EP 57
1183 คำ
แต่ครั้นคิดถึงประโยคเหล่านี้ของเขา ของพ่อเขาขึ้นมา ต้นรักที่ทำท่าจะผลิบาน ถึงได้เริ่มเหี่ยวเฉาลง แม้จะเจ็บปวดที่ต้องบอกตัวเองให้คิดแบบนี้ แต่นี่คือสิ่งดีและสิ่งที่ถูกต้องที่สุดแล้ว
เพราะรู้ดีว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นจากการกระทำของเขานั้น หาได้มาจากหัวใจรักไม่ คงจะมีแต่ความใคร่และน้ำคำที่หลอกลวงเคลือบแฝงเอาไว้ไม่เคยห่างหายเป็นแน่
‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก’
เสียงเคาะประตูเรียกหัวใจที่ล่องลอยไปสู่ดินแดนอันแห้งแล้ง ไร้ซึ่งความชุ่มฉ่ำให้กลับมาสู่ความเป็นจริง ในห้วงความคิดขณะเดินไปเปิดนั้น ใจยังคงไม่รักดี แอบวาดหวังว่าจะมีเขายืนอยู่หลังป้า เฉกเช่นครั้งก่อนไม่น้อย ทั้งที่รู้ดีว่าเป็นไปไม่ได้ ในเมื่อเขาอยู่ไกลแสนไกลขนาดนั้น
“ป้าเอาของมาส่งจ้ะ แล้วพรุ่งนี้ก็ไม่ต้องตื่นไปช่วยป้ากับลุงกันหรอกนะจ๊ะ ต่างคนก็ต่างเหนื่อยกับงานมาทั้งนั้น สายๆ ค่อยไปช่วยที่ตลาดก็ได้จ้ะ”
วิวรรญาแทบไม่ได้ยินประโยคที่ป้าเอื้อนเอ่ย เมื่อดวงตาสวยเศร้ากำลังจับจ้องอยู่กับใบหน้าหล่อเหลาของเขา ที่ยังคงอยู่ในชุดเดินทาง ข้างๆ มีกระเป๋าใบใหญ่ตั้งอยู่ แต่ทั้งคู่ไม่ได้สนใจมากไปกว่าการได้กอดเกี่ยวกันและกันหลังประตูห้องปิดลง
“ผมคิดถึงคุณที่สุดเลยรู้มั้ย ทำไมจะมาแล้วไม่ยอมบอกผมเลยล่ะ ดีนะที่โทรถามเจียก่อน ไม่งั้นผมคงกลับบ้านเก้อแน่ๆ”
“แล้วคุณจะบินกลับวันนี้ไม่เห็นบอกเลยล่ะคะ”
“เพราะผมอยากเซอร์ไพรส์คุณไง คิดถึงจังเลย อยากทำแบบนี้ในแทบจะขาดแล้วรู้มั้ย”
ปาลินไม่เปิดโอกาสให้ริมฝีปากนุ่มได้เอ่ยอะไรออกมาอีกแล้ว เมื่อถูกความรัก ความคิดถึงรุมเร้าจนต้องดิ้นรนตามเมียมาถึงนี่ ทั้งที่เดินทางเหนื่อยเหน็ดแค่ไหนเขาก็จะไม่ยอมกลับไปนอนบ้านที่ไม่มีเมียอยู่ใกล้ๆ เด็ดขาด
และเพิ่งจะรู้รสชาติของการห่างเมียไปหลายวันว่ามันเป็นแบบนี้นี่เอง มันทั้งทุกข์ ทั้งทรมาน ทั้งเจ็บปวดกายและใจ พอได้มาอยู่ใกล้ๆ มันก็ช่างเป็นสุขอย่างล้นเหลือ สุขจนไม่เคยคาดคิดว่าจะสุขได้มากมายขนาดนี้
และยิ่งเป็นสุขเกินคำบรรยาย เมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วเห็นใบหน้าสวยใส ไร้เครื่องแต่งแต้มกำลังหลับใหลอยู่ใกล้ๆ แบบนี้ อยากจะดอมดม อยากจะกอดจูบเพื่อรับอรุณใจจะขาด
แต่ก็ไม่อยากปลุกให้เมียตื่น เลยเลือกที่จะลุกออกจากห้อง หิ้วกระเป๋าที่ยังวางไว้ที่เดิมลงไปชั้นล่าง แล้วงานที่ ‘นายลิน’ คนสวนผู้ต่ำต้อยเคยทำก็ถูก ‘นายปาลิน’ ทายาทเศรษฐีผู้สูงส่งจัดการแทนเมียไป
โดยไม่เกี่ยงงอนหรือถือตัวใดๆ เลย ไม่ว่าจะเป็นงานเก็บกวาดบ้าน เอาเสื้อผ้าของทุกคนลงเครื่องซัก ตากจนเรียบร้อย เมื่อวิวรรญาก้าวลงมาข้างล่างก็ให้แปลกใจในสภาพบ้าน
เดินไปในครัวก็เห็นสามีกำลังหุงข้าวเสร็จพอดี หัวใจตื้นตันขึ้นมาในทันทีเมื่อคิดถึง ‘นายลิน’ ที่เคยกุมหัวใจตัวเองเอาไว้ได้ด้วยการดูแลเอาใจใส่คนในบ้านอย่างดีเยี่ยมเช่นนี้
“อ้าว! คุณตื่นแล้วเหรอ ผมเพิ่งหุงข้าวเสร็จ กำลังจะขึ้นไปปลุกเชียว”
ปาลินหันมาก็เห็นเมียยืนมองอยู่เลยยิ้มหวานให้ ก่อนจะก้าวยาวๆ มาหา แล้วคว้าตัวเมียมากอด มาหอมด้วยความคิดถึง แม้จะเพิ่งผละจากกันมาไม่ถึงสองชั่วโมงก็ตาม แต่เขาอดคิดถึงบรรยากาศเก่าๆ ที่ ‘นายลินกับคุณแจม’ เคยมีร่วมกันในทุกเช้าวันหยุดไม่ได้
“ลงมาดูว่าจะทำอะไรเป็นมื้อเช้าน่ะค่ะ คุณหิวหรือยังคะ”
“หิว! แต่ไม่ใช่อาหาร เป็นเมียต่างหาก”
“คุณซี! ปล่อยค่ะ ฉันจะรีบไปเตรียมทำกับข้าว เดี๋ยวป้ากับลุงมาแล้วจะไม่มีอะไรให้กิน”
“ตอนไปเก็บของที่ตลาด ผมจะสั่งร้านอร่อยๆ เอาไว้ก็แล้วกัน เพื่อให้เรามีเวลาทำแบบนี้”
ปากนุ่มไม่มีโอกาสได้เอ่ยห้ามใดๆ เมื่อถูกสามีครอบครองอย่างรวดเร็ว มืออุ่นสอดไปใต้เสื้อแล้วปลดตะขอบราออกแล้วดึงชายเสื้อยืดพอดีตัวออกให้เมียอย่างรวดเร็ว เพราะใจปรารถนาจะได้ดื่มกินปทุมงามให้หายหิว
ผู้เป็นเจ้าของก็แอ่นกายให้หนุ่มผู้หิวโหยได้ลิ้มลองอย่างถนัดยิ่งขึ้น ตะขอกางเกงขาสั้นถูกปลด ซิปถูกรูดอย่างรวดเร็ว ไม่นานมันก็ตงลงไปกองอยู่ปลายเท้า ปาลินละปากจากปทุมงาม แล้วค่อยๆ ย่อกายลงเรื่อยๆ
กระทั่งแพนตี้สีหวานปรากฏอยู่ตรงหน้า เขาพรมจูบบนเนินนุ่ม ก่อนจะสั่งให้สองมือดึงลงช้าๆ จนได้เห็นกายสาวสวยงามของเมียรักเต็มๆ ตา หัวใจเต้นรัวเร็วและแรงเพราะความต้องการกระตุ้นเตือน
เลยต้องรีบลุกขึ้นแล้วปลดเปลื้องให้กายไร้ซึ่งอาภรณ์ใดๆ เฉกเช่นกัน ขณะสายตาจับจ้องไปยังใบหน้าสีชมพูระเรื่อเพราะความหาย เขาเลยช่วยเมียด้วยการรั้งร่างนุ่มนิ่มเข้ามาหา มอบจุมพิตอันหวานล้ำให้อีกวาระ
ส่วนมือก็สำรวจตรวจตราสองบัวงามอย่างละเอียดถี่ถ้วน ก่อนจะย้ายถิ่นฐานลงไปสำรวจสถานที่หวงแหนของเมียเป็นลำดับต่อไป ขณะเดียวกันเขาก็ปรารถนาจะให้เมียสำรวจเขาไปด้วยพร้อมๆ กัน เลยประคองมือบางไปยังฐานที่มั่น
“ทำไมจ๊ะที่รัก”
แต่เมียก็ชักมือกลับทันควันด้วยความไม่เคย แม้หลายต่อหลายครั้งจะมีห้วงเวลาหวานหอมแบบนี้ร่วมกันมาแล้วก็ตาม ปาลินยิ้มออกมาด้วยความขำปนเอ็นดูที่เห็นใบหน้าที่บอกว่าอายเหลือกำลังของเมีย
“ไม่เห็นต้องอายเลยนี่จ๊ะแจม เราเป็นผัวเมียกันหลายครั้งแล้วนะ แล้วผัวเมียคู่อื่นๆ เขาก็ทำแบบนี้กันทั้งนั้น”
“ในครัวตอนเช้าๆ นี่นะคะ” วิวรรญาไม่อยากจะเชื่อและคิดอย่างที่สามีบอก
“และก็บนนี้ด้วย”
“อุ๊ย! คุณซีปล่อยสิคะ คุณจะพาฉันไปไหน” เพราะตกใจที่เขาอุ้มขึ้นแล้วเดินตรงไปยังมุมประตู
“เราจะมีความสุขกันตรงนี้ก่อนจ้ะ”
เครื่องซักผ้าที่ล้างลาจากหน้าที่ไปไม่นานถูกเขาวางเมียไว้บนนั้น แล้วฉกไปครอบครองปทุมงามก่อนที่เมียจะห้ามปรามออกมา ส่วนมือก็เยี่ยมเยือนไปหาเนื้อนุ่มนิ่มเป็นการเชิญชวนให้เมียยอมทำตามโดยไม่โต้แย้ง
- ผู้เขียน
