“อื้อ~”
“ไม่ใจร้ายได้ไหม อนุญาตให้พี่นอนที่นี่นะครับ...พี่อยากนอนกอดเมีย~”
“มะ ไม่เอา~”
“เอาหน่อย” พี่ฟีนิกซ์กระซิบเสียงพร่าจากนั้นร่างกายฉันก็ถูกเขาอุ้มขึ้นโดยที่ฉันทำอะไรไม่ได้เลย
“พี่ฟีนิกซ์ไม่เอา~” ปากบอกไม่เอาแต่เสียงฉันดันสั่นมาก ฉันพยายามจะปฏิสธแต่ทำไมมันดูเหมือนเชิญชวนยังไงก็ไม่รู้ พอฉันเอ่ยออกไปเขาก็หยุดเดินแล้วมองฉันด้วยสายตาที่พร่างพราวมาก
“...เอาหน่อย เอานิดเดียวพี่สัญญา~”
-วันต่อมา-
ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด
ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด
“อืม~ ที่รัก~”
ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด
“อืม~ วีญ่า~”
“อื้อ~” ฉันถูกปลุกด้วยเสียงโทรศัพท์กับเสียงคนข้าง ๆ ทำให้ฉันครางออกมาด้วยความรำคาญก่อนจะควานมือสะเปะสะปะหาต้นตอของเสียงด้วยความง่วงที่มันสุด ๆ เลย
“อือ~” ฉันเจอโทรศัพท์แล้ว มันดังต่อเนื่องถี่ ๆ ทำให้ต้องฝืนหรี่ตามองว่าใครที่เสียมารยาทรบกวนการนอนของคนอื่นแบบนี้!
...ขมิ้น
“...” มิ่นเหรอ? ปกติมิ่นมันไม่เ
