ปรึกษาเพื่อน
1348 คำ
ฉันเดินกลับมาที่ห้อง ความคิดในหัวตอนนี้คือต้องหนีคนใจร้ายอย่างลูกชายเจ้าของบ้าน แต่จะคุยกับน้าอรยังไง เรื่องจะย้ายออก แต่พอนึกขึ้นได้ก็โทรหาเพื่อนรักอีกคน
ครืดด
"ฮัลโหล...ฟ้า แกยุ่งอยู่หรือเปล่า"
(ไม่ยุ่ง มีอะไร ว่ามาเลย)เสียงหวานของปลายสายเอ่ยบอกฉัน
"คือ ฉันมีเรื่องอยากปรึกษา คุณกวินมีโครงการบ้านหลังไหนว่างอยู่ไหม"
(หือ! บ้านหรอ มันก็พอมี แกจะย้ายออกหรอ ไหนบอกว่าน้าอรไม่อยากให้ออกไง เรื่องบ้านไม่มีปัญหาถ้าแกอยากได้สักหลังฉันจะจัดการให้ แต่แกแน่ใจเหรอว่าจะออกมา) ปลายฟ้าพูดประโยคยาวๆ ภรรยาเจ้าของบ้านโครงการคอนโดมิเนียม เรื่องแค่นี้เธอจัดการได้เสมอ แต่ทว่า มันก็น่าแปลกอยู่ๆเพื่อนสาวก็อยากออกมาอยู่ของนอก
"อืมม..ยังไม่ได้บอกหรอก แต่ถามแกดูก่อน อีกอย่างฉันอยู่บ้านน้าอรนานแล้วนะ สมควรแกการมีบ้านหรือเปล่าวะ"
(ถ้าแกอยากออกมาอยู่คนเดียว แกอยู่คอนโดไหมละ มีว่างนะ แกจะซื้อขาดหรือเช่าก็ได้ ฉันจะคุยกับพี่วินให้)ปลายฟ้าเสนอขึ้น รสาก็คิดตาม แบบนี้ก็ดีไปอีกอย่าง ถ้าอยู่บ้านหลังใหญ่โต อยู่คนเดียวก็คงเหงา อีกอย่างพ่อแม่เธอ อยู่ต่างจังหวัดกันหมด เมื่อคุยกับเพื่อนแล้ว เธอก็วางสาย
...........................................................
รุ่งเช้า
วันนี้เป็นวันหยุดแน่นอนละว่า รถเขาจอดอยู่ซึ่งฉันเองก็มองเห็น
"แก..วันนี้ฉันจะไปบ้านยัยฟ้านะ" ฉันเดินลงมาแล้วก็บอกกับนุ่นที่นั่งเล่นที่โซฟา
"อ้าว! แกไม่ชวนฉันเลย"
"แกบอกแกมีธุระกับน้าอรนี่"นุ่นมองฉันแล้วบอกว่าฉันไม่ชวน ทั้งๆที่เจ้าตัวบอกเองว่าจะพาน้าอรไปธุระ แต่ก็ดีไปอย่างฉันยังไม่อยากให้ใครรู้ เรื่องที่จะย้ายออก อีกอย่าง เขาคนนั้นอยู่บ้าน ฉันเองก็ต้องหาทางออก ไม่อยากเจอ ไม่อยากคุย แต่ก็ไม่รู้ว่าโชคชะตาหรือเวรกรรม เขาดันเดินลงมาพอดี
"ลงมาแล้วหรอคุณชาย พี่ไม่ออกไปไหนหรอวันนี้" นุ่นเอ่ยถามพี่ชาย ฉันมองตามก็เห็นสายตาคมคู่นั้นปรายสายตามามองฉัน ฉันรีบหลบ แล้วเอ่ยบอกนุ่น
"ฉันไปก่อนนะ"ฉันบอกนุ่นแล้วก็รีบเดินออกมา ยังลานจอดรถของบ้าน ฉันมีรถส่วนตัวเพื่อที่จะไปไหนมาไหนสะดวก ฉันขับรถออกมาถึงคอนโดที่เพื่อนฉันอยู่ ถึงแม้ว่าปลายฟ้ากับคุณกวินจะร่ำรวยแต่ก็ไม่ได้อยู่บ้าน คุณกวินเขาเป็นลูกชายคนเดียว บ้านช่องใหญ่โต แต่พอแต่งงาน ทั้งสองก็เลือกออกมาอยู่คอนโด เพื่อความสะดวกในการไปทำงาน เพราะบ้านคุณกวินนั้นอยู่นอกเมือง เมื่อฉันมาถึงก็ตรงขึ้นห้องเพื่อนรัก ทันที
ก๊อก ก๊อก
ฉันเคาะประตูอยู่หน้าห้องหรู ไม่นานเพื่อนฉันก็เดินมาเปิด
"มาเช้าเลย กินอะไรหรือยัง" ปลายฟ้าฉีกยิ้ม พร้อมคำถามฉันเดินเข้ามาในห้อง แล้วเดินตามเพื่อนไปนั่งบนโซฟา
"ขนาดคอนโด ยังใหญ่ขนาดนี่เลยนะ หรูหราสมกับคุณกวินจริงๆ..แล้ว ผัวแกไม่อยู่หรอ"ฉันถามเพื่อน ปลายฟ้ามองเข้าไปในห้อง ไม่นานร่างสูง ก็เดินออกมา ฉันยกมือไหว้ เจ้าของห้อง
"ตามสบายนะสาวๆ พี่มีธุระ" ฉันกับคุณกวินนานๆจะได้เจอกันเนื่องจากเขาเป็นผู้ใหญ่วัยทำงาน ช่วงที่เพื่อนฉันคบกับเขา เรายังเรียนอยู่
"ขนาดวันหยุด ผัวแกยังขยันขนาดนี้เลยนะ"
"สงสัยจะไปดูหน้างาน เห็นบอกตั้งแต่เมื่อคืน"ปลายฟ้าพูดแล้วก็ลุกขึ้นไปหยิบน้ำมาให้ฉัน
"แกทานข้าวหรือยัง ตอนนี้พึ่งเก้าโมงเราออกไปหาอะไรกินไหม ฉันไม่ได้เตรียมของสดไว้เลย" ปลายฟ้าเอ่ยชวนฉัน ฉันพยักหน้า เพราะมื้อเช้าฉันยังไม่ได้ทานจริงๆ เพราะรีบออกมา ถึงอย่างนั้นก็ยังเจอเขา ฉันรอปลายฟ้าอยู่สักพัก เพื่อนสาวร่างเล็กของฉันก็เดินออกมา เราทั้งสองออกมาทานอาหารข้างนอกโดยขับรถของเจ้าของคอนโดออกมา เพราะปลายฟ้าให้ฉันจอดรถไว้ที่นั้น
"แกอยากกินอะไร วันนี้ฉันเลี้ยงเอง รอบหน้าแกก็เลี้ยงฉัน" เพื่อนสาวของฉันเสนอขึ้น
"ก็ต้องเลี้ยงอยู่แล้วไหม แกรวยกว่าฉันตั้งเยอะ"
"เดี๋ยวแกก็รวย ตอนนี้ก็รวยแล้วป่ะ ขายของได้เยอะทุกวัน อ๋อ..ทำไมไม่เอายัยนุ่นมาด้วย"
"มันพาน้าอรไปธุระ อีกอย่าง ฉันยังไม่อยากให้มันรู้ว่าฉันมาดูคอนโด เดี๋ยวน้าอรถาม" ปลายฟ้าหันมามองหน้าฉัน ไม่นานรถก็วิ่งมาถึงร้านอาหาร เราทั้งสองลงจากรถ แล้วเดินตรงเข้าไปในร้าน พอได้โต๊ะ ก็เลือกเมนูทันที ร้านนี้ เป็นร้านอาหารไทย มีของสดทั้งหมึก กุ้ง ปู เราสั่งแล้วก็นั่งรอ พร้อมคุยกันหลายเรื่อง จนปลายฟ้า ถามฉันตรงๆ
"แกมีปัญหาใช่ไหม เรื่องอะไร อย่ามาปิดฉัน ขนาดตอนฉันกับพี่วินฉันยังบอกแกเลย แต่ดูทรงแกแล้ว หน้าแกเหมือนฉันตอนนั้นไม่มีผิด"
"แกเห็นหน้าตัวเองตอนนั้นด้วยหรอ"ฉันตอบกลับเพื่อน แต่สายตาของเพื่อนก็มองฉันไม่หลบ มันก็จริง ยัยฟ้ามันเคยผ่านจุดนี้มาก่อนฉัน แต่ตอนนี้มันโชคดีไปแล้ว ไม่รู้ว่าฉันจะโชคดีแบบนั้นไหม ถึงตอนนั้นคุณกวินจะไม่แสดงออกว่ารัก แต่เขาก็ไม่ปล่อยยัยฟ้า แต่สำหรับเขาฉันมองไม่ออก ผู้ชายนิ่งๆ เงียบๆ มันมองยาก อีกอย่าง เราไม่เคยคุยกันเป็นจริงจังสักครั้ง
"อืม..ปัญหานิดหน่อย"
"กับใคร บ้านนั้นไม่มีใครนี้ มีแค่น้าอร ก็ไม่น่าใช่นะ ยัยนุ่นยิ่งแล้วใหญ่ เด็กในบ้านหรอ หรือว่า..."
"ฉันมีปัญหากับพี่จอมทัพ....."
"......."
ยัยฟ้าอึ้งไปสักพัก ที่ฉันบอก เพราะเพื่อนคงคิดไม่ถึง เพราะพี่จอมทัพไม่น่ามีปัญหากับใคร
"เรื่องอะไรวะ พี่เขาก็ออกจะใจดีนิ เวลาเราไปบ้าน ฉันก็เห็นเขานิ่งๆ ไม่ค่อยพูด ปัญหาอะไรวะ.?"
ฉันอึกอักแต่ก็ต้องบอกเพื่อน ดีกว่าเก็บคนเดียว
"เอ่อ..เขา...อืม..เขาเข้ามาหาฉัน..แล้ว.."ปลายฟ้าตั้งใจฟังที่ฉันเล่ามาก
"แล้วอะไรละ!"
"ฉันเสียท่าเขาแล้วนะสิ...แล้วจะให้อยู่ที่นั้นยังไงวะ มันมองหน้ากันไม่ติด ฉันอึดอัด" ยัยฟ้าหน้าเหวอไปเลย นิ่งเงียบอยู่นาน
"ฉันไม่คิดเลยจะได้มานั่งเป็นที่ปรึกษาให้แกบ้าง ทำเอาฉันนึกถึงเรื่องอดีต ของฉันกับพี่วิน เอ่อ...ทำไมผู้ชายถึงเป็นแบบนี้วะ นึกแล้วโมโห ผัวทันที"
"แต่แกกับคุณกวินมันจบสวยนี่หว่า แต่ฉันสิ แม่เขาก็มีพระคุณกับฉัน ฉันตัดสินใจลำบาก" ฉันตัดสินใจเล่าเรื่องอึดอัดให้เพื่อนฟัง เมื่อเล่าแล้วมันรู้สึกโล่งอกจนบอกไม่ถูก มันรู้สึกดีที่มีคนให้คำปรึกษา ดีกว่าก่อนหน้า ที่ต้องทนอึดอัดคนเดียว ถ้าถึงหูนุ่น ก็ต้องถึงหูน้าอร
"แล้ว ...แก ป้องกันไหม?" คำถามของปลายฟ้าทำเอาหัวใจฉันหล่น
"ป้องกันหรอ....!?" วันนั้นฉันมัวแต่ยุ่งเรื่องไลฟ์สดเลยลืมคิด ลืมแม้กระทั้งยาคุมฉุกเฉิน ฉันคงไม่ดวงซวยขนาดนั้นใช่ไหม....
- ผู้เขียน
