วันนี้เป็นวันศุกร์ แห่งชาติ
"พวกแก วันนี้ไปตี้กันป่ะ"
มิ้นยิ้มหน้าบานหันมาชวนเพื่อนๆ
"ไปดิ ไปด้วยกันนะข้าว"
พอร์ชหันมาชวนฉัน แต่ฉันไม่ชอบความรู้สึกนี้เลยหวะ ความรู้สึกที่พอพอร์ชสนใจฉันแล้ว แพงต้องเจ็บปวดอะ มันสงสารเพื่อน
"ไม่รู้อะต้องขอเฮียก่อน แกไปป่าวแพง"
ฉันไปสกิดเพื่อน ที่นั่งใจลอยอยู่ข้างๆ
"อื้อ ฉันได้หมด"
ง่ายเนาะ ฉันอยากอิสระเหมือนเพื่อนบ้างจัง
"งั้น ข้าวขอถามเฮียก่อน"
เพราะปกติเฮียมันไม่ให้เที่ยวแบบนี้ไง เลยยังไม่อยากรับปากเพื่อน
พักเที่ยง
ฉันกับเพื่อนๆเดินไปโรงอาหารคณะ วิศวะเพราะอยากไปขอเฮีย พอไปถึงก็เจอเฮียกับเดอะแกงค์ของเขานั่งอยู่
"พี่ดีเทล พี่ราช พี่ปุณ สวัสดีค่ะ"
"สวัสดีค่ะพี่ๆ"
ฉันและเพื่อนๆ ยกมือไหว้สวัสดีพี่ๆ
"สวัสดีครับ น้องๆ"
พี่ๆเองก็ทักทายพวกฉันกลับ
"นั่งก่อนครับ กินอะไรเดี๋ยวพี่ไปซื้อให้"
พี่ปุณรีบถามฉัน พร้อมระบายยิ้มส่งมาให้
"ไม่เป็นไรค่ะ พี่ปุณข
