14
ดูแล
เสียงฝีเท้าหนัก ๆ เดินเข้าไปยืนนิ่งอยู่ขอบเตียงก่อนที่จะหยุดสายตามองใบหน้าขาวซีดของนางแบบสาวที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียง มือหนายื่นเข้าไปอังหน้าผากมนเมื่อรู้สึกได้ถึงอุณหภูมิความร้อนที่แผ่มาก็หย่อนสะโพกนั่งลงบนขอบเตียงก่อนจะหยิบผ้าในกะละมังขึ้นมาบิดน้ำจนหมาดแล้วบรรจงเช็ดไปที่กรอบหน้าเรียวสวย
ครืด~ ครืด~
เสี่ยงสั่นครืดคราดของเสียงโทรศัพท์มือถือที่ดังมาจากหัวเตียงทำให้ภามินที่กำลังเช็ดให้มิลลิกาเหลือบตามองก่อนที่เขาจะวางผ้าไว้บนหน้าผากมนของเธอแล้วเอื้อมมือเข้าไปหยิบมาก่อนจะกดรับสายเมื่อเห็นชื่อที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอสี่เหลี่ยม
(มิลทำไมลูกไม่รับสายพ่อ) เสียงของทินกฤษณ์ดังขึ้นทันทีที่กดรับสาย
"ผมเองครับคุณอา"
(ภามิน?)
"ครับ"
(นี่มันโทรศัพท์มิลไม่ใช่เหรอ?)
"ครับ ตอนนี้น้องไม่สบายครับ ผมต้องขอโทษคุณอาด้วยที่ทำให้น้องเป็นแบบนี้"
(ไม่สบายเหรอ ลูกสาวอาเป็นอะไร) น้ำเสียงของทินกฤษณ์เร
