EP 10
1172 คำ
“เสียยังไงล่ะคะอา”
“อ้าว! ไม่เสียได้ยังไงล่ะ เราเป็นใคร มาจากไหน มีเงินทองสักเท่าไหร่เชียว ถึงจะไม่มีใครคิดว่ายัยหนูเดือนไม่คิดจับคุณตะวันด้วยการเอาเรื่องท้องมาขู่ บอกไปก็อายคนเปล่าๆ คนตายแล้วจะลุกขึ้นมาบอกอะไรได้ล่ะ”
“จริงของรัตน์ ยิ่งพูดไปก็เหมือนสาวไส้ให้กากินนั่นล่ะ”
นพพรเห็นด้วยอย่างยิ่ง “แต่ถ้าเป็นความจริง ตำรวจก็ต้องจับนายตะวันเข้าคุกสิคะอา” แต่เหมือนดาวกลับไม่เห็นด้วยสักนิด เลยแย้งเสียงแข็ง
“ไม่มีทางเป็นแบบนั้นไปได้หรอกหนูดาว อาว่าลืมเรื่องนี้ซะเถอะ แล้วก็ปล่อยให้เรื่องมันจบๆ ไปดีกว่า เราสู้ไปก็เหมือนเอาไม้ซีกไปงัดไม้ซุงเท่านั้น เผลอๆ ถ้าฝ่ายโน้นโกรธขึ้นมา ยึดกิจการของเราทั้งหมดจะว่ายังไงล่ะ”
โสรัตน์จำเป็นต้องพูดตรงๆ เพื่อให้หลานเข้าใจ “แล้วเราจะทำยังไงดีล่ะรัตน์ ปล่อยเรื่องนี้ไปเฉยๆ เหรอ” แต่แม่หลานกลับไม่อยากเข้าใจอะไรเลย เพราะไม่อยากให้ลูกกับอดีตสามีตายฟรี
“ใช่ค่ะอา แล้วเราจะทำยังไงดีคะ หนูดาวต้องไปบอกใคร หรือหนูดาวต้องทำยังไงดีคะอา”
“สิ่งที่หนูดาวทำได้ก็คือรีบๆ เรียนให้จบปริญญาแล้วกลับมาเอาทุกอย่างคืนให้ได้เท่านั้นล่ะ ทีเหลือเราค่อยมาว่ากันอีกที จะสืบเสาะหรือรื้อคดีมาทำใหม่ก็ค่อยมาดูกันตอนนั้นดีกว่า”
“จะเอาอะไรคืนได้ล่ะคะอา ในเมื่อที่ดินเป็นของเขา”
“ก็กิจการที่พี่รงค์ทำไว้ไงล่ะ กำไรเดือนหนึ่งๆ ไม่น้อยเลยนะ อาไม่เชื่อหรอกว่าไร่กับรีสอร์ตเราจะมีหนี้หลายล้านน่ะ แต่อาหาหลักฐานมาแย้งไม่ได้เท่านั้นเอง”
“แล้วใครจะทำได้คะอา”
“ก็หนูดาวไงล่ะ แต่ไม่ใช่ตอนนี้นะ ต้องตอนเรียนจบมาแล้วเท่านั้น จะได้รีบกลับมาหย่าแล้วบริหารเอง อาเชื่อว่าอีกไม่นานเราจะมีเงินซื้อที่ดินแปลงนี้คืนจากคุณตะวันแน่ ระหว่างนี้อาก็จะคอยดูอยู่ห่างๆ ว่าในไร่เรามีอะไรเกิดขึ้นบ้าง แล้วจะส่งข่าวให้หนูดาวเป็นระยะๆ”
“วันหยุดหนูดาวก็แวะมาดูไร่ได้นี่ลูก เขาไม่ได้ห้ามไม่ให้เรามานี่” นพพรรีบเสนอทันที
“หนูดาวจะไม่กลับมาหรอกค่ะลุงนพ”
“ทำไมล่ะลูก” ดุจเดือนเห็นท่าทีของลูกแล้วอดตกใจไม่ได้
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะแม่ หนูดาวแค่จะยังไม่กลับมาถ้าเราไม่มีอำนาจบริหารไร่นี้ แต่หนูดาวจะกลับมาเมื่อหนูดาวพร้อมเท่านั้น หนูดาวจะต้องหาทางสืบให้ได้ด้วยว่าพี่หนูเดือนกับพ่อตายด้วยน้ำมือใครกันแน่”
“แล้วหนูดาวยังจะเรียนหมอหรือเปล่าล่ะลูก”
“ไม่ค่ะแม่ หนูดาวจะเปลี่ยนเป็นมาเรียนบริหารหรือคณะอื่นที่ไม่ใช่หมอ หนูดาวจะไม่เรียนในเมืองไทยด้วย
ผู้ใหญ่ทั้งสามไม่มีใครกล้าเอ่ยเรื่องค่าใช้จ่ายอันมหาศาลจากความต้องการของสาวน้อยผู้มีสีหน้ามุ่งมั่นนี้แม้แต่คนเดียว เพราะรู้ๆ กันอยู่ว่าเรื่องเงินนั้นคือปัญหาใหญ่ของทุกคน
“ในเมื่อเขาบอกว่าจะรับผิดชอบเรื่องค่าใช้จ่ายให้หนูดาว แล้วทำไมหนูดาวจะไม่ไปเรียนในประเทศดีๆ มหาวิทยาลัยดีๆ ล่ะคะ” สาวน้อยยิ้มอย่างมีเลศนัย ทำเอาทุกคนยิ้มออกมาด้วยความเข้าใจ
“หนูดาวนี่ฉลาดจริงๆ อายังคิดไม่ทันเลยนะเรื่องนี้”
โสรัตน์ยิ้มแป้นให้หลานอย่างเอ็นดู “แน่นอนสิคะ ก็หนูดาวเก่ง ระหว่างนี้อาก็คอยรายงานความเป็นไปที่นี่ให้หนูดาวรู้ด้วยนะคะ เรียนจบเมื่อไหร่หนูดาวจะกลับมาเอาทุกอย่างของพ่อคืนแน่ๆ ค่ะ”
ตอนที่ 2
“เสียดายจังเลยนะคะแนทไม่ว่างตรงกับตะวัน ไม่งั้นคงได้ตามไปเที่ยวสเปนด้วยแล้วค่ะ” ‘สนันตนา รอดโอฬาร’ นางแบบสาวใหญ่วัยสามสิบสามผู้มีหุ่นกับใบหน้าไม่หนีสาวยี่สิบต้นๆ หันไปหาเจ้าของแขนแข็งแรงที่เมื่อคืนโอบกอดตัวเองไว้กระทั่งเช้าด้วยความเสียดายยิ่ง
ขณะก้าวออกจากลิฟต์ตรงไปยังโต๊ะอาหารเช้าบนสนามหญ้าอันเขียวขจีหน้าบ้าน มีอาทิตย์กับหวานใจ เมียสาวคราวลูกคนล่าสุดนั่งกินลมชมวิวอยู่ก่อนแล้ว “ผมไปไม่กี่วันเอง พอแนทเดินแบบเสร็จก็มาพักผ่อนรอผมอยู่นี่เหมือนเดิมสิ กลับมาจะพาขี่ม้าเที่ยว”
แสงตะวันในชุดเตรียมเดินทางหันไปหาสาวข้างกายที่คบหากันมากว่าห้าปีแล้ว “มารออยู่นี่แล้วแนทต้องรบกับแม่สาวๆ ของตะวันด้วยหรือเปล่าคะ”
แต่เขาก็ไม่ได้คบนางแบบสาวแค่คนเดียว เมื่อมีการคุยกันอย่างรู้เรื่องแบบผู้ใหญ่แล้ว ว่าต่างฝ่ายต่างมีอิสระในการคัดสรรคนที่จะมาใช้ชีวิตร่วมกันได้เต็มที่ “แนทไม่รบก็ชนะอยู่แล้วนี่”
“ชนะแล้วฉันจะได้อุ้มหลานไวๆ ด้วยหรือเปล่าล่ะเจ้าตะวัน”
ผู้พ่อรีบแซวเมื่อลูกเดินไปทรุดกายลงนั่งตรงข้าม “คงยากครับป๋า เพราะผมเกลียดเด็ก ไม่อยากยุ่งยากวุ่นวาย เบื่อ แทนที่ป๋าอยากจะได้หลานตัวเล็กๆ ทำไมป๋าไม่ทำลูกของตัวเองอีกคนล่ะครับ”
“จะให้ฉันไปแก้หมันน่ะเหรอ ไม่เอาหรอกกลัว! แค่ตอนไปทำเพราะทนแม่แกรบเร้าไม่ไหวฉันก็กลัวนกเขาจะไม่ขันอยู่แล้ว จะให้กลับไปหามีดหมออีกฉันขอตายดีกว่า”
“งั้นป๋าก็ไม่ต้องถามหาหลาน เพราะผมไม่อยากได้! ไม่อยากมี! ไม่ชอบ!”
“แล้วแกจะหาทายาทที่ไหนมาสานต่อฟาร์มของแกวะ”
“คนอยากได้มีเยอะแยะ ทำไปสักพักพอเบื่อผมก็ขายเอาเงินไว้ใช้ตอนแก่เท่านั้น จะยากอะไร”
“ฉันจะคอยดูว่าแกจะห่างม้าไปได้สักกี่วัน”
เพราะพ่อรู้ดีว่าเขากับม้าแทบจะเรียกได้ว่าเกิดมาคู่กันแล้ว “ไม่ทำฟาร์มก็ใช่ว่าผมจะมีม้าไม่ได้นี่นาป๋า เลี้ยงไว้ดูเล่นสิบยี่สิบตัวก็ไม่เสียหายอะไร จริงมั้ยแนท”
“ค่ะ ถ้ามีเงินซะอย่างทำอะไรก็ไม่น่าเกลียดหรอก” แสงตะวันชอบใจคู่ขาที่คบหากันมานานกว่ากับสาวอื่นก็ตรงนี้ล่ะ เพราะดูเหมือนว่าทัศนคติจะตรงกันหลายต่อหลายอย่างทำให้เขาเบาใจเวลามีสนันตนามาอยู่ด้วย
- ผู้เขียน
