“อุ๊ย! คุณภู...ทำอะไรคะ” ภูชิตไม่ตอบ เขาคลี่ยิ้มละลายใจให้เธอ มือใหญ่จับพนักเก้าอี้ตัวที่เธอนั่งอยู่หมุนให้คนตัวเล็กหันมาสบตากัน น่านน้ำเงยหน้ามองเขาอย่างไม่เข้าใจ ก็เมื่อคืนกับเมื่อเช้าจนกระทั่งถึงเมื่อครู่นี้ เขายังอยู่เฉยเมยกับตัวตนของเธออยู่นี่นา แล้วอยู่ดีๆมาทำเป็นใส่ใจเข้าใกล้ทำไม
“หอมแก้มเมีย คิดถึง งานยุ่ง” คำพูดของเขาดูเหมือนจะคลี่คลายปมปริศนาในใจของเธอได้ทั้งหมด ใบหน้าหล่อเข้มก้มลงจนเกือบชิดใบหน้านวลของเธอ น่านน้ำหลับตาลงเมื่อริมฝีปากหยักครอบครองริมฝีปากบางของตัวเอง มือเล็กยกขึ้นวางทาบบนหน้าอกกว้าง ใบหน้างามแหงนเงยเพื่อ
รับจูบจากเขาอย่างเต็มใจ เธอยอมรับกับตัวเองว่าจูบของเขาทำให้เธอรู้สึกวาบหวามเบาหวิวราวกับล่องลอยอยู่บนปุยเมฆ
“อื้มมม” เสียงทุ้มครางอย่างพอใจ เมื่อเรียวลิ้นเล็กเกี่ยวรัดกระหวัดตอบโต้ลิ้นสากของตน มือของภูชิตข้างหนึ่งยังจับอยู่บนพนักเก้าอี้เพื่อพยุงร่างใหญ่ ขณะที่อ
