ช่วงสายวันถัดมา
พายรัญรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงีย ท่ามกลางความเงียบสงบภายในห้องนอนที่เป็นเรือนหอของตนและคิลเลียน เธอกวาดสายตามองรอบๆ ห้องนอน รวมถึงพื้นที่ว่างเปล่าข้างกายตน
"พี่หมอ..." หญิงสาวเปิดผ้าห่มออกเพื่อสำรวจเรือนร่างของตนเช่นทุกเช้า โชคดีที่ชุดนอนยังคงอยู่เช่นเดิม แม้ความหวาดระแวงจะน้อยลงแต่ก็ใช่ว่าจะมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ หญิงสาวชำเลืองมองนาฬิกาติดผนัง จึงเห็นว่าเป็นเวลาสิบโมงเช้าแล้ว
"นี่เราตื่นสายขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย เมื่อคืนแทบจะไม่ได้นอน" เธอพึมพำ แล้วจึงก้าวขาลงจากเตียงนอน จากนั้นจึงเดินลงมายังชั้นล่างเพื่อสำรวจบริเวณห้องนั่งเล่นไปจนถึงห้องอาหาร
อาหารที่คิลเลียนจัดเตรียมไว้ยังคงอยู่บนโต๊ะเช่นเดิมจากเมื่อคืน หญิงสาวจ้องมองชิ้นเนื้อสเต๊กในจานด้วยความรู้สึกผิด เมื่อคืนชายหนุ่มไม่ได้ทานมื้อค่ำ และเช้านี้ห้องครัวยังคง สภาพเดิม แปลว่าเขาไม่ได้ทำอาหารทานมื้อเช้าด้วยเช่นเด
