คนใจร้าย2
1262 คำ
พี่จอมทัพจ้องตาฉันไม่ละ คงไม่พอใจในสิ่งที่ฉันพูด ฉันเองก็สุดจะทนกับเขาเหมือนกัน ฉันทนฟังไม่ได้ ในสิ่งที่เขาพูดออกมาแต่ละอย่างทำไมเขาถึงเป็นคนแบบนี้กัน
"พี่ออกไปได้แล้ว" ฉันไล่เขาทันที พร้อมสะบัดมือที่จับแขนฉันให้หลุดออก ฉันล้มตัวลงนอนห่มผ้าผืนหนา โดยไม่สนใจว่าเขาจะมองหรือรู้สึกอะไร ไม่นานฉันก็ได้ยินเสียงเขาใส่เสื้อผ้าตัวเองพร้อมกับเสียงเปิดประตูห้อง ฉันนอนหลับตานึกคิดเรื่องที่เขาสั่งห้าม ฉันจำเป็นต้องกลัวเขาด้วยหรอ ในเมื่อฉันตัดสินใจจะย้ายออก ฉันไม่อยากทนให้เขามาย้ำยีฉันบ่อยๆ แต่...ฉันต้องพูดกับน้าอรยังไงดี
......................................................
ผมเดินกลับมาที่ห้อง ก่อนออกมาผมดูทางแล้วไม่มีใครเห็น น้องกับแม่ผมคงหลับไปแล้ว เมื่อมาถึงห้องผมก็ล้มตัวลงนอน พร้อมเอามือเกยหน้าผาก คิดถึงสิ่งที่เธอพูด ถ้าหากรสาคิดจะออกจากที่นี่จริงๆ เธอไม่ได้ขู่ผมจะทำยังไง หรือว่า เธอแอบมีแผน อยากย้ายออกไปซบอกไอ้เฮียนั้น ดูท่าแล้วพวกเขาก็ดูสนิทกัน แต่จะถึงขั้นไหนผมไม่รู้ ปกติผมก็ไม่ค่อยได้อยู่บ้าน แต่ยังไงเรื่องที่เธอพูดผมไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นแน่....
รุ่งเช้า
"วันนี้โกดังเฮียชัยสินค้าจะเข้าใหม่ น้าว่าจะไปดูสักหน่อย รสาไปด้วยกันไหม" น้าอรชวนฉันขณะที่นั่งทานข้าว ทุกคนพร้อมหน้า รวมทั้งเขาด้วย! ฉันเงยหน้ามองหน้าน้าอรแล้วยิ้ม
"เอาสิค่ะ เราจะได้หาของแปลกๆมาขาย ได้ยินเฮียบอกว่า สินค้าออกใหม่ มาใหม่ตามกระแสด้วยนะ"ฉันพูดพลางยิ้มให้ผู้ใหญ่ตรงหน้า ก่อนจะมีเสียงขัดแย้งขึ้น
แอ้ม!!
พี่จอมทัพกะแอมท้วงขึ้นที่ได้ยินประโยคของฉัน ฉันไม่รู้หรอกว่าเขาคิดอะไร ฉันเหลือบสายตาไปมอง อีกทั้งน้าอรก็พูดขึ้น
"ค่อยๆกินสิลูก ติดคอแล้วนั้น" น้าอรยื่นแก้วน้ำให้ลูกชายหัวแก้วหัวแหวน ส่วนฉันก็พอรู้ว่าข้าวไม่ได้ติดคอเขาหรอก ฉันหันมาทานข้าวตามปกติ แต่นุ่นก็ดันทักจนฉันเกือบทานข้าวไม่ลง
"รสา! ปากแกแตกหรอ ไปโดนอะไรมา"ด้วยความที่ฉันกับนุ่นนั่งทานข้าวข้างกัน ริมฝีปากที่มันมีรอยแผลมันเลยชัด ฉันแลบลิ้นออกมาเลียเล็กน้อย ก่อนจะพูดติดขัด
"คือ ดะ เดิน ชนประตูห้องน้ำหนะ"ฉันพูดแล้วก้มหน้าลง แต่ก็ยังชำเรืองตาขึ้นมองคนตรงหน้า ที่ตอนนี้เขายิ้มมุมปาก คงพอใจในการกระทำของตัวเองอยู่ละสิ แต่วันนี้พี่จอมทัพเขาใส่เสื้อแขนยาว ฉันคิดว่า แขนของเขาคงจะมีรอยเล็บของฉันเช่นกันไม่อย่างงั้นเขาจะใส่เสื้อแขนยาวทำไม
เมื่อนั่งทานข้าวอิ่มกันทุกคนแล้ว ฉันกับน้าอรก็เตรียมตัวออกจากบ้าน วันนี้เป็นวันอาทิตย์ก็จริง ส่วนนุ่นนั้นไม่ได้ไปกับเรา เพราะน้าอรให้ไปดูสินค้าที่โกดังเก็บของ ระหว่างที่ฉันกับน้าอรกำลังออกบ้านนั้น
"แม่ เดี๋ยวผมขับรถให้" ฉันหันตามเสียงทันที คนตัวสูงมาหยุดยืนที่ข้างหลังของฉัน ฉันรู้สึกหนักใจถ้าหากจะมีเขาไปด้วย
"แล้ววันนี้ไม่ออกไปไหนหรือลูก" น้าอรหันมาถามลูกชาย
"ไม่ครับ ขี้เกียจอยู่บ้านเดี๋ยวผมออกไปด้วย" ว่าแล้วเขาก็เดินนำหน้า น้าอรกับฉันไปที่รถ ฉันถอนหายใจแล้วเดินตาม
"รสา ไปนั่งข้างหน้ากับพี่เขาสิ" คำสั่งของน้าอรทำฉันอึดอัดอีกแล้ว
"น้า รสานั่งข้างหลังดีกว่าคะ น้าไปนั่งเถอะ" ฉันหันกลับมายังหญิงวัยกลางคนที่เดินตามหลัง
"ก็แค่มานั่งไหม ทำไมต้องเรื่องมากด้วย" เสียงเข้มของเขาพูดขึ้น ทำเอาฉันต้องหันกลับไปมองอีกครั้ง
"ไปนั่งเถอะจ๊ะ ใครนั่งก็เหมือนกันนั้นแหละ" ว่าแล้วน้าอรก็เปิดประตูด้านหลังแล้วก้าวขาขึ้นไปนั่ง ส่วนฉันก็เดินไปเปิดข้างคนขับ ส่วนพี่จอมทัพเขาก็ขึ้นมาแล้วทำหน้านิ่ง
"เดี๋ยวๆ แม่ลืมมือถือ เดี๋ยวแม่ไปเอาแป๊บนึง" น้าอรเอ่ยบอกก่อนจะลงรถไป เหลือแค่ฉันกับเขาที่นั่งอยู่ฉันหันหน้าออกไปนอกกระจกรถ แต่
"อ๊ะ..เจ็บนะ"พี่จอมทัพเอื้อมมือมาจับข้อมือฉันแล้วเขาก็บีบมันแรงๆ
"จะแต่งตัวไปอ่อยผู้ชายหรือยังไง เสื้อผ้าไม่ต้องใส่ขนาดนี้ก็ได้นะ ถ้าจะใส่แบบนี้แก้ผ้าไปเลยดีไหม" ฉันก็แต่งเหมือนทุกครั้ง ฉันเป็นคนชอบใส่เสื้อผ้าแฟชั่นอยู่แล้ว อีกอย่างชุดเดรสพวกนี้ฉันก็ใส่ประจำ แล้วจะมาว่าอะไรตอนนี้
"อะไรของพี่ รสา ใส่แบบนี้มานานแล้วไหม แล้วพี่ยุ่งอะไรด้วย"ฉันพูดพร้อมกับพยายามแกะมือเขาออก แต่เขากับทำบ้างอย่างจนฉันตกใจ
"พี่จอมทัพ หยุดนะ" เขาถลกกระโปรงฉันแล้วพูดขึ้น
"อยากให้มันเห็นมากก็ดึงขึ้นอีก จะได้เห็นไปถึงไหนต่อไหน"
"พี่เป็นบ้าหรือเปล่าเนี่ย" ฉันพูดแล้วก็ดึงกระโปร่งให้ต่ำลงเท่าเดิม ไม่นานน้าอรก็เดินมา เปิดประตู พี่จอมทัพถอยตัวออกห่างกับไปนั่งนิ่งๆ
"ป่ะ ไปกันได้แล้วลูก" เมื่อน้าอรพูดแบบนั้น พี่จอมทัพก็บึ่งรถออกจากตัวบ้าน หลังใหญ่ แล้วก็ขับตรงไปยังโกดังของเฮียชัย ระหว่างทางฉันไม่มีบทสนทนาอะไรกับเขา จะมีแต่น้าอรเท่านั้น ที่ชวนคุยเป็นบางครั้ง ไม่นาน รถก็วิ่งเข้าบริเวณโกดังสินค้าขนาดใหญ่ เป็นทั้งโรงงานในตัว มีพนักงานบางคนที่ทำOTวันหยุด
"เจ้อร สวัสดีครับ" เฮียชัยเอ่ยทักน้าอร ที่เดินนำหน้าพวกเราไป เฮียชัยเรียกน้าอรว่าเจ้ตั้งแต่ติดต่อธุรกิจกัน จนตอนนี้ก็ยังเรียกเหมือนเดิม
"เฮียชัยรอนานไหมค่ะ" ส่วนน้าอรก็เรียกเฮียชัย ตามที่คนอื่นทั่วไปเรียก ถึงแม้เฮียชัยจะอายุน้อยกว่าก็ตาม
"ไม่นานครับ ผมมาถึงก่อนหน้าเจ้แป๊บเดียว" พูดแล้วเฮียก็หันมามองที่ฉัน ส่วนฉันก็ยิ้มให้เฮีย เฮียชัยเดินนำหน้าพวกเราเข้าไปในโกดัง โดยมีน้าอรเดินตามหลัง ส่วนฉันก็เดินตาม และเขาที่เดินตามหลังของฉันอีกที
"เดี๋ยว!" พี่จอมทัพคว้าแขนฉัน ฉันหันไปมองหน้าเขา แล้วถามขึ้น
"อะไรของพี่"
"อย่าออกนอกหน้าให้มันมากนัก ควรรู้ตัวเองนะว่าสมควรทำตัวแบบไหน"ฉันมองหน้าเขาสักพักก่อนจะสะบัดแขนแล้วก็เดินหนีเขา ฉันไม่พูดหรือตอบโต้อะไร เพราะขี้เกียจต่อปากต่อคำให้มากความ ปล่อยให้เขาทำตาดุ ทำหน้าดุๆต่อไป
- ผู้เขียน
