ทีหลังก็อย่าปฏิเสธผมอีก
1320 คำ
"ขอแรงกว่านี้" เสียงทุ้มเอ่ยพูดในขณะที่ตนเองกำลังนั่งพิงเบาะสีแดงกำมะหยี่มองคนที่อยู่บนตักกำลังร่อนเอวใส่น้องชายของเขาอย่างยั่วยวน ร่างบางเมื่อได้รับคำสั่งก็เปลี่ยนจากการบดยั่วเป็นการขยับขึ้นลงอย่างสม่ำเสมอเสียงร้องอันลามกดังขึ้นเป็นระยะ
"คะ...คุณเพลิงอื้ออ" ร่างบางบนตักร้องลั่นเมื่อถูกมือหนาจับยึดเอวไว้ก่อนจะแทงสวนขึ้นมาอย่างบ้าคลั่งเป็นสัญญาณว่าการร่วมรักกันครั้งนี้ใกล้จะสิ้นสุดลงแล้ว
"อื้มม" เสียงครางต่ำจากร่างสูงดังขึ้นพร้อมการอัดกระแทกครั้งสุดท้ายก่อนจะผ่อนลมหายใจถี่ๆ ยกตัวหญิงสาวที่อยู่บนตักให้ลงไปจากตัวก่อนกวัดมื่อเรียกลูกน้องให้หยิบบุหรี่ให้
"เอวายังไม่เสร็จเลยนะคะ" สาวร่างบางข้างๆ เอ่ยขึ้นอย่างขัดใจเธอกำลังจะถึงจุดสุดยอดอยู่แล้วแต่คนตรงหน้ากับเสร็จชิงเธอไปก่อนและปล่อยให้เธอค้างตึงอยู่แบบนั้น
"ไม่ใช่เรื่องของผมที่ต้องทำให้คุณเสร็จ"
"คุณเพลิงเอวาเจ็บ" ร่างบางดื้นไปมาเมื่อถูกมือหนาบีบที่แก้มอย่างแรงสายตาอันเยือกเย็นถูกส่งมาที่เธอทำให้เธอยิ่งสั่นเป็นลูกนก ก่อนรับงานนี้ก็เคยได้ยินเรื่องของผู้ชายคนนี้มาบ้างว่าห้ามขัดใจไม่งั้นจะสิ้นลมแต่เพราะหัวเสียจากการค้างตึงเลยพูดไปโดยไม่ทันคิด
"ขะ...ขอโทษค่ะ"
"จำไว้ว่าตัวเองอยู่ในฐานะผู้หญิงขายตัว" คำพูดแรงๆ ถูกพ่นออกมาจากปากหนาเอวาพยักหน้ารับทันทีก่อนจะรีบคว้าผ้าขนหนูและขอตัวกลับทันทีหลังจากได้รับค่าตัว
"จันทร์เจ้าอยู่ไหน" เมื่อสูบบุหรี่จะหมดมวนแล้วก็เอ่ยถามบุคคลหนึ่งกับลูกน้องบุคคลที่ทำให้เขาหัวเสียจนต้องมาระบายอารมณ์กับคนอื่นทั้งๆ ที่หน้าที่มันเป็นของผู้หญิงที่ชื่อจันทร์เจ้า
"ตอนนี้อยู่ที่บ้านครับคุณไฟเพลิง" ไฟเพลิง นักธุรกิจหนุ่มหมื่นล้านพยักหน้ารับเบาๆ ก่อนจะหยิบวิสกี้ขึ้นจิบพรางๆ
"อีก10นาทีเตรียมรถให้พร้อมผมจะไปหาจันทร์เจ้า" ไฟเพลิงเอ่ยขึ้นพร้อมกันยันตัวลุกและหายเข้าไปในห้องน้ำ
อีกด้านหญิงสาวร่างบางอยู่ในชุดแสนธรรมดาคือเสื้อยืดโอเวอร์ไซส์และกางเกงยีนส์ขาสั้นในบ้านราคาหลักสิบล้านกำลังตั้งใจมองดูสูตรอาหารที่ตั้งใจจะทำให้อีกคนกินถึงแม้จะเป็นเมนูที่เคยทำมาแล้วแต่ก็ต้องดูสูตรทุกครั้งเพื่อความแน่ใจเนื่องจากคนที่กินนั้นค่อนข้างอ่อนไหวกับรสชาติอาหาร ถ้าไม่ถูกปากก็เททิ้งอย่างเดียวไม่สนว่าวัตถุดิบจะแพงแค่ไหนก็ตาม
"ทำอะไร"
ฉึก!
"อ๊ะ" เสียงร้องเบาๆ ดังขึ้นเหตุเพราะกำลังหั่นหอมใหญ่อย่างตั้งใจแต่จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงคุ้นหูแบบไม่ทันตั้งตัวใบมีดจึงเฉือนนิ้วของเธอไปเล็กน้อยเลือดสีสดค่อยๆ หยดลงพื้นหญิงสาวจึงรีบเปิดน้ำเพื่อล้างแผลและหันมายิ้มให้กับต้นตอของอุบัติเหตุครั้งนี้
"กลับมาแล้วหรอคะเพลิง...เจ้ากำลังทำซุปไก่ให้ทานค่ะ" หญิงสาวตอบกลับด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มพยายามเอานิ้วที่โดนมีดบาดแอบไว้ข้างหลังถ้าคนตรงหน้ารู้ว่าเธอโดนมีดบาดมีหวังคงได้เทกระจาดอาหารตรงหน้าทิ้งแน่นอน ทั้งอ่อนไหวเรื่องรสชาติและความสะอาดถูกหลักอนามัยเป็นที่หนึ่ง
"ผมไม่หิว" เจ้าของร่างสูงเอ่ยพร้อมกับเดินเข้ามาสวมกอดหญิงสาวตรงหน้า วันนี้เขาอารมณ์เสียทั้งวันเพราะคนตรงหน้าเลือกที่จะปฏิเสธการไปทานข้าวกับเขาเพียงเพราะต้องการเคลียร์งานที่บริษัทให้เสร็จเขาไม่ได้จ้างเธอมาเป็นลูกน้องเสียหน่อยทำไมต้องตั้งใจทำขนาดนั้นก็ไม่รู้
"งั้นหรอคะ" หญิงสาวตอบกลับเสียงเบาเพราะถูกคนตรงหน้าสวมกอดอย่างแน่นเหมือนเป็นการลงโทษมากกว่ามากอดเฉยๆ เสียอีก
"แล้วเจ้าหิวไหมครับ" ร่างสูงถอยตัวออกมาก่อนเอ่ยถาม
"ไม่ค่ะ"
"งั้นดี...ขึ้นไปนวดให้ผมหน่อยแล้วกัน" จันทร์พยักหน้ารับเบาๆ ที่จริงเธอเองก็หิวแต่ถ้าให้ตอบว่าหิวคงเป็นคำตอบที่ไม่น่าพอใจเท่าไหร่เมื่อนึกถึงคิ้วที่ขมวดกันเป็นปมเมื่อเอ่ยถามเธอ
"แล้ววันนี้ไปไหนมาหรอคะ" จันทร์เจ้าเอ่ยถามทำลายความเงียบหลังจากขึ้นห้องมานวดให้ร่างสูงที่กำลังตรวจงานในไอแพดได้สักพักแล้ว
"ผมต้องตอบด้วยหรอครับ" คำพูดเจ็บจี๊ดทะลุเข้าหัวใจถ้าเป็นคนอื่นคงสะอึกจนพูดไม่ออกแต่กับจันทร์เจ้าที่อยู่กับเขามา5ปีแล้ว แค่นี้ถือว่าน้ำจิ้มเลยก็ว่าได้
"ไม่ค่ะ" ว่าจบก็ทำการนวดต่อไปถึงแม้ในใจจะแอบพ่นคำด่าก็ตาม
"กรี๊ดด" แต่แล้วก็ต้องร้องเสียงหลงเมื่อนวดอยู่ดีๆ ก็โดนดึงแขนให้นอนราบไปกับเตียงโดยมีคนตัวสูงคล่อมทับเธอไว้
"วันนี้ผมอารมณ์เสียสุดๆ" ร่างสูงเอ่ยพูดกับคนตรงหน้าพร้อมกับยึดแขนทั้งสองข้างของคนตัวเล็กขึ้นสูงเหนือหัว
"มีเรื่องอะไรหรอคะ" จันทร์เจ้าเอ่ยถามและไม่ดิ้นแม้แต่น้อยเมื่อคนข้างบนกำลังลูบไล้ร่างกายของเธออย่างจาบจ้วง
"ผมจ้างเจ้ามาทำอะไรครับ...คุณควรทำหน้าที่นั้นสิ ตอบผม....ว่าคุณมีหน้าที่ทำอะไร!"
"นะ...นอนกับคุณเพลิงค่ะ" จันทร์เจ้าเอ่ยตอบเสียงสั่นเล็กน้อยใบหน้าสวยมองคนตรงหน้าที่เริ่มเอื้อมมือไปปลดตะขอบลาด้านหลังก่อนจะเลิกมันขึ้นเผยให้เห็นน่าอกของเธอ
"ใช่ครับ...เพราะงั้นทีหลังก็อย่าปฏิเสธผมอีก" ว่าจบก็ก้มลงไปครอบครองจุกสีชมพูสดที่ประดับอยู่บนน่าอกขาวนวลอย่างรุนแรงพร้อมกับบีบเค้นจนเกิดรอยแดงไปทั่ว
จันทร์เจ้าหลับตาแน่นทนความเจ็บปวดนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอโดนกระทำรุนแรงแบบนี้แต่ก็ไม่บ่อยที่จะโดนเพราะส่วนมากแล้วเธอจะยอมเขาตลอดแต่มีงานนี้นี่แหละที่เธอยอมไม่ได้เพราะถ้าปล่อยไว้มันจะเกิดปัญหาในภายภาคหน้าได้ สิ่งที่เธอทำมันก็เพื่อตัวเขาเองทั้งนั้น
เช้าวันต่อมา
หลังจากผ่านค่ำคืนอันสุดแสนทรมานจันทร์เจ้าที่มีสภาพบอบช้ำไปทั้งร่างกายเดินลงบันไดมาด้วยความอิดโรยเมื่อคืนกว่าเขาจะยอมปล่อยเธอก็ปาเข้าไปเกือบฟ้าสว่างเสียแล้ว แล้ววันนี้ยังต้องตื่นแต่เช้าเพราะมีงานพรีเซ็นต์เปิดตัวสินค้าใหม่อีกด้วยถึงแม้อาชีพหลักของเธอคือการเป็นคู่นอนให้คุณไฟเพลิงแต่งานรองก็คือเป็นพนักงานธรรมดาๆ คนหนึ่งที่มีหน้าที่คิดและนำเสนอสินค้าใหม่ๆ ให้เจ้านายฟัง
จันทร์เจ้านั่งลงบนโต๊ะอาหารที่มีบุคคลหนึ่งนั่งอยู่ก่อนแล้วเงียบๆ ก่อนจะตักข้าวต้มที่แม่บ้านเป็นคนจัดไว้ให้เข้าปากกินไปได้สองสามคำก็วางช้อนและขว้ายาแก้ปวดแก้อักเสบที่ติดไว้ในกระเป๋ามากินเมื่อทำทุกอย่างเสร็จแล้วก็แค่รอเวลาให้อีกฝ่ายไปส่งที่ทำงานก็แค่นั้น
"ขอบคุณที่มาส่งค่ะ" จันทร์เจ้าโค้งขอบคุณไฟเพลิงที่มาส่งเธอหน้าป้ายรถเมล์ทุกวันถึงแม้จะทำงานที่เดียวกันแต่ก็ไม่ได้ไปด้วยกันเพราะความสัมพันธ์ลับๆ นี้มีแค่เขาและเธอที่รู้เท่านั้น
- ผู้เขียน
