ยามนี้ซานซานกำลังเปลือยร่างขาวผ่องเนียนนุ่มอาบน้ำอยู่ในอ่างไม้ภายในห้องเดียวกับจ้าวเหว่ยที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง
หญิงสาวนึกชมชอบร่างนี้มากนัก เนื้อเนียนละเอียดนุ่มนวลผุดผาด สัมผัสเรียบลื่น ริ้วรอยแผลเป็นสักนิดก็ไม่มี งดงามเหลือเกิน
ชาติก่อนผิวของซานซานทั้งแห้งและหยาบกร้าน ผิวสีน้ำตาลมิได้ขาวดุจหยกเสลาเยี่ยงนี้ ใบหน้าหรือก็อัปลักษณ์ ทั่วตัวมีแต่รอยแผลเป็นขรุขระ เมื่อเทียบกับชาตินี้ช่างห่างกันราวฟ้ากับเหว
นางจึงลูบไล้แขนขาเรียวยาวอย่างเชื่องช้า กรีดนิ้วลากยาวขึ้นมาคลึงเนินเนื้อกลมนูนนุ่มนิ่ม ไล้วนอย่างหลงใหลได้ปลื้มในรูปโฉมของตนเอง
ดวงหน้าประดับรอยยิ้มพริ้มเพรา พวงแก้มอมชมพูระเรื่อ ปากแดงฉ่ำชื้น
แลดูยั่วยวนยิ่งนัก
จ้าวเหว่ยได้แต่นอนมองซานซานจนลำตัวแข็งเกร็ง เลือดลมพลุ่งพล่าน ปวดหนึบไปหมด ในใจนึกเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน คิดว่านางกำลังกลั่นแกล้งเขาแน่นอน
หลังจากคำนวณเวลาคิดว่ายาที่เคี่ยวทิ้งไ
