ลิขิตร้ายพันธนาการรัก

บทที่9 มิน่า

บทที่9มิน่ามารีถึงรักเขาหนักหนา

ด้านคนที่ยืนประคองกอดกันอยู่ด้านหน้าร้านนั้นยังคงตกอยู่ในความเงียบ ก่อนที่จะเป็นเนตรนลินที่รู้สึกตัวก่อน

“คุณดิน คุณมีตีนกาด้วยล่ะ” หญิงสาวเอ่ยแก้เก้อเพื่อพลิกสถานการณ์ชวนใจสั่นให้ดีขึ้นแต่เหมือนสิ่งที่เธอพูดจะไม่เข้าหูเจ้าพ่อเอาเสียเลยชายหนุ่มจึงเปลี่ยนสายตาที่มองเธอเป็นตาดุ

“แหน่ะ ๆ ยิ่งทำหน้าแบบนี้ยิ่งเห็นชัด”

“เนตรนลิน เธออยากเจอดีเหรอ?” คนโดนหาว่ามีตีนกาขู่พร้อมกับรู้สึกไม่มั่นใจ ให้ตายเถอะ เมื่อวานเธอก็หาว่าเขาแก่ วันนี้ก็หาว่ามีตีนกา เขาชักจะเสียความมั่นใจนะรู้ไหม?

“อุ๊ย น่ากลัวจัง ตีนกาอะค่ะน่ากลัว” หญิงสาวบอกยิ้ม ๆ ก่อนจะแกล้งวิ่งหนีเข้ามาในร้านราวกับเด็กหนีความผิด ปฐพีชี้นิ้วตามด้วยสีหน้าจะยิ้มก็ไม่ยิ้มจะดุก็ไม่ดุก่อนจะตามเข้าไปแต่ทว่าคนแกล้งหาว่าคนอายุมากกว่ามีริ้วรอยตีนกาเพื่อกลบเกลื่อนความเขินอาบกลับหลบอยู่หลังปีย์วราราวกับเด็กน้อยกลัวความผิดไปเสียแล้ว

“อะไรดิน นายจะรังแกอะไรนา อย่าเชียวนะ” พี่สาวฝาแฝดปกป้องน้องคนใหม่โดนไม่ฟังอะไรทั้งนั้นจนชายหนุ่มได้แต่รู้สึกขัดใจ ดูเอาเถอะพี่สาวเขาถือหางเนตรนลินขนาดไหน ไม่ถามเขาสักคำก็หาว่าเขาจะรังแกเธอไปเสียแล้ว

“นาว่าเรามีตีนกา”

“ไหน” ปีย์วราทำหน้าเลิกลักขยับเข้ามามองใกล้ ๆ แล้วยิ้มปริ่ม “ก็มีจริง ๆ นี่ นี่ไง”

“ดาว! ”

“นาเขาก็พูดความจริงนี่ นายน่ะทำงานจนตีนกาขึ้นแล้วเนี่ย” พี่สาวว่าขำ ๆ ก่อนจะแปะมือกับน้องสาวคนใหม่เมื่อปฐพีตีหน้ายักษ์เดินผ่านไปนั่งเก้าอี้มุมขวาของร้าน

“เดี๋ยวนาช่วยไปชงกาแฟให้พ่อคนขี้งอนหน่อยนะ ที่มาเนี่ยคงอยากดื่มกาแฟน่ะ”

“ค่ะ” เนตรนลินตอบรับก่อนจะเดินไปที่เครื่องทำกาแฟ แน่นอนว่าบาริสต้าอย่างเธอรู้จักวิธีการใช้ดีโดยไม่ต้องสอน ปีย์วราเดินมาหาปฐพีพร้อมกับกระทุ่งศอกใส่อย่างเย้าแหย่

“ทำงอนเป็นเด็กไปได้ กะอีแค่เมียหาว่ามีตีนกา”

“ไม่ต้องมาแหย่ เราไม่ใช่เด็ก ๆ กันแล้วนะ แล้วก็เรื่องตีนกาน่ะอย่าพูดอีก คนยิ่งเสียความมั่นใจอยู่” ปฐพีว่าให้ด้วยใบหน้านิ่งเรียบแต่ปีย์วรารู้ดีว่าเขาซ่อนความเง้างอนไว้ ปฐพีมักจะแสดงออกว่าเย็นชาเมื่ออยู่ภายนอกแบบนี้เสมอแต่เนื้อแท้แล้วแสนงอนเอามาก ๆ

“เดี๋ยวก็ว่าแก่ เดี๋ยวก็ว่ามีตีนกา มันน่านักเชียว”

“นายน่ะอายุมากว่านาเขาตั้ง10ปี ยังไม่เรียกว่าแก่อีกเหรอย่ะ” คนเป็นพี่ว่าอย่างหมั่นไส้ “ว่าแก่ ว่ามีตีนกาทำเป็นรับไม่ได้ 10ปีเชียวนะ10ปี นาเขาไม่ว่านายเป็นตาเฒ่ามาเฟียก็ดีแล้วไหม?”

“แค่10ปีเองนะดาว” ปฐพีแย้งด้วยท่าทีอ่อนลง เนตรนลินเกิดหลังเขา10ปีเท่านั้นเองแต่ปีย์วรากับพูดราวกับห่างกันนักหนา “แล้วก็นะ เราแก่ เธอก็แก่ไหม ในเมื่อเกิดพร้อมกัน”

“แต่เราไม่มีตีนกาอะสิ หึหึหึ”

“ดาว”

“กาแฟมาแล้วค่ะ” ไม่ทันที่พี่น้องจะได้อะไรต่อเนตรนลินก็แทรกขึ้นพร้อมกับกาแฟหอมกรุ่น ไม่เพียงมีของปฐพีแต่มีของปีย์วราด้วย

“พี่ดาวลองสิคะ ว่านาชงมาพอไหวไหม”

“หอมเชียว” ปีย์วราชมเปราะก่อนที่จะลองชิมพร้อม ๆ กับปฐพี เนตรนลินมองท่าทีของทั้งสองแล้วก็อมยิ้มออกมา นี่ล่ะนะฝาแฝด เขาว่ามักจะทำอะไรหรือมีท่าทีคล้าย ๆ กัน ถ้าเธอมีลูกเป็นฝาแฝดแบบนี้นี้บ้างก็คงจะดีไม่น้อย

“เฮ้ย เธอนี่หายใจเข้าก็มารี หายใจออกก็มารีเกินไปแล้วนะ” ทันทีวางแก้วลงปฐพีก็บ่นให้ จะว่าตำหนิก็ไม่ใช่ แต่ชอบใจก็ไม่ใช่เช่นกัน รสชาตินี้ปฐพีรับรู้ดีว่าอดีตคนรักชื่นชอบขนาดไหนและสัมผัสได้ว่าไม่ว่าจะทำอะไรเนตรนลินก็นึกถึงมารีเสมอ การที่เนตรนลินจะรักมารีเทิดทูนอเมริกันสาวนั้นไม่ผิดแต่เขาก็ไม่อยากให้หญิงสาวหายใจเข้าก็มารี หายใจออกก็มารี เธอควรจะหายใจเข้าออกเป็นคนอื่นบ้าง

“ก็คุณดินชอบเหมือนมารีไม่ใช่เหรอคะ?” คนที่ตอนแรกกำลังจินตนาการถึงเด็กน้อยฝาแฝดเอ่ยเมื่อรู้สึกคล้ายถูกตำหนิ จริงอยู่ว่าเธอระลึกถึงมารีเสมอและอยากจะชงสูตรที่มารีชอบแต่นั่นก็เพราะเธอจำได้ว่าทุกครั้งที่ปฐพีไปหามารีเขาไม่เคยปฏิเสธกาแฟรสชาตินี้จนเธอพาลคิดไปว่าเขามีรสนิยมเดียวกับมารีเสียแล้ว

คนพอเข้าใจความหมายของเนตรนลินพลันรู้สึกนิ่งไปด้วยความรู้สึกยินดีอยู่ในส่วนลึกของหัวใจ เธอไม่ได้ชงเพราะนึกถึงมารีอย่างเดียวใช่ไหม แต่เธอคิดว่าเขาชอบใช่ไหมถึงชงมา มันเป็นอะไรที่เกินคาดจริง ๆ

ปีย์วรามองคนทั้งคู่ก่อนจะกระซิบบอกกาแฟสูตรโปรดของปฐพีให้เนตรนลินรู้ ในตอนนั้นเองที่หญิงสาวได้รู้ว่าแท้จริงแล้วปฐพีไม่ได้นิยมรสชาติเดียวกับมารีแต่ที่ไม่บ่นก็เพราะเป็นคนรักที่ดีต้องการเอาใจแฟนสาว เขาช่างเป็นผู้ชายที่ภายนอกดูเย็นชาแต่ภายในอ่อนโยนและอบอุ่นเสียจริง มิน่ามารีถึงได้รักเขาหนักหนา

“ไว้คราวหน้านาจะชงแบบที่คุณดินชอบนะคะ แต่ตอนนี้ดื่มแบบนี้ไปก่อนก็แล้วกัน” เนตรนลินบอกก่อนที่จะเดินกลับไปที่เคาท์เตอร์ หยิบกระดาษบนโต๊ะขึ้นมาจดขยุกขยิกเป็นภาษาอังกฤษแบบที่เธอเข้าใจคนเดียวและเก็บกระดาษแผ่นนั้นไว้ในกระเป๋า

แม้จะเหมือนไม่สนใจใครแต่เนตรนลินก็รู้สึกได้ว่ามีตาสองคู่จ้องมองเธออยู่นอกจากปฐพีและปีย์วรา คู่หนึ่งคือวารินที่มองมาอย่างไม่ถูกชะตา ส่วนอีกคู่คือสายตาของบาริสต้าหนึ่งเดียวในร้านที่มองมาอย่างชื่นชม แม้สายตาทั้งสองคู่จะน่าสงสัยแต่เนตรนลินก็ไม่เก็บมาคิดให้วุ่นวายใจ หญิงสาวกลับไปที่โต๊ะของปฐพีพร้อมกับขนมพยายามไม่มองคนทั้งสองในแง่ร้ายเกินไปและทำตัวราวกับไม่มีอะไรผิดปกติ

ปฐพีใช้เวลาจิบกาแฟไปด้วยพูดคุยกับปีย์วราไปด้วย โดยมีเนตรนลินนั่งฟังเงียบ ๆ โดยเรื่องที่ทั้งคู่คุยกันก็คือลูกชายฝาแฝดวัย10ขวบของปีย์วราและภากรที่ตอนนี้เรียนซัมเมอร์อยู่ที่ปารีสกับอาสาวที่ออดอ้อนอยากให้คุณน้าแวะไปรับกลับหลังจากเสร็จธุระที่ลาสเวกัส ปฐพีดูจะเหนื่อยใจเมื่อพูดถึงหลานในขณะที่ปีย์วราบ่นว่าลูกเธอนั้นแสบกันเหลือเกินให้หญิงสาวระวังให้ดี

เนตรนลินรู้สึกทึ่งเป็นอย่างมากที่นอกจากจะมีหนูดาหรือชื่อจริง ๆ ว่าเด็กหญิงภีรดาแล้วปีย์วรายังมีลูกชายฝาแฝดวัย10ขวบอีกด้วย ในความคิดของเธอปีย์วรายังดูเหมือนยี่สิบปลาย ๆ และยังไม่ผ่านการมีลูกด้วยซ้ำ ไม่คิดว่าจะเป็นคุณแม่ที่ลูกโตขนาดนี้แล้ว หญิงสาวลองคิดเล่น ๆ ว่าในตอนอายุเท่าปีย์วราเธอจะดูเหมือนปีย์วราบ้างไหมแล้วในตอนนั้นถ้าเธอมีลูกสุดแสบแสนซนอย่างปีย์วราเธอจะกลายร่างเป็นคุณแม่ขี้บ่นหรือไม่

เนตรนลินได้แต่ขบขันกับความคิดตัวเอง พอมาถึงตอนนี้เธอรู้สึกได้ว่าตัวเองชักจะมีความรู้สึกอยากมีลูกมากไม่ใช่น้อย อาจจะเพราะเธอรู้สึกว่าการมีลูกอาจจะเติมเต็มความรู้สึกขาดครอบครัวของเธอขึ้นมาได้หรืออาจจะเพราะท่าทีของปฐพีที่เหมือนจะอยากมีลูกไว้สานต่อกิจการก่อนที่ตัวเองจะอายุมากขึ้นเธอก็ไม่แน่ใจแต่ที่แน่ ๆ ตอนนี้เธออยากจะมีเจ้าตัวน้อยมาเป็นเพื่อนแล้วเผื่อความรู้สึกแย่ ๆ ที่ถูกคุณหญิงวาริณีกระทำจะสลายไปจากใจทั้งหมดสักที

กริ่ง ๆ

“ว่าไงกร”

“เล่นยาเหรอ เหอะ ฉันคิดอยู่แล้วเชียว” น้ำเสียงของปฐพีราวกับเยาะหยันก่อนที่จะวางสายไป

“กรมีอะไรเหรอดิน” ปีย์วราถามทันทีด้วยความอยากรู้ เธออยากรู้ว่าภากรโทรศัพท์มาหาปฐพีทำไมและเกี่ยวกับที่ค่ำคืนที่ผ่านมาเขาหายไปหรือไม่

“เราให้กรไปสืบเรื่องน้องสาวของนา คนโตไม่มีความเคลื่อนไหว แต่คนเล็กน่ะเมื่อคืนไปปาร์ตี้ยามา รู้สึกจะติดงอมแงมเชียวล่ะ” ปฐพีเอ่ยบอกเสียงเบาก่อนที่จะส่งเสียงเบาลงอีก “ปาร์ตี้ยาที่มีการมั่วเซ็กส์ด้วย ถ้าภาพถูกปล่อยไปไม่มีทางดิ้นหลุด”

“ตัวแค่นั้นรู้จักเล่นยามั่วเซ็กส์ นั่นน่ะเหรอหลานรัก” หญิงสาวเอ่ยด้วยความสลดใจ เธอรู้สึกว่าชีวิตเธอตอนนี้กำลังจะเหมือนในนิยายที่นางเอกเป็นหลานชังถูกจิกหัวใช้ตลอดแต่สุดท้ายได้ดี ส่วนตัวร้ายเป็นหลานรักย่าตามใจทุกอย่างแต่หลานรักกลับเป็นคนทำให้คุณย่าต้องผิดหวังมากที่สุด ดี...ถ้ามันเหมือนในนิยายเธอก็จะเฝ้าดูวันนั้น วันที่คุณหญิงวาริณีจะต้องผิดหวังเสียใจเพราะหลานรัก ส่วนหลานชังอย่างเธอก็ขอลอยตัวอยู่เหนือเรื่องพวกนี้ก็แล้วกัน

“ฉันจะจัดการเอง มือเธอไม่ควรแปดเปื้อนเรื่องพวกนี้ ขอแค่เธอจำไว้ว่าเธอไม่ใช่อินทรโยธาอีกก็พอ” ปฐพีเหมือนจะรู้ใจจึงเอ่ยออกมาแล้วก็หันไปสบตากับปีย์วรา คุณแม่ลูกสามยิ้มตอบกลับและพยักหน้า

“คราวนี้เราเชียร์เต็มที่ ไม่ต้องหยั่งมือนะดิน คนพวกนั้นควรจะได้รับกรรม”

“แต่คุณพ่อ...” แม้จะรู้สึกอยากเห็นคุณหญิงวาริณีผิดหวังและเสียใจเพราะหลานรักแต่หลานรักเหล่านั้นก็เป็นลูกของพลโทณัฐกร คนเป็นพ่อมีหรอกจะไม่เจ็บปวดผิดหวังถ้าลูก ๆ เสียคน ดูอย่างเหตุการณ์ของเธอสิในดวงตาท่านมีความผิดหวังอยู่เต็มไปหมด แล้วจะต่างกันอย่างนั้นเหรอ?

“มันก็เป็นกรรมที่เขาต้องรับ ซึ่งเป็นผลมาจากเขาดูแลปกป้องเธอไม่ได้และไม่สั่งสอนลูก ๆ ให้ดีด้วย” ปฐพีเอ่ยก่อนจะยกมือขึ้นลูบศีรษะของเข้มแข็งแค่ภายนอก “วิถีของฉันคืออ่อนแอก็แพ้ เขาเป็นลูกที่เชื่อฟังแม่มากแต่เป็นพ่อที่อ่อนแอไม่มีกำลังพอจะปกป้องลูก ถ้าเขาจะต้องเจ็บปวดเสียใจก็เป็นเพราะความอ่อนแอของเขาเอง เธออย่าไปกังวลเลยนะ”

“ผู้ชายที่ปกป้องลูกเมียตัวเองไม่ได้ไม่มีค่าพอจะให้เธอต้องไปกังวลเลย” ชายหนุ่มบอกก่อนที่เนตรนลินจะหน้ามุ่ย

“คุณดินก็ปกป้องมารีไม่ได้”

“เพราะฉันไม่ได้อยู่กับมารีตลอด แต่ตอนเธอถูกย่ารังแกหรือตอนที่แม่เธอถูกรังแกถากถางพ่อเธออยู่ ไม่เหมือนกัน” ปฐพีแย้งพร้อมกับเคาะหัวคนเอาเขาไปเปรียบเทียบกับพ่อตัวเอง เขามั่นใจว่าถึงเขาจะร้ายจะเลวในหลาย ๆ เรื่องแต่ก็ดีกว่าพลโทณัฐกรที่ปกป้องภรรยาและลูกไม่ได้ ถึงแม้ว่าเขาจะเคยปกป้องมารีไม่ได้จนเป็นบ้าเป็นหลังไปนานแต่นั่นเพราะเขาอยู่ลาสเวกัสในขณะที่ในตอนนั้นมารีอยู่ที่แอลเอเขาจึงไปช่วยเธอได้ช้าไปแต่พ่อของหญิงสาวอยู่ด้วยเมื่อยามภรรยาถูกรังแกหรือลูกถูกบังคับแต่ไม่กล้าขัดใจมารดาเพื่อช่วยลูกเมีย คนแบบนั้นถึงจะขึ้นชื่อว่าเป็นพ่อตาเขาก็ไม่อยากจะเคารพ

“เฮ้อ นาจ๊ะ พี่ว่านาอย่าไปสนใจดีกว่า มาสนใจร้านหรือรีบมีหลานให้พี่ดีกว่าเอาเวลาไปสนใจคนบ้านนั้น” ปีย์วราที่นั่งเงียบฟังทั้งคู่มาสักพักเอ่ยแล้วก็หันไปเอ่ยกับปฐพี “นายก็ขยัน ๆ หน่อย นาจะได้เอาเวลามาสนใจตัวเองไม่ต้องไปแคร์บ้านนั้น”

“เธอก็เตรียมเลี้ยงหลานไว้ก็แล้วกัน ไม่นานหรอก” ปฐพีตอบรับก่อนที่พี่สาวจะยิ้มกริ่ม เธอคิดว่าปฐพีจะตอบว่ารอไปก่อนหรือเพ้อเจ้อเสียอีก นี่หมายความว่าน้องชายตัวดีตั้งใจจะมีลูกกับเนตรนลินอยู่แล้ว คาดไม่ถึงจริง ๆ