“พอเถอะนะ น้ำเจ็บ ฮึกๆๆ คุณภูเอามันออกไปเถอะ เราคงไม่ใช่เนื้อคู่กัน เราเข้ากันไม่ได้หรอกค่ะน้ำเจ็บจริงๆนะ” ภูชิตชะโงกศีรษะขึ้นคลี่ยิ้มหวานเจ้าเล่ห์อีกแล้ว เขาขยับโหย่งตัวขึ้น มือใหญ่จับหัวเข่าทั้งสองข้างแยกออกกว้าง นิ้วเรียวใหญ่กดบี้เม็ดเล็กๆสีสวย สายตาคมวาวสบตากลมโตนิ่งค้างสะกดให้คนใต้ร่างหลงกล ก่อนจะค่อยๆส่งมอบตัวตนของตนเข้าไปอย่างระมัดระวัง ใบหน้างามบิดเหยเก น้ำตาไหลรินมองสบตาตอบเขาอย่างตัดพ้อ
“เชื่อใจผมนะคนเก่ง มันจะดีขึ้น” น่านน้ำพยักหน้ารับทั้งน้ำตานองหน้า มาขนาดนี้แล้วก็คงต้องเชื่อใจเขาแล้วล่ะ ดูจากการที่เขายังยืนยันจะเดินหน้าต่อด้วยการดุนดันเข้ามาในร่างเธอ คงไม่มีอะไรมาฉุดรั้งเขาได้แล้ว หญิงสาวหลับตาลงรอคอยให้ความเจ็บทรมานนี้ผ่านไปเสียที คาดหวังว่าเมื่อผ่านจุดนี้ไปอะไรๆมันจะดีขึ้นอย่างที่เขาบอก ภูชิตจูบซับหยาดน้ำตาใสแผ่วเบา ดูดดึงริมฝีปากจิ้มลิ้มแทรกลิ้นสากเข้าไปในโพรงปากนุ่ม มอบจ
