EP 12
1114 คำ
อนุทัยอดอยากมีส่วนร่วมไม่ได้ “เยอะแยะครับ บ้านเอย รถเอย เงินเอย หน้าตาเอย คุณตะวันน่ะเวลาฟันใครไม่เคยฟันฟรีหรอกครับ แต่ละคนมีบ้านหลังใหญ่ให้อยู่ รถหรูๆ ให้ใช้ เงินในบัญชีไม่มีขาด เวลาได้ควงแกออกงานก็เป็นที่อิจฉาสาวๆ ทั้งเมือง ใครจะไม่อยากได้ล่ะครับ”
“ขนาดนั้นเลยเหรอคะอา”
เหมือนดาวเบะปากนิดๆ อย่างชิงชัง เวลาคิดถึงภาพสามีแต่เพียงในนามควงสาวคนนั้นคนนี้ออกงาน “ใช่สิหนูดาว! อาเห็นแล้วยังอดหมั่นไส้ไม่ได้ อยากจะบอกเรื่องหนูดาวจดทะเบียนให้คนรู้ทั่วเลยด้วยซ้ำ ถ้าไม่กลัวจะถูกคุณตะวันไล่ออกไปหางานทำที่อื่นนะรับรองเอาไม่เก็บไว้แน่”
โสรัตน์เองก็หมั่นไส้เจ้านายหนุ่มไม่น้อย “ไม่บอกน่ะดีแล้วล่ะค่ะอา เพราะพรุ่งนี้หนูดาวก็จะหย่ากับนายนั่นแล้ว และเราก็จะได้อำนาจบริหารงานทุกอย่างมาไว้ในมือเราแล้ว รับรองว่าหลังจากนั้นหนูดาวจะกระชากหน้ากากนายนั่นออกมาให้คนได้รู้ทันทีเลยล่ะ”
เหมือนดาวส่งสายตาอันมุ่งมั่นให้ทุกคนได้เห็น เพราะเก็บงำเรื่องนี้ไว้ในใจมาหลายปีเต็มที “เอาเรื่องไร่กับรีสอร์ตกลับมาเป็นของเราให้ได้ก่อนเถอะหนูดาว เรื่องนั้นไว้ว่ากันทีหลัง อาอยากรู้เต็มทีแล้วว่าที่คุณตะวันบอกปาวๆ มาตั้งแต่เข้าไปบริหารปีแรกๆ ว่าขาดทุนๆ น่ะ จริงหรือเปล่า”
“จริงเหรอคะอา แล้วถ้าเอามาบริหารเองเราจะทำยังไงดีล่ะคะถึงจะทำให้ไร่กับรีสอร์ตมีกำไรขึ้นมาอีก” ด้วยเพราะเหมือนดาวรู้ตัวดีว่าเงินทุนหมุนเวียนของตัวเองกับอานั้นมีไม่เท่าไหร่ หรือจะเรียกได้ว่าไม่มีเลยด้วยซ้ำ จึงออกจะกังวลไม่น้อยกับเรื่องนี้
“จะกลัวไปทำไมล่ะหนูดาว ถ้าขาดทุนอย่างที่คุณตะวันบอกจริงๆ พอได้มาเป็นของเราแล้ว เราก็ขายไปให้คนอื่นมาบริหารเลยสิ ขายทั้งร้อยไร่นั่นล่ะ แล้วเราจะได้รีบย้ายๆ หนีไปอยู่ที่อื่นสักที บอกตรงๆ ว่าอาก็ชักจะเบื่อคนแถวนี้เต็มทีแล้ว”
ทว่าคนเป็นอากลับไม่กังวลสักนิด “จะขายได้ยังไงล่ะรัตน์ก็ ในเมื่อที่ดินเป็นชื่อคุณตะวันอยู่” ดุจเดือนอดสงสัยในจุดนี้ไม่ได้ และมองไม่เห็นทางที่จะตีจากแสงตะวันไปไหนได้เลยด้วยซ้ำ
“นั่นสิคะอา” เหมือนดาวก็รู้พอๆ กับแม่รู้
“ไม่ต้องห่วงหรอกน่า รับรองว่าอาหาคนมาซื้อได้ก็แล้วกัน และอาจะพูดกล่อมเขาจนใจอ่อนยอมให้เงินก้อนเรามาซื้อคืนจากคุณตะวันให้ได้ แล้วค่อยไปขายต่ออีกที แค่นี้เรื่องก็จบแล้ว”
“ใครที่ไหนจะทำแบบนั้นกันน่ะรัตน์” ดุจดาวพูดติดตลก
“เอ่อน่า! บอกว่ามีก็มีสิ เอาเป็นว่าให้ได้ทุกอย่างมาเป็นของเราก่อนก่อนเถอะ”
“ให้หนูดาวดูก่อนนะคะอาว่าผลประกอบการเป็นยังไง ถ้าพอมีกำไรหรือไม่ได้ขาดทุนอะไรมากหนูดาวไม่อยากขายค่ะหนูดาวสงสารพ่อ อุตส่าห์บุกเบิกมา” เพราะนี่ไม่ใช่เรื่องที่เหมือนดาวคิดเอาไว้ แต่ก็ไม่ได้ตัดโอกาสที่อาเสนอให้ไปซะทีเดียว ด้วยรู้ดีว่าตัวเองนั้นมีความสามารถจะทำต่อได้ หากก็ขาดแหล่งเงินทุนเท่านั้น
“ได้ๆ ไว้เราค่อยมาดูกันอีกทีก็แล้วกัน”
“ค่ะ แล้วคุณลุงอาทิตย์ล่ะคะอยู่หรือเปล่า หนูดาวมีของมาฝากว่าจะเอาไปให้หน่อยค่ะ”
“อยู่นะ ปกติกินเที่ยงเสร็จคุณป๋าจะนั่งอ่านหนังสือในห้องสมุดนั่นล่ะ เย็นๆ ถึงจะออกจ๊อกกิ้งไม่ก็ขี่ม้าเที่ยว กลับจากนี่หนูดาวไปหาเลยก็ได้”
“ค่ะอา”
“ว่าแต่ดีเทลงานบริหารหนูดาวจะเอายังไงดีล่ะ หรือต้องไปคุยกับคุณตะวันก่อนว่าอะไรเป็นยังไง”
“ไม่ต้องคุยหรอกค่ะ หนูดาวเตรียมตัวมาเรียบร้อยแล้ว ให้เขาโอนงานมาแค่นั้นพอ ที่เหลือเราจัดการกันเองค่ะ นุกับนาย่าจะมาช่วยในช่วงเดือนหรือสองเดือนแรก เพราะอยากพักก่อนกลับไปทำงานที่บ้านค่ะ” เหมือนดาวหันไปหาสองเพื่อนแล้วยิ้มให้อย่างสนิทสนมกลมเกลียวกัน “ก็ดีเลยสิ ตอนรับงานใหม่ๆ นี่อะไรก็จะยุ่งไปหมด แต่ไม่ต้องห่วงหรอก มีอาอยู่ทั้งคนรับรองหมดปัญหา งั้นเรากลับกันดีกว่า หนูดีคงจะง่วงนั่งทำตาปรือใหญ่แล้ว”
“ตามสบายนะเดือน ไว้เย็นๆ เลิกงานแล้วจะรีบกลับมา”
พอส่งทุกคนตรงหน้าบ้านได้ โสรัตน์ก็รีบเอ่ย “จ้ะๆ ไม่ต้องรีบหรอก ทำงานตามสบายเลย เดือนไม่เหงาหรอก” ดุจเดือนรีบลงจากรถแล้วส่งยิ้มบางๆ ให้น้องอดีตสามีด้วยความขอบคุณ
“แล้วหนูดาวล่ะแน่ใจนะว่าจะไม่ไปรถอาน่ะ” โสรัตน์ไม่วายหันไปถามหลานเพราะต้องรีบไปทำงานในช่วงบ่าย ด้วยกลัวเจ้านายจะตำหนิเอา เหมือนดาวเองก็รู้ว่าอารีบ
“ไม่เป็นค่ะอา หนูดาวให้นุไปส่งก็ได้ค่ะ”
“แน่ใจนะ แล้วไปถูกเหรอ จำบ้านได้เหรอ” อายังอยากได้คำตอบที่แน่ชัด “ค่ะอา! หนูดาวจำได้ อาไปทำงานเถอะ”
“โอเคๆ เสร็จแล้วถ้าอยากไปคุยกับอาที่ออฟฟิศด้านโน้นก็ตามไปนะ บอกว่ามาหาอาเดี๋ยวเขาก็โทรตามเองล่ะถ้าอาไม่อยู่” อาชี้ไปทางออฟฟิศซึ่งเป็นอาคารสองชั้นทำด้วยอิฐแดงตั้งตระหง่านอยู่ไกลลิบ
“ค่ะอา” เหมือนดาวรับคำแล้วก็รีบขึ้นไปนั่งรถเพื่อนที่ยังไม่ได้ดับเครื่องทันที ก่อนจะชี้บอกทางให้ขับตรงไปอีกฟากของไร่ดอกทานตะวันไปยังบ้านสองหลังที่ตั้งตระหง่านโดดเด่นเป็นสง่าสะดุดตาคนที่ได้พบเห็นไม่น้อย
“จอดตรงนี้ล่ะนุ เราลงไปคนเดียวพอ”
“แน่ใจนะหนูดาวว่าจะไม่ให้เราเข้าไปด้วย” อนุทัยหนุ่มหน้าใสไร้ริ้วรอยหันไปถามอย่างคนเป็นห่วง หลังจอดรถคู่กายที่ได้เป็นของขวัญวันเรียนจบจากครอบครัว
- ผู้เขียน
