ชายหนุ่มสอดส่องบริเวณนั้น เหมือนทุกอย่างช่างเป็นใจ ไฟในห้องดับสนิท หน้าต่างห้องถูกเปิดรับลมไว้ รวมไปถึงบรรไดไม้ช่างพอดีเสียจริง มือหนายกบรรไดมาเทียบที่หน้าต่างให้เบาเสียงที่สุด ฝีเท้าเบากับแรงของชายหนุ่มมาถึงหน้าต่างเพียงไม่นาน
ตุ๊บ!!
สงสัยผมกระโดดแรงไป ดีนะที่ใส่กางเกงยีนส์มาไม่งั้น เป้าคงขาดแล้ว เสียงคงจะดังโลมาที่อยู่บนเตียงสะดุ้งตื่น
"พี่ทิว!!..."
เธอลุกนั่งได้ไวมาก ในชุดสีชมพูลายการ์ตูนอีกแล้ว
"คือพี่อยากจะคุยด้วย"
"มาได้ไง..เดียวพ่อแม่โลมารู้"
"พี่มาไม่นานเดี๋ยวจะกลับ"
แล้วคนที่โกรธผมก็ลุกมาเปิดโคมไฟ สำรวจร่างกายคงจะสงสัยว่าจะเจ็บตรงไหนหรือป่าว
"พี่ทิวอยากคุยอะไรกับโลมาคะ"
"เรื่องที่ในเพจมันลง ไม่ใช่ความจริงนะ พี่ให้เค้าแก้ใหม่แล้ว"
"แล้วยังไงคะ ลับหลังใครจะไปรู้"
"เชื่อใจพี่บ้างสิโลมา การกระทำของพี่ยังไม่ชัดเจนอีกหรอ"
มันก็จริงตามที่พิวบอกแหละว่าเค้าดูชัดเจน จิตใจปวกเปี
