หลังจากกลับมาจากถนนคนเดิน ฉันก็นั่งเหม่อลอยมองเสื้อช็อปที่ตอนนี้ถูกแขวนไว้อย่างดี ตอนนี้ทำไมถึงรู้สึกคิดถึงใบหน้านิ่งนั้นนะ ถึงแม้ว่าพี่เขาจะไม่ได้พูดอะไรมาก แต่การกระทำของเขากลับทำเอาใจฉันเต้นแรงมากเลย จากที่แอบปลื้ม แต่ตอนนี้ฉันคงคิดว่าชอบพี่เขาไปจริงๆ แล้วล่ะ เฮ้อออ...จะทำยังไงดีเนี๊ย
พอจะหลับตาก็คิดถึงแต่เรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้า มันน่าอายมากจริงๆ เลย ฮือออ ไอ้กระโปรงบ้านั่นฉันจะเอาแกไปทิ้งแน่ๆ โทษฐานทำฉันขายหน้า
หลังจากนั้นฉันจึงพยายามที่จะหลับตาลงหลังจากที่เอาแต่คิดเรื่องนี้ตั้งแต่กลับมา ก่อนที่ตาจะปิดลงเข้าสู่ห้วงนิทรา...
.........................
ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก
แกร๊ก!
เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมกับเปิดเข้ามาพลางเดินไปที่ร่างบางที่นอนหลับสนิท
"ฟ้า"
"......"
"ฟ้าลูก"
"อืมมม"
"ตื่นได้แล้ว"
"อืมมม...มีอะไรหรือเปล่าคะ" ฉันที่ตอนนี้ลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงด้วยอาการ
