกรน"
"รู้ได้ไงว่าไม่กรน ไม่เคยมีใครยอมรับหรอกว่าตัวเองจะกรนหรือไม่กรน"
"ไม่คุยด้วยแล้วชั้นจะไปนอนที่ห้องของชั้นแล้ว"
อนันต์นอนคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมาสิ่งที่เขาพยายามที่จะเจอภัทรามันจะมีประโยชน์อะไรในเมื่อภัทราเสียชีวิตแล้ว
"จริงสิเราก็ข้ามเวลาไปตอนก่อนเกิดเหตุก็ได้นี่ ภัทรจะได้ไม่ตายเราต้องหยุดให้ได้ พรุ่งนี้แล้วกัน"
เช้าวันรุ่งขึ้น อนันต์ตื่นขึ้นมาเขาได้กลิ่นอาหาร ใบบุญเตรียมอาหารไว้ให้เขา อนันต์ยืนนิ่งมองดูใบบุญกำลังจัดโต๊ะอาหารมันเป็นภาพที่เขาไม่เคยคิดฝันมาก่อนเหมือนคู่รักสามีภรรยาที่เพิ่งแต่งงานใหม่ไม่มีผิด อนันต์สะบัดหน้าแรงๆเพื่อไล่ความคิดนี้ออกไปสิ่งที่เขาต้องทำในวันนี้คือ
"นี่เธอรู้หรือเปล่าว่าป้าเธอโดนรถชนตรงไหน?"
"รู้สิจำได้แม่นเลย ก็เรา...ก็แม่หนูเล่าให้ฟังตั้งหลายรอบมันเป็นภาพที่ติดตาแม่จนทุก
