4. แอบหวง
2005 คำ
ทิว Talk
ให้ตายสิ เธอทำท่าออดอ้อนครั้งแรก มันทำให้หัวใจเต้นผิดจังหวะเลยรู้ไหม จนผมอดที่จะเขกหัวเธอด้วยความหมั่นไส้ไม่ได้
"โอ๊ย!!เจ็บนะนายทิว"
"นับตั้งแต่นี้เรียกว่าพี่ ไม่งั้นเธอก็หาคนติวใหม่แล้วกัน"
"อะเครนะคะ...พี่ทิว"
ถึงหน้าตาเธอจะไม่เต็มใจก็เถอะ ผมเลยเดินนำหน้าเก็บอาการออกมาก่อน จนมาถึงที่ชั้นสองตรงห้องแคชเชียร์
"สวัสดีค่ะคุณทิว"
"นี่คือคุณณัชชาคอยดูการเงิน"
แนะนำให้ยัยตัวแสบ
"สวัสดีค่ะโลมานะคะ"
"พอดีผมอยากจะฝากเธอไว้ให้คุณณัชชาสอนงานวันละประมาณ1ชม.จะมีปัญหาไหม"
คุณณัชชาเก่งเรื่องการเงินในผับนี้มาก แทบจะเป็นผู้ช่วยผมอีกคน
"คุณทิวลงมาฝากเองอย่างนี้รับรองไม่ผิดหวังค่ะ"
แล้วเธอก็เดินเข้าห้องไป ส่วนผมก็ลงมาตรวจงานข้างล่างต่อ
"มึงมายุ่งกับแฟนกูทำไม"
"สวยอย่างนี้อยากเป็นเมียพี่ไหม"
จนได้ยินเสียงคนทะเลาะกันบริเวณหน้าห้องน้ำ น่าจะเมาด้วย
"ก็เมียมึงมาอ่อยกูก่อน"
"ไอเหี้ยตายซะเถอะ"
จากนั้นชกต่อยกัน
ตุ๊บตั๊บ พลั๊ว!! เหมือนจะมีอาวุธเข้ามาด้วย ปกติจะมีการตรวจก่อนเข้าแล้ว น่าจะแอบนำเข้า การ์ดรีบเข้ามาห้าม จนผมเห็นมันฉุดกระชากผู้หญิงอย่างรุนแรง
ตุ๊บ!
"เฮ้ยมึงเกี่ยวอะไรด้วย"
"มึงไม่ควรทำผู้หญิง"
ผลัก!!ตุ๊บ!จนมันล้มลง ผู้หญิงกับแฟนต่างพากันวิ่งออกไป
ผลัวะ!เพ้ง!
"นายครับเป็นอะไรไหมครับ"
มันอาศัยจังหวะเผลอยกโถ่วใหญ่ทุ้มลงกลางหลังผม
ตุ๊บ!
"จัดการมันซะ"
ผมหันไปชกอย่างแรงสั่งการ์ดที่เหลืออัดมันเต็มที่ จนไอตุลเร่งมาประคอง
"เดียวผมพานายไปข้างบนนะครับ"
"ไม่ต้องไม่ได้เป็นไร สั่งเก็บตรงนี้ให้เรียบร้อย"
เพื่อไม่ให้ลูกน้องเสียขวัญ ขอเป็นคนเดินไปห้องพักเอง นั่งรอยัยตัวแสบที่ดูจากกล้องแล้วก้มหน้าตั้งใจทำงาน
แอร๊ด!!!เสียงเปิดประตู
พี่ณัชชาสอนฉันได้ดีมากจนไม่ยากจะลุกออกมาเลย แต่พี่เค้าคงรู้ว่ากลับดึกไม่ได้เลยให้พอก่อน พอเปิดประตูเข้ามาก็พบคนที่เรียกตัวเองว่าเจ้านายนอนหลับอย่างหมดแรงบนเตียงในห้องพัก พอหันไปพี่ตุลก็ขวักมือเรียกฉันมา
"อะไรหรอคะ"
"นายโดนคนทำร้ายมา ฝากทายาให้ด้วยนะดูแล้วคงจะชำอยู่"
"อ้าวพี่ตุลเป็นผู้ชายก็ทาสิคะ ตอนหลับๆนี่แหละ"
"ชะตาพี่ขาดแน่ถ้าไปจับตัวนาย เอาเถอะถ้าโลมาอยากมีเจ้านายดีๆอยู่"
พูดจบพี่เค้าก็ยัดกล่องยาใส่มือฉัน แล้วปิดประตูออกไป
"เจ้านายดีๆนะหรอ"
ฉันนั่งลงข้างเตียงเบาให้ที่สุด ค่อยๆเลิกชายเสื้อขึ้นดีนะที่นอนคว่ำคงจะเจ็บหลังละสิ
ตึกตัก ตึกตัก หัวใจทรยศเสียจริง เมื่อเจอหลังกว้างขาวๆเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ
"นี่เธอคิดจะฉวยโอกาสหรอ"
"เอ้านายเอ้ย!!พี่ทิวตื่นแล้วหรอ"
เค้าตะแคงข้างมาช้าๆดูรู้นะว่าเจ็บหลังแต่เก็บอาการอยู่
"แขนก็เจ็บ หลังก็เจ็บเดียวได้พิการหรอก"
พูดจบฉันก็พลักเค้าให้นอนคว่ำตามเดิม ถกชายเสื้อขึ้น แล้วหยิบทายาตรงที่ช้ำ
"โอ๊ย!เบาๆสิ"
"ก็เบาแล้วเนี้ย"
ก็เบาจริงนะ แถมใจสั่นตอนเห็นหลังขาวๆอีกต่างหาก
"โลมา"
"โลมา!"
"ห๊ะๆว่าไงนะ"
ฉันรีบสะดุ้งเลย ตกอยู่ในภวังค์นี้ได้ยังไงให้ตายสิเกิดมาไม่เคยโดนตัวผู้ชายเลย
"เหม่ออะไร"
"ป่าวๆพี่ทิวว่ามาสิ"
"ฉันถามว่ายากไหม"
"ที่พี่ณัชชาสอนนะหรอ พอในห้องเรียนฉันไม่ค่อยเข้าใจพอมาทำงานดันสนุกคิดได้เฉยเลย"
ฉันเก็บตลับยาแล้วพยุงตัวเค้าขึ้น
"ดีละ ถ้าวันไหนฉันไม่มีงานจะติวให้แล้วกัน แต่วันนี้เดียวให้ไอตุลไปส่งแล้วกันนะ"
"อย่าบอกนะสภาพนี้นายจะทำงานต่อ"
"ถ้าฉันไม่ลงไปดูบ้าง เค้าจะลือกันต่างๆนาๆ"
วันต่อมา..
ทิว talk
ช่างเป็นวันซวยจริง แขนที่ยังเจ็บอยู่ ยังมาเพิ่มใหม่ที่หลังอีก โชคดีหน่อยที่ไอกล้าไปรับที่บ้าน
"ไอคนนั้นเป็นไงบ้างวะโดนลูกน้องจัดการขนาดนั้น"
"นอนตายหน้าผับแล้วมั้งป่านนี้"
ผมตอบไปตามตรง
"โหดวะแต่โชคดีนะมึงโดนแค่หลังดีไม่ฟาดหัวตายได้เลยนะ"
"ช่างแมร่งเถอะ ถ้าไม่ตายกูจะตามเก็บอีก"
จนรถมาจอดหน้าคณะ วันนี้ต้องสั่งซ่อมไอพวกที่หนีไม่มารวม
"น้องๆครับ ลืมอะไรไปครับ ตั้งแต่ที่เรามาอยู่ในคณะวิศวะนี้ เราคือพี่ คือน้องใช่ไหมครับ แต่ทำไมมีบางคนถือวิสาสะไม่ยอมมารวมกับเพื่อนๆ หรือเราจะยอมเป็นคนเห็นแก่ตัวครับ"
เสียงขอไอเคลียร์กำลังลงโทษอยู่
"วิ่งรอบลานเกียร์5รอบปฎิบัติ"
คือมันใหญ่มากนะ แต่พวกเราก็มีเหตุผล เพราะมันจะไม่มีใครวิ่งมาคนเดียวนอกจากรักษาคนข้างๆพากันถึงจุดหมาย
"โหดแต่เช้าเลยนะมึง"
"เกิดเรื่องแล้วโลมา"
มูมู่วิ่งหน้าตื่นมาหาฉันในห้องเรียนที่พวกต่างเม้ามอยกันตอนครูยังไม่เข้า
"มีเรื่องอะไรมูมู่"
"ก็รุ่นพี่คณะเรานะสิ ให้ช่วยกันโหวตว่าใครจะถือป้ายของคณะในงานกีฬาม.เราไง"
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับโลมาล่ะมูมู่"
กิ่งดาวก็ยังสงสัย
"ไม่เกี่ยวได้ไงละโลมามีชื่อในนั้นด้วย คงต้องรอคะแนนวันนี้แล้วล่ะ"
ฉันไม่อยากเชื่อยัยมูมู่เลย ต้องวิ่งลงมาดูข้างล่างตึกที่แต่คนแย่งกันลงคะแนน
"อ้าวทะเลทำไมอยู่ที่นี่ละ"
จู่จู่น้องสาวฉันก็ยืนดูอยู่ด้วย
"ตัวมีรายชื่อกับเค้าด้วยหรอ มีแต่คนบอกว่ารายชื่อพวกนี้ขวัญใจหนุ่มเลยเชียว"
"ตัวก็ว่าไปทะเล เค้าละงงทำไมไม่เห็นรู้เรื่องพวกนี้เลย"
"แกจะได้เป็นหน้าเป็นตาคณะเลยนะโลมาฉันจะมีเพื่อนเป็นคนดังซะแล้ว"
มูมู่เสริมขึ้น
"เวอร์ไปแล้วแต่ยังไงพวกเราก็เชียร์โลมานะ"
พูดไปทุกคนก็กอดคอฉันอย่างคุ้นเคย
"เอาน่า ยังซะเค้าก็เชียร์ตัวนะ"
อดชื่นใจไม่ได้เลย ทั้งที่ในใจภาวนาขออย่าให้ได้เพราะชีวิตนี้ก็วุ่นวายอยู่แล้ว
ทิวtalk
ติ่ง ติ่ง(ข้อความ)
Loma:วันนี้ฉันลาหนึ่งวันนะติดรวมคณะ
Thiw:งั้นจะทบยอดเป็นวันต่อไป
Loma:สติ๊กเกอร์รูปกราบงามๆ
"นั่งยิ้มอะไรอยู่วะไอทิว"
ไอกล้าเอ่ยถามผมขึ้นเมื่อจบคลาส
"ป่าว"
"คนมีความรักมักจะมีรอยยิ้ม"
ไอเคลียร์เอ่ย
"มึงไม่ยุ่งได้บ้างปะวะ"
พวกผมก็เดินแซวกันลงจนได้ยินเสียงคนในคณะคุยกัน
"คณะบัญชีเลือกสาวถือป้ายวะไปดูกัน"
"น้องปุยนุ่นกูต้องชนะแน่เลย"
"มึงจะรู้ได้ไงน้องโลมาต่างหากตัวจริงโครตน่ารักเลย"
"เออจริงสิวันนั้นมึงแซวน้องเค้ายังยิ้มให้ไม่ด่ากลับสักนิด"
"รู้งี้กูจีบซะดีกว่า"
จนพวกผมสามคนหยุดเดินแล้วมองหน้ากัน
"ไอเหี้ยปืนมึงว่างหรอ"
ไอเคลียร์ถามมันขึ้น จริงๆมันก็อยู่ปี3เท่ากัน คะแนนเรื่องเรียนถือว่าต่ำมากพวกเราต้องหาอะไรให้มันแก้อยู่ตลอด
"เอ่อคือว่า..."
"กูเห็นลานเกียร์ต้นไม้ไม่ตัดเลยพวกมึงคงรู้นะว่าต้องทำไง"
ผมพูดจบก็เดินไปคณะบัญชีโดยมีไอกล้ากับเคลียร์ไปด้วย มันก็ไกลอย่างที่ยัยนั่นบอกแหละเพราะตั้งแต่เข้าม.มาก็ใช้รถมาตลอด มีแต่คนส่งเสียงเชียร์ดังสนั่น
"สโนว์1"
"ปุยนุ่นได้1"
"โลมา1"
"ปุยนุ่น1"
"โลมา1"
ตั้งแต่ฟังมายัยตัวแสบก็คะแนนนำอยู่ไม่น้อยนะ เจ้าตัวที่ยืนอยู่มีแต่หนุ่มส่งดอกไม้ให้ดูจะดีใจด้วยซ้ำ
"ในเพจมหาลัยก็ลงเรื่องนี้ด้วยนี่หว่า"ไอกล้าพูดขึ้น ทำให้ทุกคนกดโทรศัพท์ดู
"ถ้ามึงไม่จีบน้องโลมาระวังจะมาเสียดายทีหลังนะไอทิว"
ไอเคลียร์พูดขึ้น
"ไหนมึงบอกว่าโลมาอาจเป็นโลกสีชมพูของมึงไง"
ผมยังจำคำพูดมัน พวกเราเคยตกลงกันไว้ว่าจะไม่แย่งผู้หญิงคนเดียวกัน
"งั้นก็ตามใจมึงกูก็อยากรู้ว่าถ้าน้องดังขึ้นมาจะเป็นยังไง"
พอไอเคลียร์พูดจบเสียงก็เฮลั่น
"ดีใจด้วยค่ะน้องโลมาได้ถือป้ายคณะเราในปีนี้"
ทุกคนตบมือไปให้เธอที่ยืนยิ้มหวาน มองผ่านผมไปเลย
ณ ร้านข้าวข้างม.
"ถือว่าเค้าฉลองให้ตัวนะ"
ทะเลถือโอกาสพาฉันมากินข้าวแถวม.วันนี้ไม่ต้องรีบกลับไปอ่านหนังสือ
"อร่อยมากเลยตัว"
"กินเยอะๆสิยิ่งเรียนหนัก"
ยิ่งเห็นน้องกินเยอะฉันยิ่งตักกับข้าวให้
"แล้วคนติวหนังสือที่หาให้ดีไหม"
"ทะเลรู้จักนายทิวด้วยหรอ"
"อ้อพี่ทิวนะหรอเพื่อนทะเลแนะนำมาน่ะแต่พี่เค้าได้เอมาตลอดเลยนะ"
ขณะที่เรานั่งพูดคุยกัน ก็มีนักษาศึก2คนเดินเข้ามาร้านข้าว ดูแล้วน่าจะเมาอยู่บ้าง
"น้องโลมานี่หว่า"
"สวยทั้งคู่เลย"
เราสองพี่น้องมองหน้ากัน
"ค่ะพวกเรามาทานข้าวกัน เชิญพวกพี่ไปนั่งโต๊ะเลยนะคะ"
ทะเลยังพูดด้วยน้ำเสียงใจดี
"อยากนั่งกับคนสวยไม่ได้อ่อ"
มันยังมีน่าดึงเก้าอี้มานั่งร่วมโต๊ะ ฉันรีบจูงมึงทะเลลุกขึ้นเตรียมจะเรียกจ่ายตัง แต่มันดันดึงมือทะเลไว้
"ปล่อยน้องฉันนะไม่งั้นพวกแกเละแน่"
"เละยังไงจ๊ะคนสวย"
ตุ๊บ!!!
พี่เคลียร์พุ่งมาต่อยพวกมันทันที ทะเลกอดฉันอย่างกลัวตัวสั่น
"ไอเหี้ยปืนมึงเมาแล้วแถมมาฉวยโอกาสผู้หญิงแบบนี้ได้ไงเสียชื่อคณะกูหมด"
เจ้าของร้านเป็นผู้ชายตัวอ้วนใหญ่ เข้ามาจับตัวคนเมาไว้แล้วยังเตะซ้ำ
"ร้านกูไม่ต้อนรับพวกมึงออกไปเลยนะ"
"ฝากไว้ก่อนนะไอเคลียร์"
"กูจะรอ"
"น้องๆพี่ต้องขอโทษด้วยไม่ทันมองโต๊ะพวกเราเลย"
พี่เจ้าของร้านเข้ามาขอโทษเรา
"ไม่เป็นไรเลยค่ะ"
"น้องโลมากับน้อง..."
พี่เคลียร์เดินมาหาเรา
"ทะเลค่ะน้องของโลมาเอง"
"เป็นไรไหมพอดีพี่ขับผ่านมาเห็นพอดี"
"พวกเราขอบคุณพี่เคลียร์นะคะ"
ฉันและทะเลทราบซึ้งจริงๆ
"งั้นพี่ไปส่งนะเผื่อมีคนเมาแถวนี้อีก"
"แต่ว่า..."
"ไม่ต้องเกรงใจพี่หรอก"
"ก็ได้ค่ะ"
ระหว่างพี่เคลียร์ขับรถก็ชวนคุยไปเรื่อยแก้เขิน หอฉันอยู่ใกล้มากกว่าเลยลงมาก่อน ส่วนทะเลอยู่หอถัดไปเพราะอยู่ใกล้รพ.ที่ต้องฝึกงานในอนาคตเราเลยไม่ได้อยู่หอเดียวกัน
"งั้นโลมาฝากพี่เคลียร์ไปส่งทะเลด้วยนะคะ"
"ไม่ต้องห่วงโลมา"
ฉันโบกมือลาน้องสาว ที่ครอบครัวถนุถนอมมาเราไม่ค่อยทะเลาะกันแค่มีงอนตามประสา
_______
น่าสงสารยัยโลมากับทะเลเนอะ จะฉลองทั้งทีมีพวกไม่ได้รับเชิญมากวน แต่ยังมีความโชคดีที่มีพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วย
- ผู้เขียน
