18
ไม่คาดสายตา
@หมู่บ้านเชิงดอย
ใช้เวลาราวสามชั่วโมงกว่าที่รถแล่นเข้ามาในเส้นทางที่ขรุขระราวกับกำลังเดินทางขึ้นไปบนสันเขาในระหว่างทางมิลลิกาเลือกที่จะนั่งเงียบตลอดทางจนกระทั่งผล็อยหลับไป
รถกระบะคันใหญ่เลี้ยวเข้ามาจอดในลานกว้างก่อนที่เจ้าของรถจะดับเครื่องยนต์พร้อมกับปลดเข็มขัดนิรภัยออกแล้วมองใบหน้าสวยเฉี่ยวของคนข้าง ๆ ที่ยังคงหลับตาพริ้มอยู่
"คุณตื่นได้แล้ว คุณ"
"อื้ออ~" นางแบบสาวส่งเสียงอู้อี้ในลำคอก่อนจะค่อย ๆ ปรือตาขึ้นมาอย่างงัวเงียสิ่งแรกที่เธอเห็นก็คือป่าที่เต็มไปด้วยต้นไม้สีเขียวขจีตรงหน้า
"ที่นี่ที่ไหน? นายพาฉันมาที่นี่ทำไม?" เธอเอ่ยถามด้วยความหวาดระแวงเพราะไม่ว่าจะมองไปตรงไหนก็เห็นแต่ต้นไม้เต็มไปหมด
"ปลดเข็มขัดออกแล้วรีบลงจากรถได้แล้ว" ภามินไม่ตอบเขาพูดทิ้งท้ายก่อนจะเปิดประตูลงจากรถแต่ทว่ามิลลิกากลับยังนั่งนิ่งไม่ทำตามในสิ่งที่เขาบอกทำให้ร่างสูงต้องเดินอ้อมไปเปิดประตูฝั่
