“ข้ากับเจ้าสวนทางกันอยู่เรื่อย วันนี้ได้มีโอกาสพูดคุยอย่างเป็นทางการเสียทีนะ”
“พระสนมกุ้ยเฟยให้เกียรติหม่อมฉันเกินไปแล้ว สำหรับพระองค์ หากอยากพูดคุยกับหม่อมฉันจริงๆ ก็ไม่ใช่เรื่องยากมิใช่หรือเพคะ”
เฉ่าเหมยหันขวับจ้องหวงสือหลิวตาแทบถลน ตื่นตกใจที่มารดาพูดย้อนถามเช่นนั้น
หยางกุ้ยเฟยหัวเราะคำหนึ่ง บอกทั้งสองให้นั่งลงที่เก้าอี้ซึ่งถูกจัดเตรียมไว้ให้ ซึ่งแน่นอนว่ามองจากระดับสายตา พวกนางสองแม่ลูกจะนั่งอยู่ในระดับที่ต่ำกว่า
เหล่านางกำนัลนำชาร้อนหอมกรุ่นมารินใส่ถ้วย พร้อมขนมทานเล่นและผลไม้จำพวกอบแห้ง
“คุณหนูใหญ่ถาน ข้าดีใจนะที่จะได้เจ้ามาร่วมราชวงศ์”
เฉ่าเหมยที่กำลังจะยกชาขึ้นดื่มรีบวางถ้วยแล้วโค้งศีรษะ “ความรู้หม่อมฉันน้อยนิด คงต้องรบกวนกุ้ยเฟยช่วยชี้แนะเพคะ”
“ระดับพระชายาองค์รัชทายาท คงไม่ต้องให้ข้าสอนกระมัง สกุลถานเองก็ใหญ่โตน่าเกรงขาม ช่วยหนุนหลังเจ้าได้อยู่แล้ว หากจะมีอะไรผิดพลาดก็คง
