บุพเพรัก กับดักมาเฟีย(2)

11

“เอาน่า อย่างน้อยนายก็ยังมีอาชีพขายถั่วไว้รองรับ ฉันสิ ยังไม่รู้จะทำอะไรใช้หนี้เลย” ช่างเป็นคำพูดที่ให้กำลังใจกันดีแท้ จนไซมอนแทบอยากจะกู่ร้องเรียกหาพระเจ้ากันเลยทีเดียว

“เฮ้ย! ใครก็ได้ช่วยตอบคำถามฉันหน่อยว่ากำลังทำอะไรกัน” อเล็กซิสโวยวายเมื่อคำถามของตัวเองยังไม่ได้รับคำตอบ และดูเหมือนจะกำลังกลายเป็นบุคคลที่ถูกลืมไปแล้วด้วย

‘ทั้งๆ ที่กูเป็นเจ้าของเรือเนี่ยนะ เวรเอ๊ย! ลืมกูได้’ อเล็กซิสรำพันกับตัวเองก่อนจะหันไปมองทุกคนตาขวาง

“หัวหน้ากับพนักงานคนหนึ่งท้าพนันกันครับ” อีวานรับหน้าที่ไขข้อข้องใจบอกด้วยสีหน้าหนักใจ ก็ได้แต่หวังว่าอเล็กซิสจะเข้ามาห้ามศึกในครั้งนี้

“อืม! น่าสนุก ขอฉันเล่นด้วยคนสิ เล่นกันหลายๆ คนสนุกดี ว่าแต่ถ้าฉันชนะ ฉันจะได้อะไรวะ” และแล้วสิ่งที่อีวานหวังเอาไว้ก็พังไม่เป็นท่า เพราะนอกจากจะไม่ห้ามแล้ว ยังจะร่วมวงด้วยอีก

“เอ่อ ผมว่าคุณอเล็กซ์ควรจะถามว่า เขาเดิมพันกันด้วยอะไรน่าจะดีกว่าครับ” ไซมอนเข้าไปกระซิบบอก ก่อนที่อีกฝ่ายจะหลวมตัวลงแข่ง

“ทำไม เขาเดิมพันกันสูงมากเลยเหรอวะ” อเล็กซิสถามกลับด้วยความสงสัย

“ก็ไม่สูงเท่าไหร่ครับ แค่ตำแหน่งหน้าที่การงาน ไม่ทราบว่าคุณอเล็กซ์สนใจอยากร่วมเดิมพันด้วยไหมครับ ก็แค่ตำแหน่งหน้าที่การงาน หรือไม่ก็เรือลำนี้แหละครับ” อเล็กซิสได้ฟังก็ส่ายหน้าหวือ

“เรื่องอะไร กูอยู่เฉยๆ ดีกว่า เกิดพลาดท่าเสียทีกูไม่กลายเป็นยาจกเหรอวะ” แก้วมุกดาที่ยืนอยู่ไม่ไกลได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออก เพราะนั่นหมายถึงว่า เธอจะมีสมาธิในการเล่นครั้งต่อไปได้อย่างเต็มที่ เพราะไม่มีมารผจญอย่างอเล็กซิสมาคอยขวางหูขวางตา แต่ดูเหมือนโชคจะไม่เข้าข้างเธอสักเท่าไหร่

“แต่ไหนๆ ฉันก็มาถึงนี่แล้ว ฉันจะเป็นกรรมการให้พวกแกทั้งคู่เอง ดีไหมวะ”

‘ไม่ดี’ แก้วมุกดาตอบในใจทันที ถ้าขืนผู้ชายคนนี้อยู่ต่อ เธอจะเอาสมาธิมาจากไหน ‘ฮือ! ขายตัวล้างหนี้แน่คราวนี้ยัยแก้วเอ๊ย รนหาที่แท้ๆ เล้ย’

“เอ่อ! คุณอเล็กซ์ไม่คิดจะห้าม หรือคัดค้านอะไรสักนิดเลยเหรอครับ สักนิดก็ยังดี เล่นพนันในเวลางานแบบนี้มันไม่ดีนะครับ” ไซมอนพยายามโน้มน้าวเพ่อไม่ให้ตัวเองต้องไปอยู่ในจุดที่จะต้องไปนั่งขายถั่ว แต่ดูเหมือนมันจะไม่เป็นผล

“เฮ้ย! ห้ามทำไม ฉันไม่ใช่เจ้านายเจ้าระเบียบขนาดนั้นสักหน่อย ถึงจะได้ห้ามไม่ให้ลูกน้องทำกิจกรรมคลายเครียดแบบนี้”

‘เจ้าระเบียบสักนิดเถอะพ่อคุณ ตอนนี้ผมเครียดจะตายอยู่แล้วเนี่ย ผมไม่อยากขายถั่ว’ ไซมอนได้แต่โอดครวญในใจ เมื่ออีกฝ่ายเห็นดีเห็นงามด้วยซะทุกอย่าง

“เอ่อ! ผมเกรงใจ ไม่อยากรบกวนเวลางานของคุณอเล็กซ์ครับ” แก้วมุกดาเองก็พยายามเกลี้ยกล่อม เผื่อว่าอีกฝ่ายจะเห็นพ้องด้วย

“ก็บอกแล้วไงว่าฉันเต็มใจ เรื่องงานเอาไว้ก่อน เรื่องนี้สนุกกว่าเยอะ มาๆๆ อย่ามัวเสียเวลา ฉันพร้อมแล้ว”

‘แต่ฉันไม่พร้อม ฮือ! ไอ้ปิศาจกามโรค ฉันเกลียดนาย สวรรค์ส่งฉันมาเกิด ทำไมนรกต้องส่งหมอนี่ตามมาด้วย เอ๊ะ! ไม่สิ หมอนี่มาก่อนเรานี่นา ฮือ! สรุปฉันเป็นฝ่ายตามนายมาใช่ไหมเนี่ย’ แก้วมุกดาคิดในใจด้วยสีหน้าที่กำลังอยากจะร้องไห้

“งะงั้นครั้งนี้ ระเราจะเล่นกันแบบเต็งดำแดง นะนายเป็นฝ่ายเลือกก่อนแล้วกัน” แก้วมุกดาบอกเสียงตะกุกตะกักความมั่นใจแทบเป็นศูนย์ จึงเลือกเล่นแบบเต็งดำ-แดง(หรือที่เรียกว่า Black-Red) โดยหมายเลข 0-36 จะแบ่งเป็นสีดำ และสีแดงอย่างละเท่าๆ กัน สีดำจะเป็นเลขคู่ ส่วนสีแดงก็จะเป็นเลขคี่ ที่สำคัญที่เธอเลือกการเล่นแบบนี้ เป็นเพราะการจ่ายก็จะจ่ายแค่หนึ่งเท่าของการแทงเหมือนๆ กันกับในเกมแรก ซึ่งมันเสี่ยงไม่มาก

“ได้” เป็นอีกครั้งที่บารอนยิ้มอย่างเป็นต่อ เพราะยังมั่นใจในชัยชนะของตัวเอง และเป็นอีกครั้งที่เป็นฝ่ายได้เล่นก่อน จึงเลื่อนชิพจำนวนหนึ่งไปวางไว้ตรงช่องสีแดง ซึ่งนั่นก็หมายถึงฝ่ายแก้วมุกดาจะต้องเล่นสีดำไปโดยปริยาย ในขณะเดียวกันกงล้อกับลูกเหล็กก็กำลังหมุนไปตามวิถีของมันด้วยฝีมือของกรรมการกิตติมศักดิ์อย่างอเล็กซิสท่ามกลางเสียงเชียร์จากบรรดากองเชียร์ “เย้!” แล้วก็เป็นอีกครั้งที่กองเชียร์ฝ่ายตรงข้ามได้เฮเสียงดังกันอีกหน เมื่อลูกเหล็กนั่นดันไปตกอยู่ตรงช่องสีแดงซึ่งตรงกับที่บารอนเลือกไว้ คนที่ต้องตกเป็นฝ่ายแพ้อีกครั้งอย่างแก้วมุกดาจึงได้แต่ทำหน้ากลุ้มใจ เพราะตัวเองไม่สามารถเพ่งสมาธิใช้พลังจิตอย่างที่คิดเอาไว้ได้เลย อย่าว่าแต่จะเพ่งจิต แค่ทำจิตไม่ให้สั่นเวลามองหน้ากรรมการอย่างอเล็กซิสยังยากเลย เช่นเดียวกับผู้ช่วยทั้งสองคนที่เตรียมตัวขายถั่วเอาไว้แต่เนิ่นๆ แล้ว

“ชิพหาย! หายของจริงเลยคราวนี้” ไซมอนว่าพลางชำเลืองมองชิพฝั่งตัวเองที่ถูกฝั่งตรงข้ามกวาดไป

“งั้นครั้งนี้เรามาแทงกันแบบค่อม 6 หมายเลขไปเลยเป็นไง กล้าเสี่ยงรึเปล่า” คนชนะสองเกมซ้อนอย่างบารอนคิดอย่างย่ามใจ อยากปิดเกมนี้โดยเร็ว เพราะคิดว่ายังไงอีกฝ่ายก็คงไม่มีโอกาสชนะได้แน่แล้ว จึงท้าทายเธอด้วยการเล่นที่เสี่ยงมากขึ้น ซึ่งการเล่นแบบนี้จะต้องจ่ายถึง 6 เท่าของยอดการแทง นั่นก็หมายความว่าถ้าลงสิบ หกเท่าของสิบก็คือ หกสิบ ได้ยินแบบนี้แก้วมุกดาก็รู้สึกลำบากใจไม่น้อย เพราะถ้าเล่นแบบนั้น ก็เท่ากับว่าเธอทำให้ตัวเองแพ้เร็วขึ้นนั่นเอง แต่ครั้นจะปฏิเสธก็คงไม่ได้อีกเช่นกัน

“ตกลง หกเท่าก็หกเท่า” เป็นเพราะหลวมเข้าไปทั้งตัวแล้ว จึงยากที่แก้วมุกดาจะถอนตัวออกมาได้อีก และคำตอบนี้ของเธอก็ทำให้ผู้ช่วยทั้งสองถึงกับคอตก เตรียมแพ็คกระเป๋ากลับบ้านแบบไม่ต้องเสียเวลาคิด

การเล่นแบบนี้ เป็นการเล่นที่เสี่ยงกว่าสองเกมแรก เราสามารถเลือกแทงค่อมหมายเลขที่อยู่ติดกันได้ 6 หมายเลข ถ้าลูกเหล็กดังกล่าวไปตกอยู่ตรงหมายเลขใดหมายเลขหนึ่งใน 6 หมายเลขที่เราเลือก ชัยชนะก็จะเป็นของเราทันที แต่อัตราเสี่ยงที่มันจะลงตรงเลขที่เราเลือกเอาไว้ มันก็มีน้อยเหลือเกิน

“เอาล่ะ งั้นพวกแกวางเดิมพันได้เลย ฉันจะเริ่มล่ะนะ” อเล็กซิสยังคงมีสีหน้าสนุกกว่าใคร จากนั้นก็หมุนวงล้อ ทันทีที่วงล้อหมุน ทั้งสองฝ่ายต่างเอาแต่จับจ้องไปที่ลูกเหล็ก จากนั้นก็เลื่อนชิพของตัวเองไปวางตรงช่องที่ตัวเองเลือกเอาไว้ โดยหมายเลขที่แก้วมุกดาเลือกก็คือ 25 26 27 28 29 30 ส่วนที่อีกฝ่ายเลือกคือ 4 5 6 7 8 9 และสิ่งที่น่าสังเกตของเกมนี้คือ ทั้งสองฝ่ายต่างก็วางเงินเดิมพันกันไม่มาก เพราะต่างก็ยังดูท่าทีกันอยู่ ที่สำคัญต่างคนก็ต่างไม่มั่นใจในตัวเอง

“เย้!” ครั้งที่สามแล้วสินะที่เธอแพ้ เพราะอีกฝ่ายเฮกันเสียงดังลั่น แต่ที่น่าแปลกใจก็คือ ถึงแม้เธอจะไม่สามารถเพ่งจิตทำให้ตัวเองชนะได้ แต่มันก็ไม่น่าจะตกลงไปตรงกับหมายเลขที่อีกฝ่ายเลือกอย่างกับจับวางแบบนั้นสิ

“หึๆ เกมต่อไปคงเป็นเกมสุดท้ายแล้วสินะ อย่าลืมข้อตกลงระหว่างเราก็แล้วกัน แต่ถ้าคุณยังอยากจะทำงานที่นี่ ผมอาจจะรับคุณไว้พิจารณาเป็นกรณีพิเศษ” บารอนก้มมองชิพของแก้วมุกดาแล้วก็ยิ้มมุมปากอย่างผู้มีชัย จึงไม่ผิดที่จะกระหยิ่มยิ้มย่องอวดเบ่งไปก่อนแบบนี้

“งั้นครั้งนี้ฉันขอเล่นแบบเต็งเลข” ไหนๆ จะแพ้แล้ว ก็เอาให้มันย่อยยับกันไปข้างนึงเลยแล้วกัน แก้วมุกดาคิดอย่างเจ็บใจ ถ้าครั้งนี้แพ้ คงไม่แพ้เฉยๆ แต่คงมีหนี้จำนวนมหาศาลติดตัวกลับไปด้วย

“หัวหน้า/หัวหน้า” ทั้งอีวานและไซมอนตะโกนเรียกเธอพร้อมกันอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าเธอะกล้าเสี่ยงถึงเพียงนี้

“พวกนายสองคนไม่ต้องห่วง ฉันจะขอร้องพี่เขยให้พวกนายได้ทำงานต่อ จะได้ไม่ต้องไปขายถั่ว” แก้วมุกดาบอกอย่างปลงตก ถ้าจะเดือดร้อน ตนก็ขอรับไว้คนเดียว ไม่อยากให้ใครต้องมารับเคราะห์เพราะความคิดน้อยของตัวเอง