บทที่ 22
หลังจากนั้นไม่กี่วันทางจวนสกุลฝูก็ส่งหีบที่บอกว่ามันคือสินเดิมของฝูหรงมา
“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ” ผู้นำทั้งสองตระกูลนั่งพูดคุยกัน เพราะเรื่องที่ค้างคาจึงทำให้ทั้งคู่เผลอหลบหน้ากันโดยไม่รู้ตัว แต่วันที่ม่อซื่อมารับฝูอิงกลับไม่ได้ทำเพียงแค่รับนางกลับแต่ยังนำสินสอดมาให้กับตระกูลฝู ถึงแม้คนตระกูลฝูจะไม่พอใจที่ได้รับรู้ว่าบุตรสาวจากฮูหยินเอกของตนกลับได้แต่งเข้าตระกูลคหบดีเพียงแค่ตำแหน่งอนุเท่านั้น แต่เมื่อข้าวสารกลายเป็นข้าวสุกไปแล้วจะพูดหรือเอ่ยอะไรก็ยากไปหมด
สุดท้ายจึงทำแค่รับสินสอดมาแล้วส่งฝูอิงให้กับตระกูลม่ออย่างเป็นทางการเพียงเงียบ ๆ ในจวน
และเพราะรู้ว่าฝูอิงได้นำสินเดิมที่อยู่ที่ฝูหรงติดตัวไปด้วยแล้ว จึงนำสิ่งที่บุตรสาวอีกคนควรได้มาให้
“ขอโทษจริง ๆ ข้าไม่รู้ว่าบุตรสาวคนโตมาสร้างความลำบากใจที่นี่ พูดแล้วก็น่าอาย ฮูหยินของข้าปิดบังช่วยนาง ตอนที่นางหนีไปก็ทำให้ที่นี่เกือบจะเสียช
