พายรัญรื้อหมอนข้างและหมอนใบใหญ่ออกมาจากตู้เก็บชุดเครื่องนอนของคิลเลียน เธอวางหมอนซ้อนกันสามชั้นเป็นปราการขวางกั้นตรงกลางระหว่างเตียงใหญ่เพื่อไม่ให้ชายหนุ่มสามารถมองเห็นตนยามหลับนอนได้แม้แต่ปลายเส้นผม
แต่ดูเหมือนว่าหมอนทุกใบจะถูกเจ้าของเตียงเขวี้ยงมันลงไปกองบนพื้นห้องอย่างไม่ไยดี พายรัญหยัดกายลุกขึ้นนั่งและจ้องมองคนตัวโตที่กำลังทิ้งตัวนอนลงด้วยแววตาเอาเรื่อง
"พี่หมอโยนหมอนของพายทิ้งทำไมคะ อยากนอนเตียงเดียวกันก็นอนแล้ว แค่เอาหมอนมากั้นไว้ยังจะเอาออกอีก" เธอต่อว่าเขาด้วยสีหน้าบึ้งตึง ขณะที่คิลเลียนยกมือขึ้นมากอดอกแกล้งหลับตาพริ้ม
"ลงไปเก็บหมอนกลับมาให้พายเดี๋ยวนี้เลยนะคะ พี่หมอไม่มีสิทธิ์ที่จะมาโยนหมอนทิ้งแบบนี้นะ" เธอบอก ทว่าอีกฝ่ายกลับยังคงนอนนิ่ง
"พายรู้นะว่าพี่หมอยังไม่หลับ ไม่ต้องมาแกล้งหลับเลยนะคะ ทำแบบนี้ทำไม?"
"ทำอะไร?" เขาเลิกคิ้วถาม ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นกับสิ่งที่ตนทำลงไปเมื่อครู
