“หนูญาอยู่ไหน ทำไมไม่รับโทรศัพท์ของพี่เลย รู้ไหมพี่เป็นห่วง”
ไอลินเฝ้าเพียรโทรหาน้องสาวเพียงคนเดียวของเธอตั้งแต่รู้ว่าญาลินหนีออกจากบ้าน และจนตอนนี้มันก็มืดค่ำแล้วญาลินเพิ่งจะยอมรับสายของเธอ หญิงสาวยิ้มร่าออกมาด้วยความดีใจยังไงถึงญาลินจะไม่ได้กลับบ้านในตอนนี้แต่ก็ยังดีที่ปลอดภัยรับโทรศัพท์พูดกับเธอได้ไม่ได้เป็นอันตรายอะไรให้เธอต้องเป็นห่วงไปมากกว่านี่
“หนูญาขอโทษที่ทำให้พี่ไอเป็นห่วง”
ร่างเล็กอยู่บนรถโดยสารที่เธอใช้นั่งวนเวียนมาเป็นสิบรอบเพื่อไม่ให้คนของคอนเนอร์จับได้ ถึงจะคิดถึงและรู้ว่าพี่สาวเป็นห่วงมากแค่ไหนแต่ตอนนี้เธอก็ยังไม่อยากกลับไปอยู่ดี ไม่อยากกลับไปนั่งอยู่ในห้องนอนแคบๆ ที่เคยมีเขาอยู่ด้วยตลอดเวลานั้นเธอทนต่อความคิดถึงไม่ไหว
“หนูญาอยู่ที่ไหนบอกพี่มา เดี๋ยวพี่จะให้คนไปรับ”
“เดี๋ยวหนูญากลับเองค่ะ”
“เอามานี้พี่คุยเอง หนูญากลับบ้านมาเดี๋ยวนี้ พี่บอกให้กลับมาเดี๋ยวนี้ได้ยินใช่ไ
