บทที่ 9
คิดถึง
เหล้าเรียนเพียรวิชา
ร้านเหล้าเรียนเพียรวิชา เป็นร้านสังสรรค์ยอมนิยมในหมู่นักศึกษาของมหาวิทยาลัยทีเค และก็เป็นร้านประจำของฉันและเพื่อนที่มักจะออกมาเที่ยวปลดปล่อยในทุกห้วงอารมณ์
ฉันและเข็มมาถึงที่ร้านเป็นคนแรกเพราะได้จับจองโต๊ะเอาไว้ หากมาช้ากว่าเวลาที่กำหนด ทางร้านก็จะทำการปล่อยโต๊ะให้กับลูกค้าท่านอื่น
“แกรีบโทรตามไอ้พวกนั้นเลยนะ บอกมันว่าถ้าในอีกสิบห้านาทียังไม่มาถึงฉันจะให้พวกมันซ่อมหนึ่งลัง!” หลังจากที่หันไปสั่งรายการเครื่องดื่มมึนเมากับพนักงานเรียบร้อย ฉันก็หันมาแยกเขี้ยวคาดโทษกับเพื่อนสนิทที่รับหน้าที่เป็นคนคอยตามจิกเหล่ากลุ่มแก๊งในการออกมาสังสรรค์ในค่ำคืนนี้
“เออ! ฉันส่งข้อความไปเร่งพวกมันแล้ว มันบอกว่ากำลังมา อีกสิบนาทีเจอกันจ้า นี่อะหลักฐาน” เข็มส่งยื่นโทรศัพท์ที่โชว์หลักฐานข้อความยืนยันมาให้ ฉันถึงได้พยักหน้ากลับไป ซึ่งมันเป็นจังหวะที่พนักงานของทางร้านเดินมาเส
