EP.08 ผู้ชายบ้าๆ คนนั้น
1119 คำ
นั่นคือคำตอบเจือเสียงหัวเราะของคุณเหมยอิง แต่ไม่ใช่สิ่งที่อินถวาต้องการเลย ถ้าไม่มีแล้วทำไมเธอถึงรู้สึกเหมือนถูกแอบมอง ยิ่งได้รับคำสนับสนุนจากเขาคนนั้น เธอก็ยิ่งหวาดหวั่น
“แต่ผีทะเล เอ่อ... แต่ผู้ชายคนนั้นบอกว่ามีผีจริงๆ นะคะ”
อินถวายังคงแย้งเสียงค่อย ไม่กล้าจะพูดเต็มเสียง เพราะกลัวว่าคุณเหมยอิงจะหาว่าเธอเพ้อเจ้อ แต่ผู้ชายคนนั้นก็พูดให้เธอกลัวจริงๆ คนไม่รู้จักกันทำไมต้องมาหลอกผีกันด้วย ถ้าผีไม่มีอยู่จริง
“หนูกลัวผีเหรอจ๊ะ แหม... ใครๆ เขาก็ว่าผีไทยน่ะน่ากลัวที่สุดในโลก นี่มาอยู่ฮ่องกง กลัวอะไรกับผีฮ่องกง ที่ฮ่องกงเนี่ยค่าครองชีพแพง ฉันว่าตายเป็นผีแล้วก็ต้องจ่ายนะ ของฟรีๆ ที่ฮ่องกงคงไม่มีหรอก ว่าไงอาซู อาหนิง เห็นด้วยกับฉันมั้ย” เหมยอิงหันไปถามความคิดเห็นจาก 2 สาวใช้ที่ชื่อ อาซู กับ อาหนิง และทั้งสองสาวก็ประสานคำตอบว่า “เห็นด้วยค่ะคุณเหมยอิง”
นั่นยิ่งทำให้อินถวาไม่กล้าที่จะแย้งอะไรอีก จะยังไงเธอก็มาถึงที่นี่แล้ว สิ่งเดียวที่ต้องทำให้สำเร็จก็คือ ทำงานที่ได้รับการว่าจ้างมา
“แล้วสรุปว่าไงล่ะพุดซ้อน หนูกลัวผีเหรอจ๊ะ”
น้ำเสียงปรานีของเหมยอิงเอ่ยสอบถามสาวไทยหน้าตาจิ้มลิ้มที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ในฝั่งตรงกันข้าม หญิงสาวชาวไทยที่เพื่อนของเธอแนะนำมา โดยบอกความจำเป็นที่อินถวาต้องมาทำงานต่างบ้านต่างเมือง โดยเฉพาะคุณสมบัติพิเศษของอินถวานั้นถูกใจเธอเหลือเกิน ‘เชี่ยวชาญด้านอาหารไทยร่วมสมัย’ นั่นทำให้ข้อเสนอที่อินถวาต้องการถูกอนุมัติในทันทีเพียงแค่เธอเอ่ยปากกับคุณชายลี
“เอ่อ... หนูก็กลัวอยู่หน่อยๆ น่ะค่ะ แต่ถ้าหนูรู้ว่ามี หนูก็จะได้หาวิธีป้องกันได้ถูก” อินถวายิ้มแหยแต่ก็ต้องตอบไปตามความคิด
“อ้าว... ของแบบนี้ป้องกันได้ด้วยเหรอ ไหนบอกมาสิว่าหนูจะป้องกันยังไง”
เหมยอิงเริ่มสนุกที่จะได้พูดคุยกับสาวไทยคนนี้ เพราะยิ่งคุยก็ยิ่งรู้สึกว่าเธอมีดีมากกว่าทำอาหารเก่งจริงๆ สมแล้วที่เพื่อนยืนยันว่าดีมาก และก็ธนานมากแล้วที่ไม่มีคนไทยแท้ๆ เดินทางมาที่นี่
“ป้องกันได้สิคะ ถ้าหนูรู้ว่า เอ่อ... ผีที่นี่กลัวอะไร หนูก็จะได้ไปเตรียมมาไว้น่ะค่ะ ตอนนี้หนูมีแค่พระเครื่องห้อยคอ ด้ายสายสิญจน์ และก็น้ำมนต์ขวดเล็กที่แม่ให้ติดตัวมาด้วย แต่หนูก็ไม่รู้ว่าผีที่นี่จะกลัวพระหรือเปล่า หนูเคยดูในหนังจีนอาจารย์ปราบผีใช้ผ้ายันต์สีแดงไว้ป้องกันตัว แต่ถ้าคุณแม่บ้านใหญ่จะช่วยแนะนำหนู หนูก็จะได้ไปหาสิ่งนั้นมากันไว้น่ะค่ะ”
อินถวาพูดไปตามที่คิด เพราะคำว่า ‘ผี’ เร่งเร้าให้เธอต้องหาทางป้องกันตัวเองให้ได้ ทว่าเมื่อพูดจบแล้วเหลือบตาขึ้นมองคุณเหมยอิงก็พบว่าคุณแม่บ้านใหญ่อ้าปากค้าง ดวงตาเรียวรีตามแบบสาวจีนจ้องมองเธออย่างไม่อยากเชื่อว่าจะได้ยินอะไรแบบนี้ รวมทั้ง อาฉี อาซู และอาหนิงด้วย ที่มีอาการอึ้งไม่ต่างกัน นั่นทำให้อินถวาประหม่าเสียจนต้องก้มหน้าจนแทบจะติดหน้าตัก เพราะเธอพลาดไปแล้ว อย่างที่แม่ว่าไว้จริง
‘ไปอยู่ต่างบ้านต่างเมือง จะพูดจะทำอะไรต้องคิดให้ดีก่อนนะพุด วัฒนธรรมบางอย่างบ้านเขาก็ไม่เหมือนบ้านเรา พุดจะทำเหมือนอยู่ที่เมืองไทยไม่ได้นะ’
นั่นคือสิ่งที่แม่ตักเตือนก่อนที่เธอจะเดินทาง แต่ไม่ทันซะแล้ว เพราะเธอพูดทั้งหมดไปตามความคิดซะแล้ว และความเพ้อเจ้อของเธอจะได้รับบทลงโทษยังไงบ้างล่ะ เธอจะถูกปฏิเสธไม่ให้ทำงานที่นี่ไหม คงไม่หรอกเพราะเธอรับเงินค่าจ้างล่วงหน้ามาแล้วนี่ ยังไงเสียคุณเหมยอิงก็ต้องให้เธอทำงานแน่ แต่จะที่ไหนล่ะ จะเป็นผู้ช่วยแม่ครัวอย่างที่คุยกันไว้เบื้องต้น หรือเธอจะต้องกลายไปเป็นแม่บ้านทำความสะอาดห้องน้ำ หรือไปช่วยคนสวนตัดหญ้า แต่จะอย่างไหนก็ต้องยอมทั้งนั้น เลี่ยงไม่ได้แล้วหนิ
ส่วนเหมยอิงนั้นก็กำลังอึ้งและก็ทึ่งเมื่อได้ฟังสิ่งที่อินถวาบอกเล่า เพราะไม่คิดว่าได้มาฟังเรื่องราวแบบนี้จากหญิงสาวสมัยใหม่ อินถวาคงเป็นคนที่จะมาสร้างสีสันให้กับคฤหาสน์ลีจริงๆ เพราะแค่วันแรกเธอก็ต้องกลั้นยิ้มกลั้นหัวเราะจนหยุดไม่ได้ สุดท้ายก็ต้องปล่อยเสียงหัวเราะออกมา
“พุดซ้อน... หนูนี่น่าเอ็นดูจริงๆ เอาล่ะนะ ถ้าหนูเตรียมพร้อมมาขนาดนั้น ก็ใช้ให้ครบเถอะ นี่อาซู อาหนิง ก่อนจะพาพุดซ้อนไปห้องพักก็แวะให้พุดซ้อนไปไหว้อาแปะด้วยล่ะกัน อาแปะจะได้คุ้มครอง เดี๋ยวฉันจะไปดูคุณชายสักหน่อย ป่านนี้คงจะพิโรธหนัก” เหมยอิงพูดจบก็ลุกขึ้นก่อนจะทำเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้จึงหันมาที่อินถวาอีกครั้ง แต่แล้วกลับเปลี่ยนใจหันไปส่งคำถามที่อาฉีแทน
“อาฉี สรุปพุดซ้อนรู้จักคุณชายแล้วใช่มั้ย”
อินถวาหันมองอาฉีที่มีสีหน้าไม่ต่างจากเธอตอนที่เห็นผีทะเลสุดหล่อนั่นพรวดออกมาจากเงาดำใต้ปีกตึกใหญ่
“ก็ไม่เชิงครับคุณแม่บ้านใหญ่”
“ไม่เชิง อ้าว... ยังไงเนี่ยอาฉี ไหงเมื่อกี้ลื้อบอกว่าพุดซ้อนกับคุณชายเจอกันแล้วไง พุดซ้อนเองก็บอกว่าเจอผีทะเล แล้วยังไงกันเนี่ย สรุปพุดซ้อนรู้จักคุณชายแล้วใช่มั้ย ฉันจะได้ไม่ต้องพาไปแนะนำ”
“เอ่อ... เจอกันครับ แต่ว่า...”
อาฉีอึกอักที่จะให้คำตอบกับคุณเหมยอิง แต่อินถวากลับชาวาบไปทั้งร่างก่อนจะเปลี่ยนเป็นความร้อนพวยพุ่ง เมื่อนึกถึงสัมผัสของผีทะเลตนนั้น เพราะหากเป็นไปได้ อย่าให้เธอต้องเจอกับเขาคนนั้นอีกจะดีกว่า ผู้ชายบ้าๆ ที่แตะต้องของสงวนของเธอ หากต้องเจอหน้ากันจริงๆ เธอจะทำหน้ายังไงล่ะ ในเมื่อสัมผัสอุ่นวาบยังคล้ายจะครอบครองทรวงอกของเธออยู่
- ผู้เขียน
