EP 9
1183 คำ
เพราะเดาได้ไม่ยากจากสภาพที่เห็นอยู่ตอนนี้ คนถูกย้อนเงยจากงานกวาดมาค้อนให้อย่างไม่ชอบใจนัก แล้วก็จ้องมองเขาถอดเสื้อแขนยาวที่มักจะเห็นใส่เวลาทำงานสวนออกไปพาดไว้กับเก้าอี้ แล้วเดินเข้าครัวตรงไปหาไม้ถูพื้นโดยไม่พูดอะไรออกมา
“นั่นนายจะทำอะไรน่ะ”
ตัวเองเลยเป็นฝ่ายต้องเอ่ยถาม เขาก็หันมาหาแล้วตอบหน้าตาเฉย
“ผมจะช่วยถูบ้านให้ แล้วคุณแจมก็ขึ้นไปอาบน้ำลงมาผ้าในเครื่องคนซักเสร็จพอดี ผมไม่อยากจะไปช้า คุณลุงกับคุณป้าเหนื่อยตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ได้นอนนิดเดียวก็ต้องตื่นไปขายของแล้ว หรือไม่คุณแจมก็วางไม้กวาดลง ผมจะจัดการให้หมด”
เมื่อถูกว่ากลายๆ ตำหนินิดๆ อาการหมั่นไส้เลยเกิดขึ้นกับหัวใจหญิงสาว มือที่ถือไม้กวาดอยู่จึงยื่นให้เขาหน้าตาเฉย
“เก่งนักก็ทำให้หมดเลยแล้วกัน ฉันจะได้อาบน้ำนานๆ หน่อย”
ว่าแล้วก็หันหลังวิ่งขึ้นบันไดไปชั้นบนทันที ทิ้งให้ชายหนุ่มมองอย่างเคืองๆ ก่อนจะยิ้มน้อยๆ ออกมา แล้วจัดการกับงานที่ดันไปอาสาเองอย่างไม่ยากเย็นอะไร ในเมื่อเป็นทหารเกณฑ์นั้นเขาทำมาจนชาชินแล้ว
และทำได้อย่างรวดเร็วด้วย เร็วจนคนที่เดินลงมาจากข้างบนไม่อยากจะเชื่อ ไม่กี่นาทีที่ใช้ไปกับการอาบน้ำแต่งตัว กลับลงมาบ้านช่องเรียบร้อยหมดแล้ว
“ไปกันหรือยังครับ”
ลินที่ปิดประตูหลังครัวเรียบร้อยแล้วเดินมาถามด้วยใบหน้าเรียบเรื่อย
“ขอฉันตากผ้าแป๊บเดียว”
อีกคนเลยตอบด้วยท่าทีเดียวกัน
“ผมตากให้แล้วครับ เราต้องรีบไป คุณลุงจะได้ไม่ดุผม”
ลูกจ้างหนุ่มบอกหน้าตาเฉยและเดินตรงไปคว้าเอากุญแจกกระบะแขวนไว้ตรงผนัง ก่อนจะออกไปหารถอย่างเร่งรีบ ด้วยห่วงสองเจ้านายในตลาดที่ป่านนี้คงจะวุ่นวายเก็บข้าวของรอนานแล้ว
ทว่าพอไปถึงแผงขายของ สองหนุ่มสาวกลับเห็นสองผัวเมียกำลังคุยกับเพื่อนพ่อค้าแม่ค้าด้วยกันอย่างสนุกสนานอยู่เลย
“แจมกับลินช่วยกินเก็บแผงให้ทีนะ ป้ากับลุงจะต้องไปงานขึ้นบ้านใหม่เพื่อนในตลาด มัวแต่คุยจนลืมไปเลย ดีนะที่พวกนี้พูดขึ้นมาไม่งั้นเจ้าบ้านงอนแน่ๆ เลย”
อรพินเดินเข้ามาหาหลานสาว แล้วก็นับเงินในกระเป๋าเสื้อส่งอย่างรวดเร็ว แล้วไปร้องเรียกสามีให้รีบกลับบ้านไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ เดินไปได้ไม่กี่ก้าวอรพินก็กลับมาอีก
“อ้อ! เก็บของเสร็จก่อนเข้าบ้านเอาเงินไปจ่ายค่าของที่ร้านเฮียฮวดให้ป้าด้วยนะ สามพัน แล้วเลยไปเอาเป็ดพะโล้ที่ร้านเจ๊แขกด้วย ป้าสั่งไว้ไหว้ศาลพรุ่งนี้ ซื้ออะไรกลับไปกินเที่ยงกันแค่สองคนเลยนะ นี่เงินค่าเป็ดกับค่าข้าวจ้ะ”
วิวรรญารับเงินจากมือป้ามายัดใส่กระเป๋ากางเกงขาสี่ส่วนอย่างว่าง่าย แล้วก็หันมาเก็บแผง แต่ก็ได้หยิบจับอะไรไม่เท่าไหร่ ลูกจ้างหนุ่มก็ทำเสร็จเรียบร้อยแล้ว อะไรที่เป็นของหนักเขาก็จะยกเองไม่ยอมให้หลานเจ้านายแตะอะไรเหมือนหลายๆ ครั้งที่เคยมาช่วยลุงกับป้า
“หนูจ้ะ เก็บแล้วเหรอยายว่าจะมาซื้อฟักทองหน่อย ร้านนี้เนื้อฟักทองดีเหนียวนุ่มแล้วก็หวานด้วยจ้ะ ยายจะซื้อทำขนมไปทำบุญพรุ่งนี้เช้าจ้ะวันพระพอดี”
ยายแก่ๆ ที่วิวรรญาพอจะคุ้นหน้าเดินมาหาในเวลาที่ตลาดวายแล้ว
“ยายเอาเยอะหรือเปล่าคะ หนูจะหยิบให้”
“เอาลูกเดียวพอจ้ะ”
วิวรรญาเดินไปควานหาอยู่หลังกระบะสักพัก ก็ได้ฟักออกมาด้วยหนึ่งลูก
“เท่าไหร่จ้ะหนู”
ยายรีบรูดซิปกระเป๋าผ้าเก่าๆ แล้วก็ได้แบงก์ร้อยเก่าๆ ยับๆ ออกมายื่นให้ วิวรรญายิ้มให้ก่อนตอบ
“หนูไม่คิดตังค์ค่ะ แต่ฝากทำบุญกับยายด้วยก็แล้วกันนะคะ”
“โถแม่คุณ สวยแล้วยังใจดีอีก ขอให้สวยๆ รวยๆ ยิ่งๆ ขึ้นไปนะจ๊ะหนู มีแฟนก็ให้แฟนรักเดียวใจเดียว ถ้ายังไม่มีก็ขอให้เจอคนดีๆ และรักเราคนเดียวเหมือนกันจ้ะ”
แม่ค้าสาวยกมือไหว้รับพรนั้นด้วยท่าทีเอียงอายแต่ใบหน้าก็เปื้อนไปด้วยรอยยิ้มแห่งความดีใจที่ได้เป็นผู้ให้บ้าง ไม่แพ้กับลูกจ้างหนุ่มที่เผลอมองความมีน้ำใจนั้นและยิ้มออกมาด้วยความพึงพอใจกับภาพที่เห็น
แต่พอได้สติเขาก็รีบเก็บข้าวของต่อ เพราะไม่อยากให้เพื่อนพ่อค้าแม่ค้าแผงใกล้ๆ จับสังเกตได้กับสายตาที่เผลอมองของสวยๆ งามๆ ที่ดูเหมือนจะไกลเกินเอื้อมถึงนัก
“แจม! วันนี้พ่อมาโรงงานกับน้าปิ่นเลยแวะมาบอกว่าฤกษ์แต่งได้มาแล้วนะ อีกห้าเดือน ทางนั้นก็เห็นว่าเป็นเวลาที่เหมาะสมเพราะจะได้มีเวลาสร้างเรือนหอด้วย จากตอนแรกที่พ่อซีเคยพักอยู่บ้านใหญ่กับเฮียซ้งและแม่เลี้ยง ไม่รู้ยังไงถึงคิดอยากจะแยกออกไปอยู่ต่างหาก เห็นว่าจะสร้างอยู่ในที่เดียวกันนั่นล่ะ เขาฝากแบบบ้านมาให้แจมเลือกด้วย ลองเอาไปเปิดดูนะชอบแบบไหนก็บอกลุง แต่ให้เร็วๆ หน่อยก็ดีเพราะมีเวลาไม่มากจ้ะ”
อรพินเป็นฝ่ายเอ่ยปาก ขณะกำลังนั่งกินมื้อเย็นอยู่ด้วยกัน และนั่นทำให้อาหารจานโปรดของวิวรรญากร่อยลงแทบจะทันที เพราะบ่อยครั้งที่พ่อจะมาโรงงานบ้านบึง แต่ไม่เคยจะแวะมาหาลูกคนนี้ หากไม่มีเรื่องแต่งงานเพื่อเงินเข้ามาเกี่ยวข้อง
หรือถ้ามาก็คงจะมาหาลุงเจียงไม่ได้มาหาลูกสาวคนนี้ หรือจะพูดให้ถูกคือลูกคนนี้พ่อไม่เคยเห็นว่าเป็นลูก หรือไม่ก็คลางแคลงใจว่าเป็นลูกใครกันแน่ ระหว่างลูกพ่อหรือลูกคนสวน ที่แม่เผลอไผลไปลักลอบคบชู้สู่ชายนั่นเอง
แต่วิวรรญาก็พยายามเก็บอาการไว้ไม่ให้ใครเห็น เพราะไม่อยากทำลายบรรยากาศบนโต๊ะที่วันหนึ่งๆ จะได้อยู่พร้อมหน้ากันเพียงแค่มื้อนี้เท่านั้น
“น้าปิ่นยังบอกอีกนะว่าทั้งพระไทย และซินแสต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่าดวงแจมกับดวงพ่อซีสมพงษ์กันอย่างไม่น่าเชื่อ เหมือนเกิดมาค้ำจุนกันและกันยังไงยังงั้น ถ้าได้แต่งงานกันก็จะครองสุขไปด้วยกันตลอดชีวิต มีลูกเต็มบ้านมีหลานเต็มเมือง เป็นที่พึ่งพิงให้พ่อแม่พี่น้องตลอดไป”
- ผู้เขียน
