“ชิ!” เธอสะบัดใบหน้าหนีลุกขึ้นค้นหาหนังสืออ่านเล่นบนชั้น เพื่อจะได้ไม่ฟุ้งซ่านไปมากกว่านี้ ค่อยๆ คิดหาวิธีไปจากวิคเตอร์เมื่อมีโอกาสดีกว่า
ลับร่างสูงใหญ่ของวิคเตอร์ ซิเฟียร่าวางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะ เธอลุกขึ้นยืนเสเดินโฉบไปเฉี่ยวมาใกล้ๆ ที่ฑิฆัมพรนอนอ่านหนังสืออ่านเล่นอยู่แบบสบายอารมณ์
“อิๆ...” เสียงหัวเราะแผ่วพลิ้ว ฑิฆัมพรจึงเงยใบหน้าขึ้นมอง
“หัวเราะอะไรคะคุณ?”
“เธอเห็นซินะ...เมื่อคืน”
“คะ!...”
“เธอเห็นซิ เหตุการณ์เมื่อคืนนี้ เรื่องปรกติน่ะ สำหรับฉันกับวิคเตอร์”
“ค่ะ...”
“เธอเป็นอะไรกับเขาล่ะ แต่ก็คงเหมือนคนอื่นๆ นั่นล่ะ เพราะเท่าที่มองดูแล้วเขาก็ไม่ได้ยกย่องเธอเท่าไรนี่ พามาแอบซ่อนเสียไกลแบบนี้ อนาคตของเธอก็คงไม่ต่างจากฉันเท่าไรหรอกนะ อย่าได้หลงลำพองใจไปเสียล่ะ” ซิเฟียร่าไม่ได้บอกให้ฑิฆัมพรรู้ว่าบ้านหลังนี้เป็นสถานที่ส่วนตัวของวิคเตอร์ ไม่มี
