“ไปไหนวะโคตรนาน”
“สูบบุหรี่”
“เหรอ? กูนึกว่ามึงตามไปคุยกับแฟนเก่า เห็นไปนานกันทั้งคู่”
“ไม่ได้คุย กูไปสูบบุหรี่”
“เหรอวะ อืม กูแค่ถามเพราะเห็นมึงออกไปไล่ ๆ กันแถมยังไปนานมากทั้งคู่ นานจนขมิ้นเป็นห่วงพี่รหัสจะไปตามหาแต่วีญ่าอาสาไปตามแทน”
“วีญ่าไปตาม?”
“อืม แต่น้องไปตามหาเบเบ้ไม่เจอหรอก ไปเจออะไรแทนก็ไม่รู้ถึงไปแอบร้องไห้อยู่คนเดียว...ตอนนี้ก็ยังแอบร้องไห้อยู่เลย”
“...”
“ตรงที่ที่มึงชอบออกไปสูบบุหรี่มันมองเห็นคนเดินเข้าออกได้นี่ มึงออกไปตั้งนานไม่เห็นน้องไอ้เวลบ้างเลยเหรอวะ”
“ไม่”
“อ่าส์~ ไม่ใส่ใจมองไงไม่งั้นคงเห็นเหมือนกู” บอกว่าผมไม่ใส่ใจมองเลยไม่เห็นเหมือนมันแสดงว่า มันใส่ใจมอง งั้นสิ?
“มึงมองแบบไหนล่ะ? มองเหมือนหมาที่จ้องปลากระป๋องแต่เปิดกินไม่ได้รึเปล่า? ถ้างั้นแดกเหล้าเถอะเพราะนี่แหละที่มึงกินได้” ผมบอกมันแล้วยื่นแก้วเหล้าให้มันเผื่อว่ามันจะหุบปาก
ไอ้ลูคัสกระตุกยิ้มแล้วรับแ
