EP 16
1202 คำ
“ถ้าฉันทำงานที่นี่คุณจะให้อยู่ในตำแหน่งอะไรล่ะ” เพราะคนอย่างเหมือนดาวไม่คิดจะถอยหลังแน่ในเมื่อได้เดินหน้าแล้ว
“คุณจะต้องเริ่มจากตำแหน่งเล็กๆ เช่นฝ่ายจัดซื้อ ฝ่ายประชาสัมพันธ์หรือฝ่ายบุคคลไปก่อน พอทำงานดีขึ้นก็จะได้เลื่อนตำแหน่งตามแต่ผมจะเห็นสมควร บอกแล้วไงว่าทุกอย่างขึ้นอยู่กับคุณเท่านั้น จะเอายังไงก็ว่ามาผมไม่มีเวลามานั่งอธิบายให้ฟังทั้งวันนะ ผมมีทั้งฟาร์มของตัวเอง ทั้งไร่และรีสอร์ตของพ่อคุณให้ต้องไปดูแล”
อีกฝ่ายต่างพูดอะไรไม่ออกไปตามๆ กัน ได้แต่หันไปหาคนที่จะตัดสินใจที่กำลังโกรธจนไม่รู้จะโกรธยังไง หากก็ถูกควบคุมเอาไว้ด้วยท่าทีนิ่งเฉยเท่านั้น “ว่ายังไงล่ะ จะเอายังไงก็บอกมา คุณสุทินจะได้ทำข้อตกลงร่วมกันอีกรอบ”
แสงตะวันไม่ใคร่จะแยแสนักว่าเด็กสาวตรงหน้าจะคิดยังไง เพราะรู้ดีว่าไม่อาจจะปล่อยทุกอย่างให้พังลงมาอีกรอบได้แน่
“ฉันจะตกลงตามที่คุณว่ามา ถ้าคุณจะยอมทำตามเงื่อนไขบางอย่างกับฉันก่อน” แววของคนไม่ยอมแพ้ฉายออกมาอีกรอบแล้ว เมื่อเหมือนดาวผู้มีความคิดดีๆ ที่ตัวเองจะไม่เป็นฝ่ายถูกบี้ข้างเดียว สองพ่อลูกหันไปหากันครู่เดียว
“ว่ามาสิ ถ้าทำได้ผมไม่มีปัญหาอยู่แล้ว” เหมือนดาวจ้องหน้าสามีในนามอย่างชั่งใจก่อนจะเอ่ยในสิ่งที่คิดว่าเขาน่าจะรับได้ไม่มากก็น้อย
“ฉันจะไม่หย่าและจะทำงานอย่างที่คุณต้องการ ถ้าคุณตกลงจะจัดงานแต่งงานระหว่างเราให้คนรับรู้ ฉันจะย้ายเข้ามาอยู่บ้านของคุณในฐานะภรรยาไม่ใช่ฐานะพนักงานธรรมดาๆ ทุกคนรอบข้างคุณจะต้องให้ความนับหน้าถือตาว่าฉันในฐาจะภรรยาถูกต้องตามกฏหมายของคุณ มีสิทธิ์มีเสียงเท่าๆ กับคุณในทุกๆ เรื่อง พอครบสามปี อาจจะช้าหรือเร็วกว่านั้นที่คุณเห็นว่าฉันมีความสามารถจะบริหารงานเองได้ เราถึงจะหย่ากัน”
ทุกคนในห้องต่างอึ้งกับข้อเสนอนี้ เว้นเสียแต่อาทิตย์ที่ออกจะขำอยู่บ้าง แต่ไม่ได้ว่าอะไรนอกจากหันไปมองหน้าลูกชายและยกให้เป็นคนตัดสินใจเอง “ผมไม่ได้อยากมีเมีย และไม่คิดว่าจะมีด้วย โดยเฉพาะเมียเด็กที่ฟันน้ำนมยังไม่หลุดด้วยซ้ำ”
“ฉันเป็นเพียงภรรยาในนามของคุณเท่านั้น เราจะไม่เกี่ยวข้องกันใดๆ เหมือนเคยเป็นมา ยกเว้นให้คนรอบข้างรับรู้ และฉันเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ร่วมกับคุณ มีสิทธิ์มีเสียงเหนือบรรดาคู่นอนของคุณเท่านั้น ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ฉันไม่ว่าอะไรในเรื่องนี้หรอก เพราะฉันเองก็มีแฟนอยู่แล้วทั้งคน เราจะให้อิสระกันในเรื่องนี้ คุณจะไปไหน กับใคร เมื่อไหร่ฉันไม่สน ในทางเดียวกันคุณก็ต้องไม่สนด้วยว่าฉันจะไปไหน กับใคร เมื่อไหร่ แฟร์มั้ยคะ”
“ทำไมผมต้องยอมด้วยล่ะ ในเมื่อผมไม่ใช่คนอยากจะได้อำนาจบริหารคืนเหมือนคุณนี่” “แปลว่าคุณจะเบี้ยวงั้นเหรอคะ”
“แล้วแต่คุณจะคิดสิ แต่ที่แน่ๆ อย่าได้คิดว่าผมจะยอมตามที่คุณขอมาก็แล้วกัน”
“แต่ฉันว่าแบบนี้ก็ดีนะเจ้าตะวัน แฟร์ดีออก ถ้าแกไม่ตกลงตามนี้ ในฐานะที่ฉันเป็นพ่อมีสิทธิ์พอๆ กับแก ฉันก็จะสั่งให้แกหย่ากับหนูดาวแล้วคืนทุกอย่างให้วันนี้”
“ป๋า! เรากำลังคุยกันด้วยเหตุผลนะครับ” เพราะไม่เข้าใจว่าพ่อจะมาขวางทำไม ในเมื่อเห็นๆ อยู่แล้วว่าเด็กตรงหน้าไม่อาจจะทำงานได้เก่งเท่ากับปากนัก เขาเลยไม่พอใจที่สุด ผิดกับคนอื่นๆ ที่แอบยิ้มออกมาด้วยความชอบใจ
“ฉันก็บอกด้วยความมีเหตุผล เลือกเอาว่าจะทำตามหนูดาวว่าหรือแกจะหย่าแล้วคืนทุกอย่างให้หนูดาววันนี้”
“แต่งงาน!!!” สองเพื่อนที่รออยู่นอกห้องประชุมเลยไม่รู้เรื่องอะไรต้องร้องออกมาพร้อมกัน เมื่อกลับเข้าบ้านแล้วได้ยินคำบอกเล่าของเพื่อน
“นี่หล่อนจะบ้าเหรอยะ! ไปเจรจาหย่ากลับจะต้องมาจัดงานแต่งแบบสายฟ้าแลบแทนนี่นะ ฉันไม่เข้าใจเลยให้ตายดิ้น!” อนุทัยที่แอ๊บแมนมาได้ตั้งนาน พอได้ยินคำเพื่อนถึงกับแต๋วออกเลยทีเดียว ทำเอาผู้ใหญ่ทุกคนในบ้านต่างหันไปมองหน้ากันด้วยความงง เพราะคิดว่าเขาคือแฟนของเหมือนดาวมาแต่แรกนั่นเอง
“อ้าว! ในเมื่อนายนั่นไม่ยอมหย่า ฉันก็ต้องเล่นแบบนี้ล่ะ ดี! สมน้ำหน้า อยากเอาเงินมาขู่เราดีนัก คอยดูนะฉันจะทำให้นายนี่ต้องรีบหย่าขาดจากฉันภายในปีนี้เลยล่ะ” “จะได้หย่าหรือเปล่าหรอก ถ้าหล่อนจะต้องย้ายไปอยู่บ้านเขาน่ะ ทำไมหล่อนไม่อยู่บ้านนี้ล่ะ สบายจะตายไป อีกอย่างไปอยูใกล้เขาวันดีคืนดีไม่โดนปล้ำเอาเหรอ” นรรยาอดสงสัยไม่ได้ ดุจเดือนเองก็คิดเหมือนกัน
“นั่นน่ะสิลูก แม่ไม่เห็นด้วยในเรื่องนี้เลย”
“ไม่ย้ายเข้าไปแล้วหนูดาวจะสืบเรื่องพ่อกับพี่หนูเดือนตายได้ยังไงล่ะคะแม่ ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ หนูดาวกับนายนั่นนอนคนละห้อง ไม่มีทางมาทำอะไรได้หรอกค่ะ อีกอย่างแฟนเขาแต่ละคนสวยๆ ทั้งนั้น อย่างหนูดาวเขาไม่มามองหรอกค่ะ”
“แต่งแล้วจะทำยังไงต่อล่ะหนูดาว อาก็ห่วงเหมือนกันนะ” โสรัตน์ดูจะผิดหวังไม่น้อยกับการกลับคำของแสงตะวัน เพราะวาดฝันไว้ว่าหลานกลับมาแล้วจะได้ทุกอย่างคืนมาอยู่ในมือ แล้วจะได้รีบเก็บเงินไปซื้อที่มาเป็นของหลานได้สักที
“หนูดาวก็ฝึกงานไปตามที่นายนั่นอยากให้ทำสิคะ แล้วก็จะแอบสืบหาหลักฐานมาเล่นงานนายนั่นให้ได้ด้วย พ่อกับพี่หนูเดือนจะต้องไม่ตายฟรีๆ ค่ะ ใครทำกรรมอะไรไว้จะต้องชดใช้แน่ แต่อาต้องช่วยหนูดาวนะคะ ไม่งั้นหนูดาวทำงานไม่สำเร็จแน่ค่ะ”
เหมือนดาวส่งสายตาอันมุ่งมั่นไปหาอา “อันนั้นมันแน่อยู่แล้วล่ะ อาจะปล่อยให้หนูดาวทำคนเดียวยังไงได้ล่ะ ว่าแต่จะทำยังไงถึงจะหาหลักฐานได้เรื่องมันก็เกิดมาหลายปีแล้วนะ อีกอย่างถ้ามัวแต่หาหลักฐานก็เลยไม่ต้องเอาเวลามาฝึกงานให้เก่งจนคุณตะวันยอมหย่าและคืนทุกอย่างให้กันพอดี”
- ผู้เขียน
