บทที่11.หนีอะไรหนีได้ แต่หนีหัวใจตัวเองจะพ้นหรือ?.......

1537 คำ

ควั่บๆ...                เสียงใบพัดหมุนตัดอากาศดังสนั่นๆ ตัวเครื่องเชิดหัวเบนขึ้นเหนือน่านฟ้าเพื่อมุ่งหน้าสู่คฤหาสน์มาริน รังของวิคเตอร์เพื่อเตรียมต้อนรับแขกที่จะมาเยี่ยมเยียน เขาจะทำทุกวิธีให้ฮิวล์ยอมถอยหลังกลับโดยไม่ได้ตัวของฑิฆัมพรกลับไปด้วย และไอ้หน้าจืดจะต้องยอมรับว่าเธอรักเขาไม่ได้รักมัน ที่ตัดสินใจแต่งงานกับมันเพราะต้องการหลีกหนีเขาเพราะความน้อยใจ...                เขาไม่ได้คิดว่าฑิฆัมพรเป็นของเล่นยามว่างหรือแค่คู่นอนชั่วคราว เธอเป็นมากกว่านั้นไม่ใช่สิ่งฉาบฉวยอย่างที่คนภายนอกเข้าใจกันแบบนั้น ใครจะเชื่อว่ามาเฟียโหดเถื่อนอย่างเขาตกหลุมรักผู้หญิงคนหนึ่งมาตลอดเวลา ถึงเขาจะใช้ชีวิตเสเพลตามวิสัยของผู้ชาย แต่หนึ่งเดียวในดวงใจของเขาคือเธอ “นางฟ้า” รอยยิ้มแต้มมุมปากเขามองคนในอ้อมกอดด้วยสายตาอ่อนเชื่อม สายลมพัดชายเสื้อสีตุ่นๆสะบัดโบกเพราะสายลมตีเข้ามาจากภายนอก ฑิฆัมพรหลับตาปี๋หลังที่ตัวเครื

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม