เลิกดื้อแล้วยัง
1865 คำ
เป็นเวลาเกือบห้าชั่วโมงแล้วที่จันทร์เจ้าขังตัวเองไว้บนห้องนอนหลังจากที่กลับมาก็โดนไฟเพลิงสั่งสอนชุดใหญ่จันทร์เจ้าเพียงรับฟังเงียบๆ ใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตาเพราะสงสารลูกแมวที่ต้องถูกทิ้งอย่างไม่ใยดี
“เจ้า” เสียงของไฟเพลิงดังขึ้นอยู่หน้าประตูเป็นครั้งแรกที่จันทร์เจ้าต่อต้านเขาเธอรีบขึ้นห้องหลังจากโดนบ่นชุดใหญ่ต่อให้ไฟเพลิงจะพูดยังไงก็ไม่ยอมเปิดประตูเธอรู้ว่าเธอผิดแต่เธอเองก็โกรธเขาที่ทำกับแมวแบบนั้น
ไฟเพลิงถอนหายใจพรืดใหญ่คิดว่าการไปทำงานจะเป็นการสงบสติตัวเองแต่ก็เปล่าเลยเขาว้าวุ่นใจจนต้องเรียกแม่บ้านให้มาอยู่เป็นเพื่อนจันทร์เจ้าส่วนเขาก็รีบกลับมาหลังจากทำงานเสร็จแต่พอกลับมาทุกอย่างก็ยังเหมือนเดิมคือจันทร์เจ้าเอาแต่เงียบ
01.00น.
เสียงเปิดประตูห้องนอนดังขึ้นจันทร์เจ้ายังคงนอนกอดหมอนข้างไม่ยอมหันไปดูว่าใครเป็นคนเปิดเข้ามาแต่เธอเองก็พอรู้อยู่หรอกตอนแรกก็คิดว่ากลับไปแล้วเพราะหลังจากที่มาเรียกล่าสุดก็หายไปเลยในใจก็คิดว่าพอเช้าวนใหม่มาถึงคงจะโดนบ่นอีกสักชุดเป็นแน่
“เจ้า” เตียงที่ยวบลงไปไม่ได้ทำให้จันทร์เจ้าหันกลับมาไฟเพลิงจึงใช้ไม้ตายไม่นานจันทร์เจ้าก็หันมาหาเขาทันที
“เหมี๊ยว เหมี๊ยว” แมวตัวนอนตะกุยอยู่หัวของจันทร์เจ้าไฟเพลิงมองจันทร์เจ้าที่รีบเด้งตัวลุกขึ้นมาก่อนจะกดเปิดไฟหัวเตียงและก็พบกับแมวสีขาวตัวเล็กที่อยู่ในสภาพมอมแมมไม่ต่างอะไรกับไฟเพลิงที่บนตัวมีเศษใบไม้ติดอยู่
“เลิกดื้อแล้วยัง” ไฟเพลิงเอ่ยถามพร้อมกับถอดเสื้อทิ้งลงข้างเตียงเพราะไม่รู้จะทำยังไงให้จันทร์เจ้ากลับมาเป็นปกติเลยต้องจำใจขับรถกลับไปยังที่ปล่อยแมวแล้วออกตามหามันกว่าสามชั่วโมงโดยจ้างใ้ห้คนแถวนั้นช่วยตามหาด้วยโชคดีที่มันไม่ได้รับบาดเจ็บและไม่ได้ไปไหนไกลสักเท่าไหร่
“ฮึกก เจ้าขอโทษค่ะ” จันทร์เจ้าเบะปากก่อนจะสวมกอดคนตรงหน้าด้วยความรู้สึกผิดและรู้สึกซาบซึ้งใจเธอบอกแล้วว่าไฟเพลิงไม่ได้เลวร้ายอะไรเขาอ่อนโยนและใส่ใจเธอมากกว่าผู้หญิงที่นอนทั่วไปนั่นคือข้อดีของเธอ
“เห้อ…เอาแมวให้ป้าวันไปก่อนแล้วหันมาทำแผลให้ผม” ไฟเพลิงลูบหัวเล็กเบาๆ ก่อนจะเรียกให้ป้าแม่บ้านเอาแมวไปทำความสะอาดแล้วหาที่อยู่ให้ซึ่งแน่นอนก็คงมีแต่ตะกร้าที่คนอื่นใช้กันทั่วไปเวลาอุ้มแมวไปหาหมอนั่นแหละจันทร์เจ้ารีบทำตามอย่างว่าง่ายใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มซึ่งเขาเห็นแบบนั้นแล้วก็คิดถูกดีที่ไปตามหาแมว
หลังจากไฟเพลิงเข้าไปอาบน้ำเสร็จจันทร์เจ้าก็รีบทำแผลให้อย่างเบามือที่สุดมันเป็นเพียงรอยขีดข่วนน่าจะมาจากกิ่งไม้ในป่าถึงแม้แผลจะไม่ลึกแต่ว่าเยอะอยู่พอสมควรส่วนไฟเพลิงก็นั่งให้ทำแผลนิ่งๆ ตาก็มองตรวจงานในไอแพดพลางๆ
“เสร็จแล้วค่ะ” จันทร์เจ้าเอ่ยขึ้นพร้อมกับเก็บกล่องยาเข้าที่และกลับมานั่งบนเตียงเหมือนเดิม
“ขอบคุณนะคะ” จันทร์เจ้าเอ่ยขอบคุณไฟเพลิงด้วยน้ำเสียงที่จริงใจเธอซึ้งใจมากจริงๆ กับสิ่งที่ไฟเพลิงทำให้กับเธอไฟเพลิงเงยหน้าออกจากไอแพดก่อนจะกดปิดมันพร้อมกับล้มตัวลงนอนและตบที่ว่างข้างๆ ให้จันทร์เจ้าเข้ามานอนก่อนจะสวมกอดพร้อมกับดมกลิ่นตัวที่หอมหวานเฉพาะของจันทร์เจ้ากลิ่นของสบู่ที่สะอาดมีกลิ่นหอมของพรรณเบอร์รี่เป็น กลิ่นที่เขาเสพติดมากจนอี๋ทุกครั้งเวลาได้กลิ่นน้ำหอมแรงๆ ของผู้หญิงบางคนแต่กับจันทร์เจ้าเขาอยากจะจับเธอมาฟัดทั้งวันทั้งคืนก็คงไม่พอ
“อืม เป็นเด็กดีด้วยล่ะ” ไฟเพลิงเอ่ยตอบก่อนจะได้ยินเสียงเล็กๆ ขำออกมาเบาๆ นั่นก็เรียกรอยยิ้มบนใบหน้าเขาได้เหมือนกันโชคดีที่ภายในห้องมืดลงแล้วจันทร์เจ้าคงไม่เห็นว่าเขายิ้มมีความสุขแค่ไหน ถ้าเห็นเขาคจะเขินตายหมดความน่านับถือหมดและทั้งสองก็นอนกอดกันจนเผลอหลับไปทั้งคู่
เช้าวันต่อมา
“เหมี๊ยว เหมี๊ยว” เสียงแมวตัวน้อยดังไปทั่วบ้านหลังจากที่ป้าวันพาไปทำความสะอาดและซื้ออาหารให้มันกินจันทร์เจ้าถึงกับรีบกินข้าวก่อนจะมานั่งลงเล่นกับมันไฟเพลิงเองก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่แค่หงุดหงิดนิดหน่อยที่แมวตัวนี้เหมือนจะดึงความสนใจจากจันทร์เจ้าได้ดีเหลือเกิน
“จะไปทำไหมงานอ่ะเจ้า” ไฟเพลิงเอ่ยถามเมื่อเรียกให้คนตัวเล็กไปขึ้นรถสักพักแล้วแต่จันทร์เจ้าก็ไม่ลุกเสียที
“วันนี้เจ้าหยุดได้มั้ย” จันทร์เจ้าเอ่ยเสียงอ้อนไฟเพลิงมองใบหน้าหวานที่รีบวิ่งเข้ามาเกาะแขนเขาพร้อมทำหน้าอ้อนช่างน่ารักจับใจแต่คงต้องถามหาเหตุผลก่อนว่าจะหยุดไปทำอะไร
“ไปไหน” ไฟเพลิงถามเสียงเรียบมือหนาโอบกอดคนตัวเล็กไว้จันทร์เจ้าเกยคางบนอกไฟเพลิงก่อนจะฉกยิ้มกว้าง
“เล่นกับแมว” คำตอบสุดแสนจะใสซื่อออกมาจากปากของจันทร์เจ้าที่ร้อยวันพันปีไม่เคยคิดจะหยุดงานต่อให้ไม่สบายเป็นลมล้มพับก็ไม่คิดจะหยุดงานแต่มาขอร้องให้หยุดงานเพราะจะอยู่เล่นกับแมวนี่นะ
“ถ้าให้หยุดจะได้อะไร” ก็ไม่ได้อยากจะใจอ่อนหรอกนะแต่ถ้าจะหยุดก็ต้องมีข้อเสนอดีๆ ตอบแทนสักหน่อย
“ให้หอมแก้ม10ทีเลย!” ว่าแล้วก็ทำแก้มป่องใส่ ไฟเพลิงหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะลูบผมจันทร์เจ้าอย่างเอ็นดูพร้อมกับก้มลงไปกระะซิบที่ข้างหูบางอย่างแผ่วเบา
“เปลี่ยนเป็นเอาสัก10รอบแทนได้ปะ” ใบหน้าสวยขึ้นสีแดงพร้อมอ้าปากค้างทันทีเมื่อได้ยินประโยคนั้นจันทร์เจ้าเงยหน้ามองคนตัวโตที่หัวเราะชอบใจกับการแสดงสีหน้าของเธอก่อนจะรีบเดินหนีมาขึ้นรถ ใจจริงก็อยากจะหยุดงานมาเล่นกับแมวแหละแต่ก็คิดได้ว่ามีงานค้างอีกมากมายเพราะเมื่อวานก็หยุดไปทีนึงแล้ว
“ไม่หยุดแล้วหรอ” ไฟเพลิงที่เดินตามหลังมาถามขึ้นด้วยใบหน้ายียวนกสรประสาท
“ไม่แล้วค่ะ!” จันทร์หันหลังมาเอ่ยตอบก่อนจะย่นจมูกใส่คนตัวโตแล้วรีบขึ้นรถไปทำงานเพราะกว่าจะถึงเธออาจจะไปสายก็เป็นไปได้
“ไม่สบายเป็นไงบ้างเจ้า” ภูมิเอ่ยถามจันทร์เจ้าด้วยความเป็นห่วงเพราะเมื่อวานมีคนมาแจ้งว่าจันทร์เจ้าไม่มาทำงานเพราะไม่สบาย
“เจ้าโอเคขึ้นแล้วค่ะ” จันทร์เจ้าเอ่ยตอบด้วยรอยยิ้ม
“ถ้าไม่ไหวบอกพี่ได้นะ”
“ขอบคุณค่ะภูมิ” หลังจากส่งยิ้มให้กันและกันแล้วต่างคนก็ต่างนั่งทำงานไปจนเวลาล่วงเลยมาถึงช่วงพักเที่ยงจันทร์เจ้าเตรียมตัวจะลุกจะไปกินข้าวเที่ยงแต่ก็โดนเบครไว้เสียก่อน
“จันทร์เจ้าท่านประธานเรียกอะ” จันทร์เจ้าพยักหน้ารับเบาๆ ก่อนจะเดินไปที่ห้องของไฟเพลิง
ก๊อกๆ
“เข้ามา”
“เรียกเจ้าหรอคะ?” จันทร์เจ้าเอ่ยถามคนตัวโตที่นั่งทำงานอยู่ไฟเพลิงพยักหน้ารับก่อนจะกวักมือเรียกจันทร์เจ้าให้มานั่งบนตักแกร่ง
“จะไม่เป็นไรหรอคะ” จันทร์เจ้าเอ่ยถาม ถ้ามีคนเข้ามาเห็นคงตกใจไม่น้อย
“ไม่หรอก” ไฟเพลิงตอบกลับเสียงเรียบสายตายังคงมองดูเอกสารต่างๆ โดยมีจันทร์เจ้านั่งนิ่งอยู่บนตักที่เรียกมาก็ไม่ได้มีอะไรมากหรอกเขาก็แค่เครียดกับงานที่กองพะเนิดเลยอยากเรียกจันทร์เจ้ามาคลายเคลียดเท่านั้น
เกร้ง
เสียงปากกาตกดึงความสนใจของจันทร์เจ้าเธอลุกขึ้นจากตักของไฟเพลิงก่อนจะมุดลงตรงหว่างขาของเขาเพื่อเก็บปากกาให้แต่จู่ๆ ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมกับร่างของใครบางคนที่พุ่งเข้ามาในห้อง
ก๊อกๆ
“ท่านประธานคะ!” ไฟเพลิงที่ตกใจรีบดันตัวจันทร์เจ้าเข้าไปในช่องว่างของโต๊ะจันทร์เจ้าเองก็เบิกตาโตด้วยความตกใจไม่น้อยถ้าเธอไม่ก้มมาเก็บปากกาพอดีป่านนี้คนที่เข้ามาคงเห็นว่าเธอกำลังนั่งตักไฟเพลิงอยู่แน่
“ทีหลังรอผมสั่งก่อนนะครับค่อยเข้ามา” ไฟเพลิงเอ่ยขึ้นอย่างโมโหนิดๆ เพราะตกใจเลยผลักจันทร์เจ้าลงไปอย่างแรงเขามองจันทร์เจ้าที่นั่งตาปริบๆ พร้อมกับเอามือปิดปากจะว่าไงดีไอตกใจก็ตกใจแต่ว่าแบบนี้มันก็ดูน่าตื่นเต้นดีไม่น้อย
“ขอโทษค่ะดิฉันกลัวว่าท่านจะไปกินข้าวก่อนเลยรีบมาบอก”
“มีเรื่องอะไร” ไฟเพลิงเอ่ยถามพร้อมเอาหัวจันทร์เจ้ามาพิงที่ขาก่อนจะลูบผมนุ่มอย่างเบามือ โชคดีแค่ไหนที่โต๊ะเป็นแบบทึบทั้งหมดคนที่เข้ามาใหม่เลยไม่เห็นว่ามีคนกำลังอยู่ใต้โต๊ะ
“พอดีว่าทางฝั่งคุณเฉินอยากขอเลื่อนเวลาประชุมขึ้นมาเป็นบ่ายโมงนี้ค่ะ”
“โอเคครับออกไปได้” ไฟเพลิงเอ่ยรับรู้ก่อนจะไล่พนักงานออกไปเสียงประตูที่ปิดลงทำให้จันทร์เจ้าที่เอาหัวพิงขาไฟเพลิงอยู่เด้งหัวขึ้นมาเตรียมลุกแต่ก็โดนไฟเพลิงล็อคหัวของเธอไว้เสียก่อนพร้อมกับเสียงรูดชิปกางเกงที่ทำเอาจันทร์เจ้าถึงกับตาโต
“จะ…ทำอะไรคะ” จันทร์เจ้าเอ่ยถาม ไฟเพลิงจับจันทร์เจ้าให้นั่งคุกเข่าก่อนจะจับมือเธอมาไว้ตรงเป้ากางเกงที่นูนและแข็ง
“ผมอยากปลดปล่อย” น้ำเสียงกระเซ่าของไฟเพลิงทำเอาจันทร์เจ้าใบหน้าร้อนผ่าวในเวลาที่เขาต้องการไฟเพลิงจะน่าดึงดูดมากกว่าเวลาไหนๆ จันทร์เจ้าดึงกางเกงทำงานและกางเกงในของไฟเพลิงลงแท่งมหัศจรรย์เด้งโด่งขึ้นมาตรงหน้าของเธอจันทร์เจ้าใช้มือกอบกุมมันเบาๆ ก่อนจะชักขึ้นลงช้าๆ
“ซี๊ดดดเจ้า”
คอมเม้นเป็นกำลังใจให้ไรท์ได้เขียนงานต่อหรือส่งกำลังใจเล็กๆน้อยๆให้ไรท์มีตังไปหวีดผู้ชายนะคะ ฮ่าๆๆ
- ผู้เขียน
