ตอนที่ 8
1283 คำ
ริชาร์ดส่งเช็คเงินสดจำนวนห้าล้านเหรียญให้กับเจ้าของงานประมูลแล้วก็ปิดประตูลงกลอนอย่างแน่นหนา จากนั้นก็หมุนตัว เดินมาหยุดตรงหน้าของลีลาวดีที่นั่งบิดไปมาอยู่บนเตียง เขามองหล่อนด้วยสายตาเหยียดหยาม
“จำผมได้หรือเปล่า”
“จำ... จำอะไร หรือคะ...”
แล้วลีลาวดีก็หัวเราะคิกคัก พลางพยายามจะถอดเสื้อผ้าของตัวเอง และแน่นอนว่าริชาร์ดไม่ห้ามอยู่แล้ว
“อย่าบอกนะว่าความจำสั้นเหมือนปลาทอง แค่สองปีเอง ผมยังจำคุณได้ดีอยู่เลย”
ชายหนุ่มก้มหน้าต่ำลงไปหา และก็ต้องตะลึงกับความงดงามที่สะท้อนออกมาจากดวงตากลมโตของสตรีตรงหน้า ดวงตาของหล่อนสุกสกาวเหมือนดวงดาราบนท้องฟ้าไม่มีผิด กลีบปากอิ่มก็สวยเหลือเกิน อิ่มเต็มน่าจูบนัก ริชาร์ดลอบกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอ พยายามต่อต้านเสน่ห์นางอย่างสุดความสามารถ เขาจะต้องเป็นผู้ควบคุมเกม ไม่ใช่ผู้ถูกควบคุม
“หน้าของผมไง... ที่คุณฝากรอยนิ้วเอาไว้ยังไงล่ะ”
เจ้าหล่อนเอียงหน้ามองเขา ก่อนจะยิ้มละไม ร่างกายที่ตอนนี้เหลือแต่ชุดชั้นในสีแดงสดส่ายไปมาอย่างเชิญชวน
“ฉัน... ไม่รู้หรอก... ฉัน... คิดอะไรไม่ออกเลย... ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม...”
แล้วลีลาวดีก็หัวเราะคิกคักอีกและอีกครั้ง ในขณะที่ริชาร์ดสบถออกมาอย่างหงุดหงิดที่ผู้หญิงตรงหน้าไม่มีทีท่าว่าจะจำอะไรได้เลย
“คุณถูกวางยาหรือเปล่าเนี้ย...”
“ยา... ยาเหรอ ยาอะไรกัน... ไม่หรอก...”
เจ้าหล่อนหัวเราะอีกแล้ว ยิ้มเชิญชวนอีกแล้ว
“เอาล่ะ ถึงคุณจะจำผมไม่ได้ หรือแกล้งจำไม่ได้ก็ตามที แต่ผมจะต้องเอาคืนรอยนิ้วของคุณที่ทำให้ใบหน้าของผมชาในวันนั้นให้สาสม ผมจะทำให้คุณอับอายบ้าง”
แทนที่ลีลาวดีจะสะทกสะท้านกลับไม่มีเลย แถมยังพยายามจะปลดบราเซียร์สีแดงที่โอบอุ้มเนื้อขาวๆ ใหญ่ล้นตัวออกอีกต่างหาก ไม่ช้าปทุมถันคู่งามที่ใหญ่เกินตัวก็ดีดเด้งออกมา ริชาร์ดอ้าปากค้าง เป้ากางเกงตุงขึ้นมาทันที
“พระเจ้า...”
เขาอุทานเสียงในลำคอ นัยน์ตาไม่อาจจะละไปจากร่างกายสวยสดของผู้หญิงในรอยแค้น ผู้หญิงที่เขาต้องใช้เงินมากถึงห้าล้านเหรียญประมูลมาได้เลย หล่อนสวย... สวยเหลือเกิน ยิ่งยามที่เนื้อตัวเปลือยเปล่าแบบนี้ก็ยิ่งงดงาม
“ยั่วเก่ง สมกับอาชีพเลยนะแม่คุณ”
“ฉัน... ฉันไม่ได้ยั่ว...”
หล่อนพูดว่าไม่ได้ยั่ว แต่กลับลุกขึ้นคุกเข่ากับเตียง และพยายามจะใช้นิ้วเรียวดั่งลำเทียนเกี่ยวขอบกางเกงชั้นในสีแดงตัวจิ๋วให้พ้นผ่านสะโพกลงไป
“อย่าพึ่งถอด...”
ริชาร์ดรีบร้องห้าม เพราะตบะจะแตกอยู่รอมร่อ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงมีปฏิกิริยารุนแรงนักกับอีตัวหน้าหวานคนนี้ หรือเพราะว่าความแค้นที่ถูกปฏิเสธในอดีต ใช่... ต้องใช่เหตุผลนี้นี่แหละ ไม่มีทางเป็นเหตุผลอื่นไปได้หรอก
“แต่ฉัน... อึดอัดนี่คะ...”
แล้วหล่อนก็รูดกางเกงชั้นในผ่านสะโพก ลงมายังต้นขาขาวเนียนละมุนตาโดยไม่คิดจะฟังคำทัดทานจากใครเลย ซึ่งนั่นก็ทำให้ปรมาจารย์นักรักถึงกับต้องอ้าปากค้างเติ่งเป็นรอบที่สอง กับเนินเนื้ออวบอูมที่ได้เห็น เส้นขนสีเข้มแทบไม่มีเลยบนผิวเนื้ออวบนั้น
“แม่คุณ... โหนกนูนเหลือเกิน...”
หากเป็นในยามปกติลีลาวดีคงจะอับอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี แต่ยามนี้... ยามที่ตกเป็นทาสของฤทธิ์ยา หล่อนกลับยิ้มรับ แสดงท่าทางกระหายหิว ต้องการเซ็กซ์ออกมาอย่างกระตือรือร้น แถมตอนที่จะรูดกางเกงออกจากข้อเท้า หล่อนยังจงใจนั่งลงกับเตียง หันหน้าหาคนที่ยืนตะลึง และแยกอ้าสองขาอวบออกจากกันจนกลีบสาวสีชมพูระเรื่อประจักษ์แก่สายตาคมกริบชัดเจน
“พระเจ้า...”
ริชาร์ดอุทานซ้ำแล้วซ้ำอีก เป้ากางเกงแทบขาดกับภาพงดงามที่ได้เห็น กลีบเนื้อสีชมพูระเรื่อที่ไม่แยกออกจากกันเลยแม้เจ้าของร่างจะอ้าขาออกสักแค่ไหนก็ตาม มันบอกให้ผู้เชี่ยวชาญเรื่องเซ็กซ์อย่างเขาเข้าใจได้ไม่ยากว่าหล่อน... ผู้หญิงที่กำลังแก้ผ้ายั่วยวนอยู่ตรงหน้า อาจจะไม่เคยต้องมือชายใดมาก่อน
“ยั่วฉันแบบนี้... เธอลำบากแน่”
“ฉัน... ไม่ได้ยั่วนะคะ ฉันก็แค่... อ้า...”
แล้วร่างของลีลาวดีก็เอนลงนอนกับเตียง ยันหัวเข่าขึ้นแนบกับอกอวบ พลางยกสะโพกกลมกลึงเปลือยเปล่าส่ายวนไปมากับเตียงนอน
“ไม่ได้ยั่ว แต่เสนอเลยสินะ”
ริชาร์ดคำรามดังลั่น มือหนารีบปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกจากตัว แต่ให้ตายเถอะ ทำไมมันถึงได้มีกระดุมเยอะแยะแบบนี้นะ คราวนี้เขาจะไม่ใส่เสื้อยี่ห้อนี้อีกแล้ว ชายหนุ่มหงุดหงิดและก็เปลี่ยนจากการปลดกระดุมมาเป็นกระชากด้วยความรีบร้อนแทน เม็ดกระดุมร่วงกราวกระจัดกระจายไปตามพื้นห้อง แต่ชายหนุ่มไม่สนใจ สะบัดเสื้อออกจากตัวโชว์แผงอกสีแทนที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อและซิกแพ๊คงดงามกับเส้นขนดกดำ จากนั้นก็รีบปลดเข็มขัด ปลดตะขอกางเกง และรูดซิปลงจนสุด ในขณะที่สายตาสีทองวาววับไม่ละไปจากกลีบนางที่ร่อนเชิญชวนอยู่ตรงหน้าแม้แต่วินาทีเดียว
เขาต้องการจนแทบจะบ้าอยู่แล้ว...
หนุ่มหล่อที่ตอนนี้หน้าตาแดงก่ำเพราะแรงฤทธิ์สวาทสะบัดกางเกงขายาวให้หลุดไปจากตัว จากนั้นก็รีบรูดบ็อกเซอร์สีเข้มให้ผ่านสะโพกเพรียวแกร่งลงไปยังต้นขาทรงพลัง ก่อนที่มันจะมีชะตากรรมเดียวกันกับกางเกง ไม่ช้าท่อนกายยาวใหญ่ราวกับงูอนาคอนด้าก็ถูกปลดปล่อยออกมา มันชูชันพุ่งชี้ตรงไปยังกลีบสาวของลีลาวดีอย่างหื่นกระหาย
“ฉันจะเอาเธอ... ทั้งคืน ให้สมกับเงินที่ฉันเสียไป”
ชายหนุ่มกระโจนลงไปฟัดร่างอรชรที่ดิ้นส่ายรออยู่บนเตียงอย่างหิวกระหาย ทั้งบีบทั้งเฟ้น ปากก็งับก็กัดไปทั่วทั้งเรือนกาย เจ้าหล่อนดิ้นพล่าน ครางเสียงหวาน ให้ตายเถอะ ทำไมเสียงครางของผู้หญิงคนนี้... ผู้หญิงที่เขายังไม่รู้จักแม้แต่ชื่อถึงน่าหลงใหลนักหนานะ ริชาร์ดไม่สามารถหาคำตอบให้กับตัวเองได้นอกจากเดินหน้าตะโบมจูบ ตะโบมบีบเค้นกายสาวต่อไปอย่างดุเดือดเลือดพล่าน ปากสวยจัดกระแทกลงกับกลีบปากอิ่ม บี้คลึงจนปากหวานแทบฉีกขาด ก่อนจะสอดแทรกลิ้นเข้าไปกวาดต้อนหาความหวานภายใน เจ้าหล่อนคราง และพยายามจะตอบสนอง แต่ก็ด้วยท่าทางขลาดๆ กลัวๆ จนน่าประหลาดใจ
“ตอบฉันมา... เธอเคยนอนกับผู้ชายมาก่อนหรือเปล่า”
หญิงสาวที่ยามนี้ต้องการแต่ไออุ่นของบุรุษส่ายหน้าเลื่อนลอย
“ไม่รู้... ฉัน... ไม่รู้”
คำตอบว่าไม่รู้ของผู้หญิงที่หวานราวกับหยาดเกสรดอกไม้ทำให้ริชาร์ดคิดไปว่าหล่อนเคยมาแล้ว แต่ไม่กล้าตอบความจริง ซึ่งก็เป็นสิ่งที่เขาต้องการ เพราะเขาไม่ต้องการนอนกับสาวพรหมจารี แม้ว่ามันจะให้ความรู้สึกภาคภูมิใจแค่ไหนก็ตาม
“โอเค งั้นเราจะไปต่อ”
- ผู้เขียน
