กับอีกคนที่แอบยิ้มไม่หุบ เมื่อวงแขนแข็งแรงของคนข้างๆ โอบกระชับมือบางของเธอไว้แน่นขึ้นเช่นกัน อีกทั้งยังคำพูดนั้นอีก ไม่คิดเลยว่าพี่ภีมจะกล้าพูดอะไรตรงๆ อย่างนั้นออกมาจริงๆ
คนตัวเล็กที่ยังยิ้มหน้าบานไม่เลิก เดินตรงเข้ามานั่งเก้าอี้ซึ่งอยู่ตรงข้ามกับเก้าอี้ประจำตำแหน่งของคุณหมอภีมภัทรอย่างอารมณ์ดีสุดๆ เรียกรอยยิ้มบางๆ จากใบหน้าคนตัวโตได้ไม่น้อย
“เป็นไงคะ พอใจหรือยัง” คนตัวโตที่เดินไปถอดเสื้อกาวน์วางพาดไว้กับพนักพิงของเก้าอี้อีกตัว บัดนี้เดินกลับมาหาเธออีกครั้ง พร้อมเอ่ยถามด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มอย่างรู้ทัน
“พอใจอะไรคะพี่ภีม ไม่เห็นรู้เรื่องเลย อึ้ย ขยี้ผมอีกแล้วนะ ผมเขายุ่งหมดแล้วเนี่ย” พูดไปพลางก็เอามือบางปัดป่ายมือหนาของคนตัวโตออก แต่มีเหรอจะสำเร็จ เธอไม่เคยชนะเขาได้อยู่แล้วนี่ ชิ
“พอใจอะไรเหรอคะ ก็พอใจที่ได้แกล้งคนอื่นไง ยัยตัวเล็ก” ว่าไม่พอ มือหนาที่เคยขยี้ผมเธอเล่นก่อนหน้านั้น เปลี่ยน
